سیر و سلوک: تفاوت میان نسخه‌ها

'''سیر و سلوک''' تألیف خواجه نصیرالدین طوسی، با تصحیح و ترجمه سید جلال حسینی بدخشانی؛ این رساله از خواجه نصیرالدین طوسی، نامه‌ای عرفانی-فلسفی خطاب به مظفر بن محمد (اسماعیلی) است که سیر تحول فکری و روحانی طوسی را از کودکی تا گرایش به اسماعیلیه بیان می‌کند. این اثر با ترکیب زندگینامه خودنوشت و مباحث فلسفی، به تبیین معرفت الهی و نقش معلم کلی می‌پردازد و از متون ممتاز اندیشه اسماعیلی الموت محسوب می‌شود.

رساله «سیر و سلوک» یکی از مهم‌ترین متون عرفانی-فلسفی خواجه نصیرالدین طوسی است که هم جنبه‌های زندگینامه‌ای خودنوشت دارد و هم بیانگر دیدگاه‌های عمیق فلسفی و عرفانی وی است. این اثر که به صورت نامه‌ای خطاب به مظفر بن محمد، از بزرگان اسماعیلیه نوشته شده، سیر تحول فکری و روحانی طوسی را از کودکی تا گرایش به مذهب اسماعیلی به تصویر می‌کشد.

این رساله نه تنها از نظر محتوای فلسفی و عرفانی، بلکه از جهت سبک نگارش نیز اثری ممتاز محسوب می‌شود. طوسی در این اثر با زبانی شیوا و استدلالی محکم، مسیر سلوک معنوی خود را ترسیم کرده و به بررسی ابعاد مختلف معرفت الهی پرداخته است. کتاب حاضر که با مقدمه‌ای ارزشمند از فرهاد دفتری و بررسی‌های لئونارد لویسن همراه شده، منبعی بی‌بدیل برای شناخت اندیشه‌های اسماعیلی طوسی به شمار می‌رود.<ref>[https://literaturelib.com/books/3220 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>