دیوان موالی تونی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR128469J1.jpg | عنوان =دیوان موالی تونی (شاعر شیعی سدۀ 9ـ10 ق) | عنوان‌های دیگر = |پدیدآورندگان | پدیدآوران = تونی، موالی (نویسنده) صداقت حسيني، رضا (محقق) قوامي، حسين (محقق) سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري ا...» ایجاد کرد)
     
    خط ۶۰: خط ۶۰:
    [[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات(اردیبهشت 1404) باقی زاده]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:فاقد اتوماسیون]]

    نسخهٔ ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۵، ساعت ۲۳:۱۵

    دیوان موالی تونی (شاعر شیعی سدۀ 9ـ10 ق)
    دیوان موالی تونی
    پدیدآورانتونی، موالی (نویسنده)

    صداقت حسيني، رضا (محقق) قوامي، حسين (محقق)

    سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان خراسان جنوبي (سایر)
    ناشرکتابخانه، موزه و مرکز اسناد مجلس شورای اسلامی
    مکان نشرتهران
    سال نشر1396
    چاپیکم
    شابک978-600-220-279-6
    موضوعشعر فارسی، ادبیات شیعی، شعر دوره صفوی
    زبانفارسی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‏1396 9د / 5903/5 PIR

    دیوان موالی تونی (شاعر شیعی سدۀ 9ـ10 ق) تألیف موالی تونی؛ این دیوان شامل اشعار یکی از شاعران برجسته شیعی در دوره صفویه است که در قالب‌های مختلف شعری به بیان مضامین عرفانی، اخلاقی و مدایح اهل بیت(ع) پرداخته است.

    ساختار

    دیوان شامل 19 قصیده، 426 غزل، 2 تخمیس، 1 ساقی‌نامه، 11 قطعه، 34 رباعی و چند بیت مفرد است که در مجموع 3659 بیت را در بر می‌گیرد.

    گزارش کتاب

    موالی تونی از شاعران نامدار قرن نهم و دهم هجری است که اصالتاً از شهر تون (فردوس امروزی) بوده است. وی از جمله شاعران شیعه‌مذهب دوره صفویه به شمار می‌رود که اشعارش آکنده از مضامین دینی و عرفانی است. دیوان وی که بر اساس نسخه خطی کتابخانه مجلس شورای اسلامی تصحیح شده، گنجینه‌ای ارزشمند از شعر فارسی در عصر صفوی محسوب می‌شود.

    ویژگی‌های بارز شعر موالی تونی عبارتند از: 1. غلبه مضامین عرفانی و اخلاقی بر اشعار 2. کاربرد صنایع بدیعی به ویژه صنایع معنوی 3. تأثیرپذیری از شاعران پیشین مانند انوری و جامی 4. نوآوری در بیان مفاهیم دینی و عرفانی 5. ترکیب هنرمندانه صور خیال با معانی بلند

    قصاید موالی عمدتاً در مدح و منقبت ائمه اطهار(ع) به ویژه امام علی(ع) سروده شده است. غزلیات او با وجود ظاهر عاشقانه، در باطن حاوی مضامین عرفانی و اخلاقی است. ساقی‌نامه 167 بیتی او از آثار برجسته این دیوان محسوب می‌شود که در آن به شیوه‌ای بدیع، ارکان نماز را در قالب تصاویر عرفانی بیان کرده است.

    این تصحیح که بر اساس تنها نسخه خطی موجود از دیوان موالی تونی انجام شده، منبعی ارزشمند برای پژوهش‌های ادبی دوره صفوی و مطالعات شعر شیعی به شمار می‌رود.[۱]

    پانويس

    منابع مقاله

    پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها