نایین‌نامه؛ روایتی از دیار کهن: تفاوت میان نسخه‌ها

یکی از نشانه‌های قدمت نایین و اهمیت این خطه، زبان محلی نایین است. این زبان از ریشه‌های اصیل و پیوستۀ زبان اوستا یا پهلوی میانه محسوب می‌شود و جزء آن دسته از زبان‌هاست که اصالت ادبی و پیوند ثابت با زبان مادر (پهلوی ساسانی(دارد. پرداختن به این زبان قدیمی و در معرض فراموشی و فرهنگ شفاهی منتج از آن یکی دیگر از وجوهی است که در این کتاب به آن پرداخته شده است. همچنین در مستندسازی تمثیل‌ها و لغات در حال فراموشی در کنار ثبت گزارش‌های مردمان عادی و پیران ساکن این خطه نیز اهتمام شده است.

در فصل پایانی کتاب نیز به حومۀ نایین پرداخته است.<ref>[https://literaturelib.com/books/3672 پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>