شهریارنامه (مصحح غفوری): تفاوت میان نسخه‌ها

د) در شهریارنامه و دیگر متون پهلوانی به تقلید از شاهنامه از راوی و داستان‌گزار با عناوینی مانند «دهقان»، «موبد» و ... یاد می‌شود؛ اما گاهی از داستان‌گزار با نام «راوی» یاد می‌شود که متأثر از داستان‌های عامیانۀ ادوار متأخرتر است.

برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های سبکی شهریارنامه را به لحاظ فکری این موارد می‌توان دانست: بن‌مایه‌های و باورهای اساطیری، خواب‌نما شدن قهرمان، پیشگویی‌ها، عناصر سامی، عدم سرپیچی از فرمان شاه، سفارش به دادگری شاه، اهمیت نیکی‌کردن مردمان به یکدیگر، برخی باورها و اندیشه‌های شاعر، باورهای عامیانه (اشاره به گاو زیرزمین، سیر بر آهن مالیدن، غول بیابانی و ....)، ستایش شراب و بنگ و چند ویژگی عیاری. اما از جهت زبانی به این موارد در مقدمۀ مصحح اشاره شده است: به‌کارگیری واژه‌های کهن، به‌کارگیری برخی واژه‌های نادر، ساختگی یا در معنای دیگر؛ بیان عامیانه؛ برخی عیوب قافیه و دستور زبان.

مهم‌ترین تقلیدها، آرایه‌ها و ویژگی‌های ادبی شهریارنامه نیز به این شرح است: تقلید و نظیره‌گویی از شاهنامه، تقلید از سبک هندی، ارسال المثل، تمثیل، تنسیق‌الصفات، استعاره، اغراق، کنایه، جناس تام، تشبیه و .... . البته کاربرد تشبیه از دیگر صور خیال بیشتر است.