۱۴۶٬۵۵۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''تاریخ ارمنیان''' تألیف [[ | '''تاریخ ارمنیان''' تألیف [[موسي خورني|موسی خورناتسی (موسی خورنی)]]، همراه با ترجمه، مقدمه، حواشی و پیوستهای دکتر [[باغداساریان، ادیک|ادیک باغداساریان(ا. گرمانیک)]]، یکی از وجوه تمایز اثر [[موسي خورني|خورنی]] از آثار تاریخنگاران پیش از او، نخست این است که وی تاریخ ارمنی را از سپیده دم تاریخ تا عصر خود ارائه داده است. دیگر آنکه او توجه خاصی به اهمیت وقایعنگاری معطوف داشت. سوم آنکه او از منابع بسیار غنی و اکثر آثار تاریخی موجود در زمان خود به زبانهای مختلف سود برده است. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
[[ | [[موسي خورني|موسی خورنی]] که در حدود سال 410 چشم به جهان گشود و در سنین 20ـ25 سالگی نزد مسروپ ماشتوتس و جاثلیق ساهاک پارتو شاگردی کرد. پس از کسب تحصیلات در اسکندریه و ادسا به سال 440 م. به ارمنستان بازگشت و به درخواست ساهاک باگراتونی حاکم و مرزبان ارمنستان پیش از سال 482 «تاریخ ارمنیان» خود را به پایان برد. یکی از وجوه تمایز اثر خورنی از آثار تاریخنگاران پیش از او، نخست این است که وی تاریخ ارمنی را از سپیده دم تاریخ تا عصر خود ارائه داده است. دیگر آنکه او توجه خاصی به اهمیت وقایعنگاری معطوف داشت. سوم آنکه او از منابع بسیار غنی و اکثر آثار تاریخی موجود در زمان خود به زبانهای مختلف سود برده است. در واقع با آثار خود تاریخنگاری اصولی و علمی را در ادب ارمن پایهگذاری نمود و به حق «پدر تاریخنگاری» ارمنی لقب یافت. | ||
این کتاب را وی به خواهش ساهاک باگراتونی نوشته است که بر پایۀ پژوهشهای ادبی و تاریخی یکی از هزارگان باگراتونی بود و واهان مامیکنیان و دوستان هم رأیش در اوایل قیام وی را به عنوان مرزبان ارمنستان میگمارند که در نبردی به سال 482 کشته شد. نگارنده در نوشتهاش با پاسخگویی به درخواستهای مشوق و پشتیبان خود اغلب اوقات به او رجوع میکند و وی را مورد خطاب قرار میدهد، لذا میتوان نتیجه گرفت که پدر تاریخ نوشتههایش را بخش ـ بخش برای او میفرستاده است بدون اینکه منتظر سرانجام و پایان کار باشد. | این کتاب را وی به خواهش ساهاک باگراتونی نوشته است که بر پایۀ پژوهشهای ادبی و تاریخی یکی از هزارگان باگراتونی بود و واهان مامیکنیان و دوستان هم رأیش در اوایل قیام وی را به عنوان مرزبان ارمنستان میگمارند که در نبردی به سال 482 کشته شد. نگارنده در نوشتهاش با پاسخگویی به درخواستهای مشوق و پشتیبان خود اغلب اوقات به او رجوع میکند و وی را مورد خطاب قرار میدهد، لذا میتوان نتیجه گرفت که پدر تاریخ نوشتههایش را بخش ـ بخش برای او میفرستاده است بدون اینکه منتظر سرانجام و پایان کار باشد. | ||