رسالة في المهور: تفاوت میان نسخه‌ها

رسالة في المهور (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۰ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۵:۰۳

۳۱۲ بایت اضافه‌شده ، ۱۰ ژانویه

بدون خلاصۀ ویرایش

Hbaghizadeh

دیوان‌سالاران، مدیران

۱۴۴٬۵۹۹

ویرایش

@@ خط ۲۵: / خط ۲۵: @@
 | پیش از =
 }}
-'''رسالة في المهور''' اثر آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی (1254- 1340ش) یادداشت‌ها و نوشته‌های پراکنده‌ای به خط معظم‌له پیرامون مسائل و احکام مهریه است که در واقع، تعلیقاتی است بر دو کتاب «شرائع الإسلام في مسائل الحلال والحرام» محقق حلی (متوفی 676ق) و «جواهر الکلام في شرح شرائع الإسلام» محمد حسن نجفی (1200 یا 1202- 1266ق) و در اثر حاضر، به صورت منسجم، در اختیار خوانندگان قرار گرفته است. وجوهی از مساله مهریه در این یادداشت‌ها به صورت استدلالی بیان شده است.
+'''رسالة في المهور''' اثر [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی]] (1254- 1340ش) یادداشت‌ها و نوشته‌های پراکنده‌ای به خط معظم‌له پیرامون مسائل و احکام مهریه است که در واقع، تعلیقاتی است بر دو کتاب «[[شرائع الإسلام في مسائل الحلال و الحرام (تحقیق بقال)|شرائع الإسلام في مسائل الحلال والحرام]]» [[حلی، جعفر بن حسن|محقق حلی]] (متوفی 676ق) و «[[جواهر الكلام في شرح شرائع الإسلام|جواهر الکلام في شرح شرائع الإسلام]]» [[صاحب جواهر، محمدحسن|محمد حسن نجفی]] (1200 یا 1202- 1266ق) و در اثر حاضر، به صورت منسجم، در اختیار خوانندگان قرار گرفته است. وجوهی از مساله مهریه در این یادداشت‌ها به صورت استدلالی بیان شده است.
 اثر حاضر، گنجینه‌ای است از علوم و معارف اهل بیت(ع) که برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های آن را می‌توان در امور زیر، خلاصه نمود:
-# شیعه امامیه، دارای تاریخ فقهی کهن و پرجنب و جوشی است که از ویژگی‌های آن، عمق، اصالت و خلاقیت است و آیت‌الله بروجردی از طریق انتخاب این دو کتاب در اثر حاضر که قدمت آنها به زمان‌های گذشته بازمی‌گردد (یکی به قرن هفتم هجری و دیگری به قرن سیزدهم هجری)، ثابت کرده است که شیعه اثنی عشریه، میراث فقهی کهنی دارد که به ندرت دیگران با آن، مطابقت می‌کنند و هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار و رد کند. این امر، به این دلیل است که این میراث گرانبها، برگرفته از فقه اهل بیت(ع) بوده و قادر است به تمامی سؤالاتی که ممکن است مسلمانان در طول اعصار، حتی در مورد مهریه با آن مواجه شوند، پاسخ دهد.
+# شیعه امامیه، دارای تاریخ فقهی کهن و پرجنب و جوشی است که از ویژگی‌های آن، عمق، اصالت و خلاقیت است و [[بروجردی، سید حسین|آیت‌الله بروجردی]] از طریق انتخاب این دو کتاب در اثر حاضر که قدمت آنها به زمان‌های گذشته بازمی‌گردد (یکی به قرن هفتم هجری و دیگری به قرن سیزدهم هجری)، ثابت کرده است که شیعه اثنی عشریه، میراث فقهی کهنی دارد که به ندرت دیگران با آن، مطابقت می‌کنند و هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار و رد کند. این امر، به این دلیل است که این میراث گرانبها، برگرفته از فقه اهل بیت(ع) بوده و قادر است به تمامی سؤالاتی که ممکن است مسلمانان در طول اعصار، حتی در مورد مهریه با آن مواجه شوند، پاسخ دهد.
 # این کتاب، نشان دهنده آن است که فقه امامیه، همانطور که در گزاره‌های خود، واقع‌گرایی دارد، از انعطاف بالایی نیز، برخوردار است. دریافت این امر، با توجه به این نکته ممکن است که محققی از مشاهیر قرن هفتم هجری، کتابی را نوشته و مطالب آن را، طبقه‌بندی نموده و فقیهی از مشاهیر قرن سیزدهم هجری، آن را تبیین و نقد نموده و عالمی از علمای قرن پانزدهم هجری، آن دو نوشته را بررسی، نقد و تعلیق می‌نماید و آنچه را که مناسب مقتضیات زمان خود می‌داند، در تعلیق و تشریح آن می‌نویسند.
 # توجه و پرداختن به بحث پیرامون موضوع مهم، کاربردی و مورد ابتلا «مهریه» که طبیعتا موضوعی با ابعاد مشترک اجتماعی، انسانی و حقوقی است و دارای جنبه‌های مختلف اخلاقی، تربیتی و اقتصادی است<ref>مقدمه، ص9- 10</ref>.