۱۴۴٬۷۴۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - '« ' به '«'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - '« ' به '«') |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
این کتاب مجموعۀ مقالات [[تفضلی، احمد|احمد تفضلی]] است که در دو بخش گردآوری شده است. بخش اول شامل مقالات فارسی و بخش دوم کتاب، نقدها را در خود جای داده است. | این کتاب مجموعۀ مقالات [[تفضلی، احمد|احمد تفضلی]] است که در دو بخش گردآوری شده است. بخش اول شامل مقالات فارسی و بخش دوم کتاب، نقدها را در خود جای داده است. | ||
در مقالۀ «در رثای استاد دکتر [[زریاب خویی، عباس|عباس زریاب خویی]]» چنین آمده است: | در مقالۀ «در رثای استاد دکتر [[زریاب خویی، عباس|عباس زریاب خویی]]» چنین آمده است: «زمانی یکی از بزرگان فرهنگ و ادب ایران در ضمن مقالهای در رثای یکی دیگر از دانشمندان ایران نوشت: «مرگ سایهای خطاپوش دارد». من هرگاه یکی از فضلا درمیگذرد و سخنان اغراقآمیز دیگران را دربارۀ او میشنوم و میخوانم، بیاختیار به یاد این جملۀ حکیمانه میافتم و حال که قلم به دست گرفتهام تا مطلبی در رثای استاد دکتر [[زریاب خویی، عباس|زریاب]] بنویسم و به قول بیهقی «قلم را لختی بر وی بگریانم»، با خود میاندیشم که آیا این جمله در مورد او نیز صادق است یا نه؟ دور از من باد که بگوشم استاد زریاب به دور از خطار بود، اما درست و منصفانه آن است که بگویم دانش و فضائل اخلاقی او چنان فراوان و فراخدامن بود که جای چندانی برای خودنمایی خطاهای محتمل او نمیگذارد». (ص 368) | ||
در مقالۀ «شعری مانوی در توصیف پادشاه تاریکی» میخوانیم: «اساس دین مانی بر ثنویت است: روح در برابر جسم و ماده. آنچه خوب است متعلق به روح و آنچه بد است از آن ماده است. روح روشنی است و ماده تاریکی. بر قلمرو روشنی پادشاه روشنی فرمانروایی دارد و بر قلمرو ظلمت شاه تاریکی. شعری که در ترجمۀ آن را میخوانید در توصیف شاه ظلمت است و به زبان پارتی با پهلوی اشکانی سروده شده است. بسیاری از کلمات این شعر که در میان اوراق تورفان (در ترکستان چین، ناحیۀ سین کیانگ) در خرابههای معابد مانوی کشف گردیده، از میان رفته یا آسیب دیده است. این شعر جزو شعرهای الفبایی مانوی است یعنی هر بیت با حرفی از حروف ابجد شروع میشود». (ص 317)<ref> [https://literaturelib.com/books/3851 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | در مقالۀ «شعری مانوی در توصیف پادشاه تاریکی» میخوانیم: «اساس دین مانی بر ثنویت است: روح در برابر جسم و ماده. آنچه خوب است متعلق به روح و آنچه بد است از آن ماده است. روح روشنی است و ماده تاریکی. بر قلمرو روشنی پادشاه روشنی فرمانروایی دارد و بر قلمرو ظلمت شاه تاریکی. شعری که در ترجمۀ آن را میخوانید در توصیف شاه ظلمت است و به زبان پارتی با پهلوی اشکانی سروده شده است. بسیاری از کلمات این شعر که در میان اوراق تورفان (در ترکستان چین، ناحیۀ سین کیانگ) در خرابههای معابد مانوی کشف گردیده، از میان رفته یا آسیب دیده است. این شعر جزو شعرهای الفبایی مانوی است یعنی هر بیت با حرفی از حروف ابجد شروع میشود». (ص 317)<ref> [https://literaturelib.com/books/3851 ر.ک: پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref> | ||