ابن ابی‌الحدید و فهم نهج‌البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رده:امام علی(ع)' به 'رده:علی بن ابی‌طالب(ع)') برچسب: برگردانده‌شده |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'رده:علی بن ابی‌طالب(ع)' به 'رده:امام علی(ع)') برچسب: واگردانی دستی |
||
| خط ۶۲: | خط ۶۲: | ||
[[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | [[رده:ائمه اثنی عشر (دوازده امام)]] | ||
[[رده:حالات فردی]] | [[رده:حالات فردی]] | ||
[[رده:علی | [[رده:امام علی(ع)]] | ||
[[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]] | [[رده:مقالات(فروردین) باقی زاده]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 فروردین 1403]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۱
| ابن ابی‌الحدید و فهم نهج‌البلاغه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | رفعت، محسن (نویسنده) |
| ناشر | مؤسسه بوستان کتاب |
| مکان نشر | قم |
| سال نشر | ۱۴۰۱ |
| کد کنگره | |
ابن ابی‌الحدید و فهم نهج‌البلاغه تألیف محسن رفعت؛ این کتاب تلاشی است برای فهم روش تفسیری ابن ابی‌الحدید و می‌کوشد روش تعامل او با حدیث و روایت را دریابد و منابع او را برای تفسیر این گوهر مکتوب، اعتبارسنجی کند و لغزش‌های احتمالی شارح را بر اساس رجوع به منابع توضیح دهد.
ساختار
کتاب حاضر حاوی پنج بخش است:
بخش اول: کلیات، ابن ابی‌الحدید و شرح نهج‌البلاغه؛ در این بخش مباحثی چون گردآورنده‌های نهج‌البلاغه، شرح های نهج‌البلاغه، مروری بر زندگانی ابن ابی‌الحدید، شرح نهج‌البلاغۀ وی، ممیزات و ویژگی‌های منحصر به فرد شرح نهج البلاغۀ او نسبت به دیگر شرح ها و در پایان فقه الحدیث ارائه شده است.
بخش دوم: روش فقه الحدیثی ابن ابی‌الحدید در شرح نهج‌البلاغه. عناصر مهم به کار گرفته شده در شرح کلام امام(ع) و استخراج روش‌های شارح برای شرح کلام امام(ع)، از مطالب مطرح شده در این بخش است.
بخش سوم: در این بخش منابع ابن ابی‌الحدید در شرح نهج‌البلاغه که شامل منابع روایی، حدیثی، تاریخی، لغوی، فلسفی، کلامی، عرفانی و دیگر منابع متفرقه است، مورد شناسایی قرار گرفته است.
بخش چهارم: اصول نقد حدیث در شرح نهج‌البلاغه ابن ابی‌الحدید. این بخش شامل رویکرد نقدی و نقدگرایی ابن ابی‌الحدید، اجتهاد محوری شارح در برخورد با روایات، روش‌ها و ملاک‌های نقد حدیث از دیدگاه ابن ابی‌الحدید، موضع شارح در مورد روایات مختلف و تعامل وی با آن‌ها و نقد ابن ابی‌الحدید به شارحان پیش از خود می‌باشد.
بخش پنجم: آسیب‌شناسی فقه الحدیثی ابن ابی‌الحدید در شرح نهج‌البلاغه. مطالب این فصل شامل: نقادی شارحان نهج‌البلاغه به ابن ابی‌الحدید، ارزیابی نقدها و دفاع از ابن ابی‌الحدید و نقد نویسنده به ابن ابی‌الحدید می‌باشد.
گزارش کتاب
نهج‌البلاغه در زمرۀ کتاب‌های حدیثی به شمار می‌رود، ولی با ساختاری ویژه و درون مایه و برون مایه‌ای متفاوت. این کتاب عظیم مجموعه‌ای از کلام علوی است؛ کلامی در اوج بلاغت و متنی ادبی در ستیغ فصاحت، که جلوه‌های بلاغت در آن موج می‌زند و نمودهای فصاحت در آن حیرت آور است و محتوای آن، فراتر از کلام بشر و فرودتر از کلام خالق است.
ابن ابی‌الحدید، ادیب و شاعر، از آن دست افرادی است که با التفات به دریای معانی و مفاهیم نهج‌البلاغه در برابر آن سر تعظیم فرود آورده، آنگاه در قامت بزرگ‌ترین و مشهورترین شارح این کتاب ارزشمند و ماندگار، مجذوب کلام امیر بیان شده و کتاب ارزشمند شرح نهج‌البلاغه را نگاشته است. روش فهم سخن امام علی علیه‌السلام توسط ابن ابی‌الحدید معتزلی در نوع خود و با توجه به زمانی که وی در آن می‌زیسته، قابل توجه است. کتاب پیش رو تلاشی است برای فهم روش تفسیری ابن ابی‌الحدید و می‌کوشد روش تعامل او با حدیث و روایت را دریابد و منابع او را برای تفسیر این گوهر مکتوب، اعتبارسنجی کند و لغزش‌های احتمالی شارح را بر اساس رجوع به منابع توضیح دهد. [۱]
پانويس
منابع مقاله
کتابخانه تخصصی تاریخ اسلام و ایران