۱۴۴٬۵۹۹
ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'شرح رساله فی حقیقة العشق (مونس العشاق)' به 'شرح رساله في حقیقة العشق (مونس العشاق)') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') |
||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
'''شرح رساله في حقیقة العشق (مونس العشاق)''' تألیف [[سهروردی، یحیی بن حبش|شیخ شهابالدین سهروردی]]، شرح [[صابری، علیمحمد|علیمحمد صابری]]، رسالۀ «فی حقیقة العشق» یا [[مونس العشاق]] از لحاظ ادبی از شاهکارهای نثر [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] و متعلق به سلسله آثاری همچون [[سوانح|سوانح غزالی]]، [[رساله لوایح|لوایح عینالقضات همدانی]]، [[لمعات (مصحح خواجوی)|لمعات عراقی]] و .... است که از عشق با زبانی خاص و عرفانی سخن میگویند. | '''شرح رساله في حقیقة العشق (مونس العشاق)''' تألیف [[سهروردی، یحیی بن حبش|شیخ شهابالدین سهروردی]]، شرح [[صابری، علیمحمد|علیمحمد صابری]]، رسالۀ «فی حقیقة العشق» یا [[مونس العشاق]] از لحاظ ادبی از شاهکارهای نثر [[سهروردی، یحیی بن حبش|سهروردی]] و متعلق به سلسله آثاری همچون [[سوانح|سوانح غزالی]]، [[رساله لوایح|لوایح عینالقضات همدانی]]، [[لمعات (مصحح خواجوی)|لمعات عراقی]] و.... است که از عشق با زبانی خاص و عرفانی سخن میگویند. | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
از [[سهروردی، یحیی بن حبش|شیخ شهابالدین سهروردی]] نزدیک به پنجاه اثر برجایمانده که اغلب آنها به زبان عربی است. آثار او را میتوان به چند دسته تقسیم کرد: آثار فلسفی و حکمی (مانند کتاب [[حکمة الإشراق|حکمة الاشراق]])، آثار تعلیمی و نظری (مانند التلویحات المطارحات)، رسائل کوتاه (مانند هیاکل النور و الواح العمادیه) و حکایتها و داستانهای رمزی از سفر نفس در مراتب وجود و رسیدن به اشراق که جنبۀ عرفانی دارند (مانند عقل سرخ و آواز پر جبرئیل). رسالۀ «فی حقیقة العشق» یا [[مونس العشاق]] نیز از این دستۀ آخر است. این رساله از لحاظ ادبی از شاهکارهای نثر سهروردی و متعلق به سلسله آثاری همچون سوانح غزالی، لوایح عین القضات همدانی، لمعات عراقی و .... است که از عشق با زبانی خاص و عرفانی سخن میگویند. | از [[سهروردی، یحیی بن حبش|شیخ شهابالدین سهروردی]] نزدیک به پنجاه اثر برجایمانده که اغلب آنها به زبان عربی است. آثار او را میتوان به چند دسته تقسیم کرد: آثار فلسفی و حکمی (مانند کتاب [[حکمة الإشراق|حکمة الاشراق]])، آثار تعلیمی و نظری (مانند التلویحات المطارحات)، رسائل کوتاه (مانند هیاکل النور و الواح العمادیه) و حکایتها و داستانهای رمزی از سفر نفس در مراتب وجود و رسیدن به اشراق که جنبۀ عرفانی دارند (مانند عقل سرخ و آواز پر جبرئیل). رسالۀ «فی حقیقة العشق» یا [[مونس العشاق]] نیز از این دستۀ آخر است. این رساله از لحاظ ادبی از شاهکارهای نثر سهروردی و متعلق به سلسله آثاری همچون سوانح غزالی، لوایح عین القضات همدانی، لمعات عراقی و.... است که از عشق با زبانی خاص و عرفانی سخن میگویند. | ||
«فی حقیقة العشق» روح عرفان است در کالبد فلسفه به هیئت داستان و به زبان رمز. بسیاری از اهل نظر و ادب از این رساله سود جستهاند؛ از جمله [[عمادالدین عربشاه یزدی]] در قرن هفتم برای اولین بار منظومهای در شرح رسالۀ منثور «فی حقیقة العشق» سرود. نیز «مجالس العشاق» از نویسندهای ناشناس بر مبنای «فی حقیقة العشق» نوشته شده است. | «فی حقیقة العشق» روح عرفان است در کالبد فلسفه به هیئت داستان و به زبان رمز. بسیاری از اهل نظر و ادب از این رساله سود جستهاند؛ از جمله [[عمادالدین عربشاه یزدی]] در قرن هفتم برای اولین بار منظومهای در شرح رسالۀ منثور «فی حقیقة العشق» سرود. نیز «مجالس العشاق» از نویسندهای ناشناس بر مبنای «فی حقیقة العشق» نوشته شده است. | ||