الگو:صفحهٔ اصلی/مقالهٔ برگزیده اول: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱: خط ۱:
    [[پرونده:NUR38407J1.jpg|بی‌قاب|چپ|فاطمة الزهراء سلام‌الله‌علیها وتر في غمد|175px]]
    [[پرونده:NUR02079.jpg|بی‌قاب|چپ|امام سجاد علیه‌السلام|175px]]


    '''فاطمة الزهراء سلام‌الله‌علیها  وِترٌ في غِمْد''' (فاطمه زهرا زهی در نیام‌تألیف دکتر [[کتانی، سلیمان|سلیمان کتانی]]، این کتاب با بیانی شیوا و ادبی؛ به بررسی شخصیت دخترِ پیامبر خاتم(ص) پرداخته و ویژگی‌های او را از زوایای مختلف بررسی نموده است. نوع نگارش و ادبیات و محتوای این کتاب در نوع خود بی نظیر و از شاهکارهای تألیفی دهه‌های اخیر است.
    '''علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب''' (۳۸ - ۹۵ق)، معروف به زین‌العابدین و امام سجاد(عفرزند [[امام حسین علیه‌السلام]] و چهارمین امام شیعیان می‌باشند. مدت امامت وی 34 سال بود. در واقعه کربلا حضور داشت.  


    '''بخشهایی از کتاب'''
    مطابق مشهورترین نقل، در روز پنج‌شنبه، پنجم شعبان سال 38ق دیده به جهان گشود. در سال تولد آن حضرت، برخى از مورخان و محدثان به سال 37، 36 و 35 و حتى 33ق، اشاره کرده‌اند. در روز و ماه ولادت آن امام دو قول عمده وجود دارد: یکى، پنج‌شنبه، پنجم شعبان و دیگرى جمعه یا یک‌شنبه نیمه ماه جمادى‌الاولى.


    کتانی در پیشگفتار کتاب چنین نویسد:
    نام آن بزرگوار، على و کنیه مشهورش، «ابوالحسن» و لقب‌هاى معروفش، «زین‌العابدین»، «سیدالساجدین»، «ذوالثفنات» و «سجاد» است.


    «فاطمه‏‌ی زهرا مقامی والاتر از آن دارد که سندهای تاریخی و روایتی به سوی او اشاره کنند، و گرامی‏‌تر از آن است که شرح حال‌گونه‏‌ها به جانب وی راهنما باشند. فاطمه را همین چهارچوب کافی است که: وی دختر محمد‌(ص) و همسر [[امام علی علیه‌السلام|علی‌(ع)]] و مادر [[امام حسن علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین‌(ع)]] و بزرگ بانوی جهان است.»
    این لقب‌ها را صرافان گوهرشناس و عارفان انسان‌جو به او دادند؛ بیشتر آنان گرچه نه شیعه بودند و نه او را امام و منصوب از جانب خدا مى‌دانستند، اما نمى‌توانستند آنچه را در او مى‌بینند ندیده بگیرند.


    کتّانی در انتهای کتاب خود، بانوی بزرگوار اسلام را چنین خطاب می‌کند:
    هریک از این لقب‌ها نشان‌دهنده مرتبه‌اى از کمال نفس و درجتى از ایمان و مرحله‌اى از تقوى و پایه‌اى از اخلاص است و بیان‌دارنده اعتماد و اعتقاد مردم به دارنده این لقب‌ها: سید‌‎عابدان، پیشواى زاهدان، مهتر پرهیزکاران، امام مؤمنان، زیور صالحان، چراغ شب‌زنده‌داران و پیشانى‌پینه‌بسته... او به حقیقت مظهر نمایان این صفت‌ها بوده است و این گفته‌اى است که همگى بر آنند.


    «فاطمه، ای دخت مصطفی! ای دختر روشن‏‌ترین چهره‏‌ای که زمین را بر روی دو کتف خود بلند کرد ... تو همیشه با محبت زیست کردی، تو با پاکی و پاکدامنی زیستی ... سپس زمین را همراه با لبخندی استهزا آمیز رها کردی و به ابدیت پیوستی ...
    مکان تولد آن حضرت را برخى کوفه (چون آن بزرگوار دو سال پیش از وفات امیرالمؤمنین به دنیا آمده است و در آن زمان امام حسین(ع) و اعضاى خانواده، با امام [[امام على(ع)|امیرالمؤمنین(ع)]] در کوفه بوده‌اند و هیچ‌یک از ایشان در طول خلافت وى در مدینه اقامت نداشته‌اند) و بعضى مدینه مى‌دانند.<span id="mp-more">[[امام سجاد علیه‌السلام|'''ادامه ...''']]</span>
     
    ای دختر پیامبر!
     
    ای همسر [[امام علی علیه‌السلام|علی]]!
     
    ای مادر [[امام حسن علیه‌السلام|حسن]] و [[امام حسین علیه‌السلام|حسین]]،
     
    و ای بزرگ بانوی بانوان همه جهان‌ها و اعصار»<span id="mp-more">[[فاطمة الزهراء سلام‌الله‌علیها وتر في غمد|'''ادامه ...''']]</span>

    نسخهٔ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۱۶

    امام سجاد علیه‌السلام

    علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب (۳۸ - ۹۵ق)، معروف به زین‌العابدین و امام سجاد(ع)، فرزند امام حسین علیه‌السلام و چهارمین امام شیعیان می‌باشند. مدت امامت وی 34 سال بود. در واقعه کربلا حضور داشت.

    مطابق مشهورترین نقل، در روز پنج‌شنبه، پنجم شعبان سال 38ق دیده به جهان گشود. در سال تولد آن حضرت، برخى از مورخان و محدثان به سال 37، 36 و 35 و حتى 33ق، اشاره کرده‌اند. در روز و ماه ولادت آن امام دو قول عمده وجود دارد: یکى، پنج‌شنبه، پنجم شعبان و دیگرى جمعه یا یک‌شنبه نیمه ماه جمادى‌الاولى.

    نام آن بزرگوار، على و کنیه مشهورش، «ابوالحسن» و لقب‌هاى معروفش، «زین‌العابدین»، «سیدالساجدین»، «ذوالثفنات» و «سجاد» است.

    این لقب‌ها را صرافان گوهرشناس و عارفان انسان‌جو به او دادند؛ بیشتر آنان گرچه نه شیعه بودند و نه او را امام و منصوب از جانب خدا مى‌دانستند، اما نمى‌توانستند آنچه را در او مى‌بینند ندیده بگیرند.

    هریک از این لقب‌ها نشان‌دهنده مرتبه‌اى از کمال نفس و درجتى از ایمان و مرحله‌اى از تقوى و پایه‌اى از اخلاص است و بیان‌دارنده اعتماد و اعتقاد مردم به دارنده این لقب‌ها: سید‌‎عابدان، پیشواى زاهدان، مهتر پرهیزکاران، امام مؤمنان، زیور صالحان، چراغ شب‌زنده‌داران و پیشانى‌پینه‌بسته... او به حقیقت مظهر نمایان این صفت‌ها بوده است و این گفته‌اى است که همگى بر آنند.

    مکان تولد آن حضرت را برخى کوفه (چون آن بزرگوار دو سال پیش از وفات امیرالمؤمنین به دنیا آمده است و در آن زمان امام حسین(ع) و اعضاى خانواده، با امام امیرالمؤمنین(ع) در کوفه بوده‌اند و هیچ‌یک از ایشان در طول خلافت وى در مدینه اقامت نداشته‌اند) و بعضى مدینه مى‌دانند.ادامه ...