مثل‌ها و کنایات تالشی: تفاوت میان نسخه‌ها

تالشان از فرهنگی غنی برخوردار هستند. فرهنگ عامۀ اهالی این سامان شامل دوبیتی‌ها، مثل‌ها، چیستان‌ها، باورهای عامیانه، افسانه‌ها و .... است. اگر کمی به مثل‌های تالشی دقت شود، می‌توان نگاه اهالی تالش به عناصر طبیعت، کار کشاورزی و دامداری، انواع جشن‌ها و عروسی، اشاره به تاریخ، رسم و رسومات، انواع بیماری و درمان آنها، انواع خوراک و ده‌ها مورد دیگر را مورد بررسی قرار داد. مثل‌های تالشی به دلیل اینکه از گزند دستبرد زمانه به دور بوده‌اند و از زبان معمرین منطقه به دست ما رسیده‌اند، دارای واژگان و اصطلاحاتی هستند که در حال حاضر بین گویش‌وران آن در حالت عادی کاربرد کمتری دارند. در حقیقت می‌توان گفت مثل‌ها، حافظان بسیاری از لغات و اصطلاحات این زبان قدیمی هستند. بعضی از مثل‌ها چنان از ریتم و قافیه و وزن مناسبی برخوردارند که گویی مصراعی یا بیتی از یک منظومۀ فولکلور به شمار می‌روند. در این کتاب حدود هزاروپانصد مثل و کنایه گردآوری شده است.

بیشتر مثل‌های این کتاب از روستاهای مختلف شاندرمن و تعداد کمی از آنها از دیگر نقاط تالش مانند پونل، ماسال، پشتیر صومعه‌سرا و .... گردآوری شده است. به همین دلیل می‌توان گفت بیش از نیمی از مثل‌ها و کنایات تالشی این مجموعه در هیچ منبع مکتوبی منتشر نشده است. بهش اعظمی از مثل‌های این کتاب را نگارنده از زبان مادر خود شنیده و ثبت کرده است؛ به‌گونه‌ای که در زندگی روزمره هر اتفاقی می‌افتاد، او با بیان خاطره‌ای مثل، داستان، دوبیتی، چیستان یا باوری عامیانه را ذکر کرده و نگارنده نیز آنها را ثبت کرده است.