الفرائد الطریفة في شرح الصحیفة الشریفة: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی‌نور
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۴۹: خط ۴۹:


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:کتاب‌شناسی]]
 
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]]
[[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
[[رده:آداب و رسوم]]
[[رده: مباحث خاص آداب و رسوم]]
[[رده:ادعیه، اذکار، اوراد، اعمال]]
[[رده:مقالات بازبینی شده2 آبان 1403]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1403 توسط محمد خردمند]]
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ آبان 1403 توسط محمد خردمند]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1403 توسط محسن عزیزی]]
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ آبان 1403 توسط محسن عزیزی]]


[[ar:الفرائد الطريفة في شرح الصحيفة الشريفة]]
[[ar:الفرائد الطريفة في شرح الصحيفة الشريفة]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۴

الفرائد الطریفة في شرح الصحیفة الشریفة
الفرائد الطریفة في شرح الصحیفة الشریفة
پدیدآورانمجلسی، محمدباقر بن محمدتقی (نويسنده) رجایی، مهدی (محقق)
ناشرمکتبة العلامة المجلسي
مکان نشرایران - اصفهان
سال نشر1407ق
چاپ1
شابک-
زبانعربی
تعداد جلد1
کد کنگره
/م3ف4 ۲۶۷/۱ BP
نورلایبمطالعه و دانلود pdf

الفرائد الطَريفة في شرح الصحيفة الشريفة، از آثار محدث، متکلم و فقیه و شیخ‌الاسلام دوره صفوی در قرن یازدهم هجری قمری، علامه مجلسى (1038-1110ق) است که به شرح و توضیح بخشی از صحیفه سجادیه، به زبان عربی می‌پردازد. این کتاب را رجالی و نسب‌شناس معاصر و رئیس پژوهشکده انساب قم، سید مهدى رجایى (متولد اصفهان 1336ش)، تصحیح و تحقیق کرده و برای آن مقدمه‌ای سودمند به زبان عربی نوشته و نویسنده و اثر حاضر را شناسانده است. همچنین ناشر (کتابخانه علامه مجلسی) مقدمه‌ای به زبان فارسی نوشته و به معرفی اجمالی این کتابخانه و اقدامات آن و نیز کتاب حاضر پرداخته است.

هدف و روش

  • شارح با تأکید بر آنکه پدرم شرحی بر صحیفه نوشته، افزوده است: ولی ناتمام مانده و من برطبق وصیت او به ادامه و تکمیل آن می‌پردازم....[۱].

ساختار و محتوا

  • برطبق نوشته سید مهدى رجایى این اثر مبسوط و ارزشمند متأسفانه ناتمام مانده و علامه مجلسى فقط به شرح تفصیلی 3 دعای آغازین صحیفه سجادیه موفق شده[۲] و آخرین کلامی که شرح داده، «إِنَّك جَوادٌ كريمٌ» و تفاوت بین جود الهی و جود بشری است و دست اجل مهلت بیشتری نداده است[۳].

نمونه مباحث

  • «إِنَّك جَوادٌ كريمٌ». شرح:
  • جواد از اسامی خدای متعال است و او کسی است که در عطا، بخل نورزد و به دیگری هرچه شایستگی دارد، ببخشد. در روایت آمده است که مردی از امام حسن مجتبی(ع) که در حال طواف بود، پرسید: معنای جواد چیست؟ پس امام(ع) پاسخ داد: این سخن دو صورت دارد: اگر از مخلوقات می‌پرسی، جواد کسی است که آنچه برعهده اوست، می‌پردازد و بخیل کسی است که از آن دریغ ورزد و اگر از خالق می‌جویی، او جواد است، چه عطا کند چه نکند؛ چون خدا اگر ببخشد، چیزی را می‌بخشد که مالک آن است و در مالکیتش محدودیتی نیست و هیچ مخلوقی حقّی بر خدای متعال ندارد و اگر منع کند، بازهم او پادشه مطلق است و کسی حقی نداشته است که ضایع شود.
  • کریم در اسمای حسنای الهی جوادی است که عطا می‌کند و عطایش پایانی ندارد؛ یا جامع انواع خیر و شرف و فضیلت است...[۴].

پانویس

  1. ر.ک: مقدمه نویسنده، ص6
  2. ر.ک: مقدمه محقق، ص9
  3. ر.ک: متن کتاب، ص336
  4. ر.ک: همان، ص336

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.


وابسته‌ها