الأمالي (ترجمه هدایتی): تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، محمد بن علی')
     
    خط ۴۸: خط ۴۸:




    [[ابن‌ بابویه، محمد بن‌علی]] (نویسنده)
    [[ترجمه امالی شیخ صدوق (خورشیدی)]]


    [[هدایتی، ابوالفضل]] (مترجم)
    [[امالی (ترجمه سلطانی)]]
     
    [[أمالی شیخ صدوق (ترجمه حسین عابدی)]]


    [[امالی شيخ صدوق]]
    [[امالی شيخ صدوق]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۷

    الامالی
    الأمالي (ترجمه هدایتی)
    پدیدآورانهدایتی، ابوالفضل (مترجم) ابن بابویه، محمد بن علی (نویسنده)
    ناشرنسيم کوثر
    مکان نشرقم - ایران
    سال نشر1389 ش
    چاپ1
    موضوعاحادیث شیعه - قرن 4ق.
    زبانفارسی
    تعداد جلد2
    کد کنگره
    ‏BP‎‏ ‎‏129‎‏ ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ ‎‏الف‎‏8041‎‏ ‎‏1389‎‏الف
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الأمالي، اثر ابوجعفر محمد بن على بن بابويه قمى، معروف به شيخ صدوق، كتابى است روايى به زبان عربى كه به قلم ابوالفضل هدايتى، به فارسی ترجمه شده است.

    مترجم، سعى نموده تا اصل امانت در ترجمه را در حد امكان رعايت نمايد؛ بدين منظور، عبارات را تقريبا به‌صورت تحت‌اللفظى ترجمه كرده است. بااين‌حال، در برخى از موارد، اين اصل به‌خوبى رعايت نشده و در مواضعى، افتادگى‌هاى جزيى، به چشم مى‌خورد.

    در ابتداى كتاب، مقدمه مختصرى از ناشر، ذكر گرديده كه در آن، به عظمت و جايگاه شيخ صدوق، اشاره شده است. در اين مقدمه، اين نكته بيان شده است كه در قرن چهارم هجرى، تشيع داراى دو مكتب و مشرب فكرى در دو نقطه از بلاد اسلامى؛ يعنى بغداد و قم بود و اين دو مكتب، در اصل، هيچ‌گونه تعارض و تقابلى با یکديگر نداشتند، اما در شيوه نگرش به بحث‌هاى كلامى، اعتقادى و فقهى، تفاوت‌هاى ويژه‌اى داشتند. مكتب بغداد كه نماينده آن شيخ مفيد، سيد‌ ‎مرتضى، شيخ طوسى و شاگردانشان بودند، در عين استفاده از احاديث معصومين(ع)، به روش‌هاى عقل‌گرايانه و نقادانه هم توجه خاص داشتند، ولى مكتب قم كه نمايند آن شيخ صدوق و استادان و شاگردان او بودند، با حديث‌گرايى و تعبددر روايات، از به‌كارگیرى عقل در موضوعات دينى پرهيز داشتند و يا آن را به حداقل رسانيده بودند. به نظر نویسنده مقدمه، شايد علت اين تفاوت، ويژگى‌هاى محيط زندگى اين بزرگواران باشد؛ چون در بغداد، شیعیان مستقيما با اهل تسنن تماس داشتند و بايد مسائل را به‌گونه‌اى مطرح می‌كردند كه برای آنان قابل پذيرش باشد، ولى در قم چنين نبود و استناد به حديث معصومين(ع) مى‌توانست قول فصل باشد.[۱]

    در اين اثر، متن امالى در كنار ترجمه آن قرار گرفته است؛ بدين صورت كه ابتدا متن آمده و در صفحه بعد، ترجمه فارسی آن، ذكر شده است.

    فهرست ابواب، در انتهاى كتاب آمده است.

    در پاورقى‌ها، به ذكر منابع پرداخته شده است.

    پانویس

    1. مقدمه، ص4


    منابع مقاله

    مقدمه و متن كتاب.

    وابسته‌ها