پرش به محتوا

المباحث في علم الأصول: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ۲۱ ژوئیه
جز
جایگزینی متن - 'النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی' به 'النهاية في مجرد الفقه و الفتاوي'
جز (جایگزینی متن - 'ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی' به 'ابن بابویه، محمد بن علی')
جز (جایگزینی متن - 'النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی' به 'النهاية في مجرد الفقه و الفتاوي')
 
خط ۴۷: خط ۴۷:
[[قدیری، محمدحسن|آیت‌الله قدیری]] در ذیل مباحث امارات، نه تنبیه آورده است. در تنبیه اول، به دلیل نیاوردن بحث دلیل انسداد اشاره کرده و می‌گوید: برخی از مباحث همچون دلیل انسداد از مباحثی است غیر لازم؛ لذا آن را حذف نمودم و در عوض برخی مباحث دیگر را به کتاب افزودم<ref>ر.ک: همان، ج2، ص18</ref>.
[[قدیری، محمدحسن|آیت‌الله قدیری]] در ذیل مباحث امارات، نه تنبیه آورده است. در تنبیه اول، به دلیل نیاوردن بحث دلیل انسداد اشاره کرده و می‌گوید: برخی از مباحث همچون دلیل انسداد از مباحثی است غیر لازم؛ لذا آن را حذف نمودم و در عوض برخی مباحث دیگر را به کتاب افزودم<ref>ر.ک: همان، ج2، ص18</ref>.


بیان حجیت شرعی نماز «وتیره» از مباحثی است که نویسنده بدان احساس نیاز نموده و به آن پرداخته است. [[همدانی، رضا بن محمدهادی|محقق همدانی]] در [[مصباح الفقيه]] می‌گوید: صاحب مدارک، معتقد به سقوط وتیره (همچون سقوط نافله ظهرین که آن را به مذهب اصحاب نسبت داده) است و ابن ادریس در این‌باره نقل اجماع نموده است. [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ]] در [[النهاية في مجرد الفقه و الفتاوی|نهایه]] می‌گوید: با توجه به روایت فضل بن شاذان از [[امام رضا(ع)]]، انجام آن جایز است. برخی بر این روایت، به دلیل وجود عبدالواحد بن عبدوس و علی بن محمد قتیبی در سند آن، که توثیق آن‌ها ثابت نشده، اشکال گرفته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص18-20</ref>.
بیان حجیت شرعی نماز «وتیره» از مباحثی است که نویسنده بدان احساس نیاز نموده و به آن پرداخته است. [[همدانی، رضا بن محمدهادی|محقق همدانی]] در [[مصباح الفقيه]] می‌گوید: صاحب مدارک، معتقد به سقوط وتیره (همچون سقوط نافله ظهرین که آن را به مذهب اصحاب نسبت داده) است و ابن ادریس در این‌باره نقل اجماع نموده است. [[طوسی، محمد بن حسن|شیخ]] در [[النهاية في مجرد الفقه و الفتاوي|نهایه]] می‌گوید: با توجه به روایت فضل بن شاذان از [[امام رضا(ع)]]، انجام آن جایز است. برخی بر این روایت، به دلیل وجود عبدالواحد بن عبدوس و علی بن محمد قتیبی در سند آن، که توثیق آن‌ها ثابت نشده، اشکال گرفته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص18-20</ref>.


نویسنده در تنبیهات بعدی، مباحث رجالی را مطرح نموده و به بررسی سهل بن زیاد، محمد بن سنان، اصحاب اجماع، یونس بن عبدالرحمن، العدة (ابن أبي‌عمير، صفوان بن يحيی، أحمد بن محمد بن أبي‌نصر) التي لا يروون و لا يرسلون إلا عن ثقة، مشیخه تهذیب، طریق [[ابن بابویه، محمد بن علی|صدوق]] به فضل بن شاذان و یک بحث اصولی از مجموعه امارات معتبر، یعنی شهرت فتوایی پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص21-61</ref>.
نویسنده در تنبیهات بعدی، مباحث رجالی را مطرح نموده و به بررسی سهل بن زیاد، محمد بن سنان، اصحاب اجماع، یونس بن عبدالرحمن، العدة (ابن أبي‌عمير، صفوان بن يحيی، أحمد بن محمد بن أبي‌نصر) التي لا يروون و لا يرسلون إلا عن ثقة، مشیخه تهذیب، طریق [[ابن بابویه، محمد بن علی|صدوق]] به فضل بن شاذان و یک بحث اصولی از مجموعه امارات معتبر، یعنی شهرت فتوایی پرداخته است<ref>ر.ک: همان، ص21-61</ref>.