۶۱٬۱۸۹
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد'
جز (جایگزینی متن - ' )' به ')') |
جز (جایگزینی متن - ' عبد ' به ' عبد') |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
<div class='wikiInfo'> | <div class='wikiInfo'> | ||
[[پرونده:NUR02600.jpg|بندانگشتی|نحف آبادی اصفهانی، | [[پرونده:NUR02600.jpg|بندانگشتی|نحف آبادی اصفهانی، عبدالرحیم]] | ||
{| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | {| class="wikitable aboutAuthorTable" style="text-align:Right" |+ | | ||
|- | |- | ||
! نام!! data-type='authorName'|نحف آبادی اصفهانی، | ! نام!! data-type='authorName'|نحف آبادی اصفهانی، عبدالرحیم | ||
|- | |- | ||
|نام های دیگر | |نام های دیگر | ||
| خط ۳۳: | خط ۳۳: | ||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
«آيتالله مولى | «آيتالله مولى عبدالرّحيم نجف آبادى»، معروف به فاضل، فرزند مولى على، از فقهاء، اصوليين و مجتهدين بسيار بزرگ، در نجف آباد چشم به جهان گشود. | ||
==کسب علم و دانش== | ==کسب علم و دانش== | ||
وی در زادگاهش و اصفهان، تحصيلات حوزوى خود را ادامه داد و براى تكميل دروس به نجف مهاجرت نمود. در زمان حيات و مرجعيت صاحب جواهر، به درس بزرگانى همچون سيد مجاهد حاضر شد و عمده بهره خود را از محضر شريف العلماء مازندرانى برد. وى معاصر [[شيخ انصارى]] بوده است و از شيخ محمد نبى تويسركانى صاحب كتاب «لئالى الاخبار» استفاده كرد و در سال 1279ق از وى اجازهاى دريافت نمود. مرحوم آيتالله علامه شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در الذّريعه مىفرمايد: «حاج مولى | وی در زادگاهش و اصفهان، تحصيلات حوزوى خود را ادامه داد و براى تكميل دروس به نجف مهاجرت نمود. در زمان حيات و مرجعيت صاحب جواهر، به درس بزرگانى همچون سيد مجاهد حاضر شد و عمده بهره خود را از محضر شريف العلماء مازندرانى برد. وى معاصر [[شيخ انصارى]] بوده است و از شيخ محمد نبى تويسركانى صاحب كتاب «لئالى الاخبار» استفاده كرد و در سال 1279ق از وى اجازهاى دريافت نمود. مرحوم آيتالله علامه شيخ [[آقا بزرگ تهرانى]] در الذّريعه مىفرمايد: «حاج مولى عبدالرحيم نجف آبادى، عالم، فاضل، مجتهد، فقيه و اصولى بود». | ||
وى بعد از كسب درجه اجتهاد و رسيدن به درجات و كمالات علمى و عملى در نجف اشرف به اصفهان مراجعت و در آنجا مورد توجه همدرس خود، آيتالله سيد اسدالله بيد آبادى كه در نجف با هم بودند قرار گرفت. پس از چندى در نجف آباد ساكن گرديد و به تأليف، تدريس و تبليغ دين پرداخت. صاحب «المآثر و الاثار» از او به عنوان «رئيس و شخصيت بزرگ و مجتهدى فحل (قوى و نيرومند) نام مىبرد». وى معاصر صاحب فصول (شيخ محمد حسين رازى اصفهانى) بوده است و از آثار ايشان در نجف آباد، مسجدى در محله حكيم كنار خيابان حكيم (قدس) است. | وى بعد از كسب درجه اجتهاد و رسيدن به درجات و كمالات علمى و عملى در نجف اشرف به اصفهان مراجعت و در آنجا مورد توجه همدرس خود، آيتالله سيد اسدالله بيد آبادى كه در نجف با هم بودند قرار گرفت. پس از چندى در نجف آباد ساكن گرديد و به تأليف، تدريس و تبليغ دين پرداخت. صاحب «المآثر و الاثار» از او به عنوان «رئيس و شخصيت بزرگ و مجتهدى فحل (قوى و نيرومند) نام مىبرد». وى معاصر صاحب فصول (شيخ محمد حسين رازى اصفهانى) بوده است و از آثار ايشان در نجف آباد، مسجدى در محله حكيم كنار خيابان حكيم (قدس) است. | ||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
2- نوشتهاى را در فقه (باب طهارت) به او نسبت مىدهند كه موجود نمىباشد ولى از مرحوم آيتالله مير سيد على آيت نجف آبادى نقل شده كه فرمودهاند: | 2- نوشتهاى را در فقه (باب طهارت) به او نسبت مىدهند كه موجود نمىباشد ولى از مرحوم آيتالله مير سيد على آيت نجف آبادى نقل شده كه فرمودهاند: | ||
«مولى | «مولى عبدالرحيم كتابى را در فقه نوشته بود كه من گاهى مىآمدم منزل مرحوم حاج شيخ جعفر (نوه ايشان) و از آن استفاده مىكردم». | ||