مقصد الراغب الطالب في فضائل الإمام علي بن أبي‌طالب علیه‌السلام و أهل بيته أئمة الهدى و مصابيح الدجى علیهم‌السلام

مقصد الراغب الطالب في فضائل الإمام علي بن أبي طالب علیه السلام و أهل بيته أئمة الهدى و مصابيح الدجى علیهم السلام
پدیدآوران	مؤلف ناشناخته (قرن 7 ق) (نويسنده) مکتبة العلامة المجلسي (سایر) رفیعی، رضا‏‫ ( محقق)
ناشر	مکتبة العلامة المجلسي
مکان نشر	ایران - قم
سال نشر	1439ق
چاپ	1
زبان	عربی
تعداد جلد	1
کد کنگره	BP ۳۷/۴/م۷
نورلایب	مطالعه و دانلود pdf

مقصد الراغب الطالب في فضائل الإمام علي بن أبي‌طالب(ع) و أهل بيته أئمة الهدى و مصابيح الدجى(ع)، از آثار یکی از اندیشوران سنّی قرن ششم و هفتم هجری قمری است که روایات فراوانی را درباره فضیلت و برتری امام علی(ع) و سایر امامان معصوم(ع) و حقوق آنان و همچنین فضایل فاطمه زهرا(س) بیان می‌کند. پژوهشگر معاصر، رضا رفیعی این کتاب را تحقیق و تصحیح کرده و برای آن مقدمه‌ای ارزنده نوشته و اثر حاضر را شناسانده و کوشیده است تا حدودی غبار ابهام را از چهره نگارنده بزداید.

هدف و روش

• نویسنده با تأکید بر آنکه من اخبار صالحان، مناقب زاهدان و آثار عابدان را مطالعه کردم ولیکن در بیشترش یادکرد جامع و شایسته‌ای نسبت به کسانی که ما مأمور به دوستی، مودت و ولایتشان هستیم، یعنی اهل ‌بیت پیامبر(ع) نیافتم، افزوده است: پس علاقه‌مند شدم که در این زمینه کتابی را تألیف کنم و بخشی از فضائل و مناقبشان را یادآور شوم و امیدوارم به شفاعتشان نایل گردم.
• رضا رفیعی با تأکید بر آنکه گفته شده: این کتاب را یکی از اندیشوران شیعه به نام «حسین بن محمد بن حسن بن حلوانی» تألیف کرده، مفصل توضیح داده است که: این حدس درست نیست، بلکه یکی از اندیشوران سنی آن را پدید آورده است.

ساختار و محتوا

• نویسنده در این اثر، در مجموع تعداد 541 روایت آورده و کتابش را در 39 باب سامان داده است.

نمونه مباحث

• بنا بر گزارش انس بن مالک، روزی علی(ع) برای عرض سلام به نزد پیامبر(ص) آمد و ایشان گفت: این جبرئیل است که به من خبر می‌دهد: خدای عزّوجلّ تو را به ازدواج فاطمه(س) درآورد و چهل‌هزار فرشته را شاهد قرار داد.....
• امام حسن(ع) و امام حسین(ع) فرزندان رسول خدا(ص) و زهرای بتول(ع) هستند و حقوق آنان ازبین‌رفتنی نیست و ارث آنها از جدّشان هرگز تباه نشود؛ چه، خدای متعال در آیه مباهله: «... فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَكمْ... (آل‌عمران: 61)، آن دو را پسران او نامیده است و پیامبر(ص) آن دو را همانند خودش در نبوت قرار داد؛ آنگاه که حسن(ع) تک‌دانه خرمایی از صدقه را در دهانش قرار داد، پس پیامبر(ص) انگشتش را در دهان او کرد و به وی گفت: «كِخ كِخ! نحن معاشر الأنبياء لا تحلّ لنا الصدقة»؛ یعنی: اخِّه اخِّه! ما پیامبران الهی صدقه (زکات) برایمان حلال نیست.

منابع مقاله

مقدمه و متن کتاب.