آرزو، سراج‌الدین علی بن حسام‌الدین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{در دست ویرایش ۲|ماه=مهر|روز=24|سال=1403|کاربر = کاربر:Hbaghizadeh}} {{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = | تصویر = NUR9505.jpg | اندازه تصویر= | توضیح تصویر= |سرشناسی = |نام کامل = |نام‌های دیگر= |لقب = |نسب = |تخلص = |نام پدر= |ولادت = |محل تولد = |کشور تولد = |...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۴۴: خط ۴۴:
    |کد مؤلف =AUTHORCODE9505AUTHORCODE}}
    |کد مؤلف =AUTHORCODE9505AUTHORCODE}}


    '''سراج‌الدین علی‌خان اکبرآبادی گوالیاری''' (1099-1169ق)، معروف به خانِ آرزو، و ملقّب به استعدادخان، و متخلّص به آرزو؛ شاعر فارسی سرای هندوستانی، نويسنده، اديب ودانشمندٍ برجسته و یزرگ سده‌ي دوازدهم و از پیشگامان تحقیقات واج‌شناسی زبان فارسی است.  
    '''سراج‌الدین علی‌خان اکبرآبادی گوالیاری''' (1099-1169ق)، معروف به خانِ آرزو، و ملقّب به استعدادخان، و متخلّص به آرزو؛ شاعر فارسی سرای هندوستانی، نويسنده، اديب و دانشمندِ برجسته و بزرگ سده‌ي دوازدهم و از پیشگامان تحقیقات واج‌شناسی زبان فارسی است.  


    ==نام و نسب==
    ==نام و نسب==

    نسخهٔ ‏۱۵ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۸

    آرزو، سراج‌الدین علی بن حسام‌الدین
    NUR9505.jpg

    سراج‌الدین علی‌خان اکبرآبادی گوالیاری (1099-1169ق)، معروف به خانِ آرزو، و ملقّب به استعدادخان، و متخلّص به آرزو؛ شاعر فارسی سرای هندوستانی، نويسنده، اديب و دانشمندِ برجسته و بزرگ سده‌ي دوازدهم و از پیشگامان تحقیقات واج‌شناسی زبان فارسی است.

    نام و نسب

    نامش سراج‌الدین علی، تخلصش آرزو، معروف به خان آرزو و لقبش استعداد خان است. عبارت «خان» که در ابتدای تخلّصش گفته می‌شود، طبق گفتۀ برخی تذکره‌نویسان به واسطۀ یکی از نزدیکترین دوستانش به نام (آنندرام مخلص) به او داده شده است.

    پدرش شیخ حسام‌الدین حسام نام داشت. طبق گفتۀ خود آرزو پدرش مردی سپاهی پیشه بود و از منصب داران محمّد اورنگ زیب عالمگیر به حساب می‌آمد. وی نیز مانند فرزندش اهل شعر و شعر گویی بود و قصۀ «کامروپ و کام لتا» از افسانه‌های مشهور هند را به نظم در آورده است. نسب آرزواز طرف پدرش به شيخ کمال‌الدین خواهرزادۀ شیخ نصیرالدین مشهور به چراغ دهلی می‌رسد و از طرف مادر به شیخ حمیدالدین عرف شیخ محمّد غوث گوالیاری «شطاری» ونسب محمّد غوث نیز به چند واسطه به عطّار نیشابوری می‌رسد. از این رو فرزندان شیخ محمّد غوث گوالیاری را «عطّاری» می‌نامند.[۱]

    زادگاه و محل تولد

    [۲]



    پانويس

    1. ر.ک: رحیم‌پور، مهدی، ص7
    2. ر.ک: رحیم‌پور، مهدی، ص31-33


    منابع مقاله

    1. رحیم‌پور، مهدی، بر خوان آرزو (گفتارهایی در زمینه نظریه‌های ادبی و زبان‌شناختی سراج‌الدین علی‌خان آرزو)، قم، مجمع ذخایر اسلامی، چاپ اول، 1391


    وابسته‌ها