ابوالهدی صیادی، محمد: تفاوت میان نسخهها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحهای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگینامه | عنوان = ابوالهدی صیادی، محمد | تصویر = NUR34214.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نامهای دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = | طول عمر...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) |
||
خط ۹۸: | خط ۹۸: | ||
[[الحقيقة الباهرة في أسرار الشريعة الطاهرة]] | [[الحقيقة الباهرة في أسرار الشريعة الطاهرة]] | ||
[[راحة الأرواح]] | [[راحة الأرواح (ابوالهدی صیادی)]] | ||
[[الطریقة الرفاعیة]] | [[الطریقة الرفاعیة]] |
نسخهٔ ۲۸ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۴۰
ابوالهدی صیادی، محمد | |
---|---|
ابوالهدی محمد صیادی رفاعی (1266-1328ق)، مفسر، مورخ و از متفکرین صوفیه قرن چهاردهم هجری است که آثار فراوانی در معرفی صوفیه رفاعیه و تفسیر قرآن کریم و دیگر موضوعات دارد.
ولادت و نسب
ابوالهدی در خان شیخون در ماه رمضان 1266ق/1849م، در خانوادهای شریف متولد شد. او نسب خود را تقریباً در همه مؤلفاتش ذکر کرده ا ست. نسب او از طرف پدر به شیخ احمد بن علی رفاعی صوفی قرن ششم میرسد.
تحصیل
پدر ابوالهدی عالم «خان شیخون» بود؛ بنابراین ابوالهدی از همان کودکی با علم آشنا شد و ارزش آن را شناخت. در ششسالگی قرآن کریم را در طول سه ماه قرائت کرد. در هفتسالگی علم تجوید و قرائت و فنون آن را از شیخ صالح، شیخ مذهب شافعی فراگرفت. پس از آن زبان عربی و فقه ابوحنیفه و ادب و دیگر علوم را آموخت و بیشتر متون را حفظ کرد. همچنین در علوم بلاغی، تاریخ، نسب، بیان و بدیع تبحر یافت و در تصوف توانا و محفوظاتش بالغ بر یکصدهزار بیت بود.
فعالیت سیاسی
ابوالهدی صیادی از اعلام متفکرین اسلامی در قرن چهاردهم و در اکثر حوزهها شخصیتی ممتاز بود. او صوفی و نقیب اشراف و درعینحال شخصیت والای سیاسی بود که مصلحت جامعه را بر مصلحت فرد و مصلحت امت را بر مصلحت گروه مقدم میداشت.
اساتید
ابوالهدی خود علاوه بر پدرش به نام علمایی که از آنها بهره برده، اشاره کرده است:
- سید علی آل خیرالله صیادی؛
- محمد بهاءالدین مهدی صیادی روّاس رفاعی.
در حقیقت ابوالهدی به جهت ذکاوت فراوان از حضور در مجالس علما خودداری میکرد و به قرائت کتب علمی اکتفا مینمود. او حتی از استادش روّاس تنها یک سال، زمانی که در سال 1283ق، در بغداد بود، بهره برد و در همین سال استاد خرقه به او پوشاند و علوم صوفیه و شرعیه را به او تلقین نمود[۱].
وفات
صیادی در سال 1328ق/1909م، درگذشت.
آثار
صیادی قریب به یکصد اثر در موضوعات مختلف نوشته که از آن جمله است:
- تنوير الأبصار في طبقات السادة الرفاعية الأخيار؛
- الروض البسام في أشهر البطون القرشية في الشام؛
- نفحة الرحمن في تفسير القرآن؛
- المجد المخلد في أسرار اسم محمد(ص)؛
- شفاء القلوب بكلام النبي المحبوب[۲].
پانویس
منابع مقاله
شوحان، احمد، مقدمه کتاب «الروض البسام»، ابوالهدی صیادی، تحقیق احمد شوحان، دير الزور، مكتبة التراث، الطبعة الأولی، 1993ق.
وابستهها
تنوير الأبصار في طبقات السادة الرفاعية الأخيار
نور الانصاف في کشف ظلمة الخلاف
الروض البسام في أشهر البطون القرشية بالشام
دیوان روضة العرفان المذیلة منظوماته بمنثور الدرر الحسان
الحقيقة الباهرة في أسرار الشريعة الطاهرة
ديوان مرآة الشهود في مدح سلطان الوجود صلى الله عليه و سلم
ضوء الشمس في قوله صلی الله عليه و سلم «بني الإسلام علی خمس»
الکنز المطلسم فی مدید النبی لولده الغوث الرفاعی الاعظم