کحل، ابن مرج: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵۸: | خط ۵۸: | ||
ب|''أَنتَ لا تَطلُبُهُ مُتّبعاً''|2=''فَإِذا وَلَّيتَ عَنهُ تَبِعَك''}}<ref>ر.ک: پایگاه «بوابة الشعراء»، مرج الکحل</ref> | ب|''أَنتَ لا تَطلُبُهُ مُتّبعاً''|2=''فَإِذا وَلَّيتَ عَنهُ تَبِعَك''}}<ref>ر.ک: پایگاه «بوابة الشعراء»، مرج الکحل</ref> | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
* ترجمه: | * ترجمه: | ||
مَثَل رزق و روزی که آن را می‌طلبی | مَثَل رزق و روزی که آن را می‌طلبی | ||
همانند سایه‌ای است که همراه تو راه می‌رود | همانند سایه‌ای است که همراه تو راه می‌رود | ||
تو با دنباله‌روی به آن نرسی | تو با دنباله‌روی به آن نرسی | ||
و هرگاه از آن روی برگردانی، به دنبال تو می‌دَوَد. | و هرگاه از آن روی برگردانی، به دنبال تو می‌دَوَد. | ||
* خوش‌گمانی به رحمت الهی: «من به کسی که نافرمانی کردم، خوش‌گمانم». | * خوش‌گمانی به رحمت الهی: «من به کسی که نافرمانی کردم، خوش‌گمانم». | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
{{ ب|''إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ''|2=''أَتراهُ مُعذِّبي ما أَظنُّ'' | {{ ب|''إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ''|2=''أَتراهُ مُعذِّبي ما أَظنُّ'' | ||
ب|''ما أَراهُ إِلّا يجودُ بِعَفوٍ''|2=''إِنَّ قَلبي بِعَفوِهِ مُطمَئِنُ'' | ب|''ما أَراهُ إِلّا يجودُ بِعَفوٍ''|2=''إِنَّ قَلبي بِعَفوِهِ مُطمَئِنُ'' | ||
ب|''حاشَ لِلّه أَن يخيبُ ظَني''|2=''إِنَّهُ لا يخيبُ في اللَهِ | ب|''حاشَ لِلّه أَن يخيبُ ظَني''|2=''إِنَّهُ لا يخيبُ في اللَهِ ظَنُّ، «إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ»''}}<ref>ر.ک: همان<ref/> | ||
{{پایان شعر}} | {{پایان شعر}} | ||
* استغفار: | * استغفار: | ||
{{شعر}} | {{شعر}} | ||
نسخهٔ ۵ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۴
| کحل، ابن مرج | |
|---|---|
 | |
محمد بن ادریس بن علی، مشهور به مَرجْ الکحْل و ابن مَرجْ الکحْل، شاعر قرن ششم و هفتم هجری قمری (554-634ق)، که اشعاری آموزنده و عاشقانه می‌سرود. در زمانه او، «دولت موحدون» حاکم بود.
ولادت و تربیت
- ابوعبدالله محمد بن ادریس بن علی بن عبدالله الجزیری اندلسی در «مَرجْ الکحْل» (نزدیک جزیره شُقر در مجاورت بَلنسه) در سال 554ق، متولد شد.
- او در آنجا رشد کرد و گویند که امّی (بی‌سواد) بود و همانند بادیه‌نشینان لباس می‌پوشید و زندگی می‌کرد و با ماهی‌فروشی در بازار، روزگار می‌گذراند.
- لقب ابن مرج الکحل نسبتی به مکانی خاصّ (به معنای «پسر مرج الکحل») برای بزرگداشت و افتخار است.
جایگاه علمی
- ابن مرج الکحل، ادیبی زبردست و برتر در زمینه نثر و نظم و شاعری لطیف بود که یافته‌هایش را به‌خوبی بیان می‌کرد و اشعاری نیک می‌آفرید. او در بیشتر شعرهایش به وصف طبیعت و...، نسیب (تغزّل و شعر عاشقانه) و موعظه و عبرت توجه داشت.
نمونه اشعار
- تمثیلی در باب انسان و روزی و نعمتی که می‌جوید، از اشعار معروف اوست:
| مَثَلُ الرزقِ الَّذي تَطلُبُهُ | فَإِذا وَلَّيتَ عَنهُ تَبِعَك |
- ترجمه:
مَثَل رزق و روزی که آن را می‌طلبی
همانند سایه‌ای است که همراه تو راه می‌رود
تو با دنباله‌روی به آن نرسی
و هرگاه از آن روی برگردانی، به دنبال تو می‌دَوَد.
- خوش‌گمانی به رحمت الهی: «من به کسی که نافرمانی کردم، خوش‌گمانم».
</ref> برای برچسب <ref> پیدا نشد.
آثار
- ديوان مَرج الكحل الأندلسي: گفته شده است که دیوان اشعار او در روزگارش دست به دست می‌گشت [۲].
پانویس
منابع مقاله
- فروخ، عمر، «تاريخ الأدب العربي»، دارالعلم للملايين، بیروت، 2006م.
- پایگاه «بوابة الشعراء»، مرج الکحل: https://poetsgate.com/poet.php?pt=3112
- پایگاه «بوابة الشعراء»، إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ: https://poetsgate.com/poem.php?pm=104960
وابسته‌ها
| إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ | إِنَّهُ لا يخيبُ في اللَهِ ظَنُّ، «إِنّ ظَنّي بِمَن عَصيتُ جَميلٌ» |