۱۴۶٬۳۴۳
ویرایش
پناهندگی ارامنۀ باکو به گیلان: تفاوت میان نسخهها
جز
جایگزینی متن - ' .' به '.'
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '.') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
==گزارش کتاب== | ==گزارش کتاب== | ||
مسئلۀ آوارگی و مهاجرت دستهجمعی مردم در اثر بلایای طبیعی یا وقوع جنگ و ... و به دنبال آن مشکلات اسکان موقت مردم حادثهدیده در فضاهای باز فاقد حداقل امکانات رفاهی، از دیرباز دامنگیر جوامع انسانی بوده است. چنین حوادثی متأسفانه تا به امروز و در اوایل قرن بیستویکم کماکان رخ میدهد، برای مدتی توجه رسانههای جمعی را به خود جلب میکند و با بروز فاجعۀ انسانی جدیدی، بعضاً بزرگتر و دردناکتر از موارد قبلی به فراموشی سپرده میشود. | مسئلۀ آوارگی و مهاجرت دستهجمعی مردم در اثر بلایای طبیعی یا وقوع جنگ و... و به دنبال آن مشکلات اسکان موقت مردم حادثهدیده در فضاهای باز فاقد حداقل امکانات رفاهی، از دیرباز دامنگیر جوامع انسانی بوده است. چنین حوادثی متأسفانه تا به امروز و در اوایل قرن بیستویکم کماکان رخ میدهد، برای مدتی توجه رسانههای جمعی را به خود جلب میکند و با بروز فاجعۀ انسانی جدیدی، بعضاً بزرگتر و دردناکتر از موارد قبلی به فراموشی سپرده میشود. | ||
با سقوط باکو، ساکنان ارمنی با خروج از شهر، راه مهاجرت را در پیش گرفته و در دستههای چندهزار نفره، به دنبال سرپناه در سرزمینهای بیگانه، دو مسیر یعنی راه روسیه و ایران را در پیش گرفتند. در اولین روزهای سپتامبر 1918 کنسول روسیه در رشت، با اطلاع از اینکه ده هزار نفر از آوارگان ارمنی از راه دریا به سوی ایران در حرکتند، نمایندگانی از جوامع روس و ارمنی مقیم رشت را به نشستی مشورتی در کنسولگری دعوت کرد تا کمیتۀ مختلطی شامل چهار نفر ارمنی و چهار نفر روس تشکیل داده و برای مدیریت این بحران انسانی چارهاندیشی شود. این کتاب گزارش آوارگی ساکنین ارمنی شهر باکو، شهر صنایع نفتی روسیه تزاری در منطقۀ قفقاز است که روز 14 سپتامبر 1918 و همزمان با آغاز قتلعام ساکنان ارمنی شهر باکو به دست نیروهای عثمانی، ارامنه بهناچار موطن خود را ترک کردند و مهاجرت به شهرهای ساحلی گیلان را در پیش گرفتند. | با سقوط باکو، ساکنان ارمنی با خروج از شهر، راه مهاجرت را در پیش گرفته و در دستههای چندهزار نفره، به دنبال سرپناه در سرزمینهای بیگانه، دو مسیر یعنی راه روسیه و ایران را در پیش گرفتند. در اولین روزهای سپتامبر 1918 کنسول روسیه در رشت، با اطلاع از اینکه ده هزار نفر از آوارگان ارمنی از راه دریا به سوی ایران در حرکتند، نمایندگانی از جوامع روس و ارمنی مقیم رشت را به نشستی مشورتی در کنسولگری دعوت کرد تا کمیتۀ مختلطی شامل چهار نفر ارمنی و چهار نفر روس تشکیل داده و برای مدیریت این بحران انسانی چارهاندیشی شود. این کتاب گزارش آوارگی ساکنین ارمنی شهر باکو، شهر صنایع نفتی روسیه تزاری در منطقۀ قفقاز است که روز 14 سپتامبر 1918 و همزمان با آغاز قتلعام ساکنان ارمنی شهر باکو به دست نیروهای عثمانی، ارامنه بهناچار موطن خود را ترک کردند و مهاجرت به شهرهای ساحلی گیلان را در پیش گرفتند. | ||