ابن خفاجا، احمد بن موسى: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = ابن خفاجا، احمد بن موسى | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = ابن خَفاجا، شهاب‌الدین احمد بن موسى صَفَدی | نام‌های دیگر = | لقب = شهاب‌الدین | تخلص = | نسب = | نام پدر = موسى | ولا...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۶: | خط ۴۶: | ||
وی از مردم صَفَدْ (شهری در فلسطین) بوده و در همان‌جا رشد و كمال یافته است، اما پس از مدتى به یكى از آبادی‌های صَفَد نقل‌مكان كرد و در همان‌جا به كار تألیف و عبادت و افتاء پرداخت. | وی از مردم صَفَدْ (شهری در فلسطین) بوده و در همان‌جا رشد و كمال یافته است، اما پس از مدتى به یكى از آبادی‌های صَفَد نقل‌مكان كرد و در همان‌جا به كار تألیف و عبادت و افتاء پرداخت. | ||
==اساتید== | ==اساتید== | ||
وی از ابن زملكانى (د 727ق/ 1327م) و دیگران فقه و حدیث آموخت. | وی از [[زملکانی، عبدالواحد بن عبدالکریم|ابن زملكانى]] (د 727ق/ 1327م) و دیگران فقه و حدیث آموخت. | ||
==ویژگی‌ها== | ==ویژگی‌ها== | ||
او را در بعضى از ابواب فقه مانند ارث و وصیت چیره‌دست دانسته‌اند. به نظر مى‌رسد كه وی زندگى را به قناعت و سادگى به سرآورده است. از این‌رو، چنان‌كه آورده‌اند، هرگز منصب و مقامى نپذیرفت و هیچ‌گونه مستمری از كسى دریافت نكرد. معاش او از راه كشاورزی تأمین مى‌شد. | او را در بعضى از ابواب فقه مانند ارث و وصیت چیره‌دست دانسته‌اند. به نظر مى‌رسد كه وی زندگى را به قناعت و سادگى به سرآورده است. از این‌رو، چنان‌كه آورده‌اند، هرگز منصب و مقامى نپذیرفت و هیچ‌گونه مستمری از كسى دریافت نكرد. معاش او از راه كشاورزی تأمین مى‌شد. | ||
نسخهٔ ۲۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۹
| ابن خفاجا، احمد بن موسى | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | ابن خَفاجا، شهاب‌الدین احمد بن موسى صَفَدی |
| لقب | شهاب‌الدین |
| نام پدر | موسى |
| محل زندگی | فلسطین |
| رحلت | 750ق |
| مذهب | شافعى |
| اطلاعات علمی | |
| اساتید | ابن زملكانى |
| برخی آثار | منهاج‌السالكین، المسائل و الفوائد، شرح التنبیه |
ابن خَفاجا، شهاب‌الدین احمد بن موسى صَفَدی (د 750ق/ 1349م)، محدث و فقیه شافعى.
وی از مردم صَفَدْ (شهری در فلسطین) بوده و در همان‌جا رشد و كمال یافته است، اما پس از مدتى به یكى از آبادی‌های صَفَد نقل‌مكان كرد و در همان‌جا به كار تألیف و عبادت و افتاء پرداخت.
اساتید
وی از ابن زملكانى (د 727ق/ 1327م) و دیگران فقه و حدیث آموخت.
ویژگی‌ها
او را در بعضى از ابواب فقه مانند ارث و وصیت چیره‌دست دانسته‌اند. به نظر مى‌رسد كه وی زندگى را به قناعت و سادگى به سرآورده است. از این‌رو، چنان‌كه آورده‌اند، هرگز منصب و مقامى نپذیرفت و هیچ‌گونه مستمری از كسى دریافت نكرد. معاش او از راه كشاورزی تأمین مى‌شد.
آثار
1. منهاج‌السالكین، شرح أربعین نَوَوی؛ نسخه خطى این كتاب در كتابخانه توپكاپى و بخشی از آن در دارالكتب مصر موجود است؛
2. المسائل و الفوائد: نسخه خطى آن در كتابخانه ظاهریة دمشق موجود است؛
3. شرح التنبیه، 10 مجلد، درباره فقه شافعى؛
4. العمدة، مختصری در فقه. ظاهراً از دو اثر اخیر تاكنون نسخه‌ای در جایى یافت نشده است.[۱]
پانویس
- ↑ یوسفى اشكوری، حسن، ج3، ص432
منابع مقاله
یوسفى اشكوری، حسن، دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1374.