صوفی مازندرانی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = | ||
| لقب = | | لقب = | ||
| تخلص = | | تخلص =«محمد» و «صوفی» | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر = | ||
| ولادت = | | ولادت = | ||
| محل تولد = | | محل تولد =آمل | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی =آمل- ری، اصفهان، شیراز، کازرون | ||
| رحلت = | | رحلت =1035ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب = | ||
| پیشه = | | پیشه =ز شاعران صوفی‌مسلک مازندران | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| پس از = | | پس از = | ||
| خط ۳۷: | خط ۳۷: | ||
| علایق پژوهشی = | | علایق پژوهشی = | ||
| سبک نوشتاری = | | سبک نوشتاری = | ||
| آثار = | | آثار =[[دیوان مولانا محمد صوفی مازندرانی از سرایندگان بزرگ سده یازدهم ایران]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۷۵: | خط ۷۵: | ||
[[رده:زندگی‌نامه]] | [[رده:زندگی‌نامه]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 مرداد 1403]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ مرداد 1403 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ مرداد 1403 توسط محسن عزیزی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۰۹
| صوفی مازندرانی، محمد | |
|---|---|
 | |
| تخلص | «محمد» و «صوفی» |
| محل تولد | آمل |
| محل زندگی | آمل- ری، اصفهان، شیراز، کازرون |
| رحلت | 1035ق |
| پیشه | ز شاعران صوفی‌مسلک مازندران |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | دیوان مولانا محمد صوفی مازندرانی از سرایندگان بزرگ سده یازدهم ایران |
محمد صوفی مازندرانی (متوفی 1035)، از شاعران صوفی‌مسلک مازندران در اواخر قرن دهم و اوایل قرن یازدهم، صاحب «بتخانه» و «ساقی‌نامه».
شرح حال
محمد صوفی مازندرانی که در شعر به نام «محمد» و «صوفی» تخلص دارد، طبق شرحی که صاحب «تذکره میخانه»، ملا عبدالنبی فخرالزمانی قزوینی نوشته‌اند، در شهر آمل به دنیا آمده، در ایام جوانی از موطن خود خارج و مدتی را در ری و اصفهان، رحل اقامت افکنده و سالک وادی عرفان و تصوف گشت و به ریاضت و تهذیب نفس پرداخت و به علت تمایل به مسلک درویشی، شعرگویی را آغاز و منظومات عارفانه و صوفیانه می‌سرود. به هر شهری که قدم می‌گذاشت، عده‌ای صوفی‌مسلک و قلندرمشرب دور او جمع می‌شدند و از صحبت وی کسب فیض می‌نمودند، اما چون خیلی آزادمنش بود، عده‌ای بر مخالفت وی کمر بستند و او مجبور شد از یاران دل کنده و به صوب شیراز حرکت نماید. در این شهر، مدتی مدید اقامت نموده و اصحاب سیر و سلوک در شیراز مقدمش را گرامی دانسته، از وی پذیرایی گرمی به عمل آوردند. اکثر اوقات خود را در خانقاه با معتقدان و مریدانش به سر می‌برد و به افاضه و دستگیری سالکان طریقت اشتغال می‌ورزید[۱].
مهاجرت به کازرون
آب و هوای شیراز و مردم ادب‌دوست آن سرزمین، تجلی بخصوصی به شعر و ذوق عرفانی وی بخشید، اما دیری نپایید که او را طرفه‌حالتی دست داد که در میان علما و فضلا به سوء اعتقاد و زندقه و روش الحاد متهم گشت؛ بنابراین مجبور شد شیراز را به صوب کازرون ترک و در این مکان، منزل نماید[۲].
معاصران
مؤلف «تذکره لطائف الخیال»، شیخ مفید شیرازی، در این‌باره می‌نویسد: ملا محمد صوفی در کازرون به صحبت شیخ المحققین ابوالقاسم مشرف شده و دست ارادت به وی داده است و شیخ قصیده‌ای درباره کمالات صوفی سروده و ملا محمد هم متقابلا پاسخ او را ضمن چکامه‌ای به ردیف «سخن» داده است[۳].
وفات
وی در سال 1035ق، دار فانی را وداع گفت[۴].
آثار
- بتخانه (مجموعه اشعار منتخب از قدما)؛
- دیوان اشعار (که خود او این دیوان را از اشعار خویش انتخاب و تدوین کرده است)؛
- ساقی‌نامه؛
- اشعار متفرقه[۵].
پانویس
منابع مقاله
طاهری شهاب (محقق) «دیوان مولانا محمد صوفی مازندرانی»، اثر محمدصوفی مازندرانی، کتابخانه ابن سینا، چاپ اول، 1347.