سفرنامه تبت: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
     
    خط ۵۸: خط ۵۸:
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:کتاب‌شناسی]]
    [[رده:مقالات(خرداد) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات(خرداد) باقی زاده]]  
    [[رده:مقالات بازبینی نشده2]]
    [[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1403]]

    نسخهٔ کنونی تا ‏۳ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۲۸

    سفرنامه تبت
    سفرنامه تبت
    پدیدآورانناشناس (نویسنده)

    ناشناس (مترجم)

    آل‌داود، سید مرتضی (مصحح)
    ناشرمگستان
    مکان نشرتهران
    سال نشر۱۴۰۲
    شابک1ـ68ـ6623ـ622ـ978
    کد کنگره

    سفرنامه تبت تألیف مؤلف و مترجم ناشناس، تصحیح، مقدمه و تعلیقات از سید مرتضی آل‌داود؛ این کتاب ترجمۀ سفر تبت است و دیدنی‌های قرن و رویدادهای سفر که مفصل‌ترین بخش آن قسمت شکنجه و آزاری است که در این سفر نویسنده به دلیل ورود به تبت، سرزمین ممنوعه متحمل شده است.

    گزارش کتاب

    سفرنامه‌ها از منابع ارزشمند جغرافیایی/ تاریخی و مردم‌شناسی هستند که با خواندن آنها می‌توان پی به زندگی گذشتگان برد و از کم‌وکیف و فرازونشیب‌های زندگی آنان آگاه شد؛ همچنین اینکه در طی قرن و اعصار چه اتفاقاتی در سرزمین آنها رخ داد، در کجای تاریخ بوده‌اند و اکنون در کجای تاریخ ایستاده‌اند.

    از نخستین سفرنامه‌نویسان خارجی که به قسمی از ایران سفر کرده، می‌توان به مارکوپولو سیاح ونیزی اشاره کرد که در زمان ایلخانان مغول قسمی از سرزمین ایران را دیده و در سفرنامۀ خود از آن یاد کرده است.

    آنچه از محتوای سفرنامۀ حاضر برمی‌آید، مؤلف جهانگردی بود از اهالی فلورانس ایتالیا که در سال 1897 اواخر قرن نوزدهم سیاحت خود را شروع می‌کند؛ اما اینکه آغاز سفر او از کجا بود، نامشخص است. چهل بخش کتاب او از بین رفته است و بخش چهل‌ویکم کتاب او مربوط به سفر تبت است که با این جمله آغاز می‌شود: «هنگامی که در عده اجزای من تخفیف یافت» و جملۀ آخر کتاب: «از بمبئی عازم وطن مألوف خود فلورانس شدم. این بود سیاحت‌نامۀ من به خاک ممنوعۀ تبت».

    کتاب از متن انگلیسی ترجمه شده و تصاویر نیز با توجه به زیرنویس است که از متن انگلیسی گرفته شده است. همان‌طور که بیان شد این کتاب ترجمۀ سفر تبت است و دیدنی‌های قرن و رویدادهای سفر که مفصل‌ترین بخش آن قسمت شکنجه و آزاری است که در این سفر نویسنده به دلیل ورود به تبت، سرزمین ممنوعه متحمل شده است.

    در بخشی از کتاب دربارۀ ازدواج زنان تبتی آمده است: «وضع ازدواج تبتی‌ها خالی از مزه نیست. هرچند می‌دانند بیش از یک نفر زن می‌توان اختیار نمود، ولی کم اتفاق افتاده است که یک مرد در تبت بیش از یک زن اختیار کند. ترتیب ازدواج آنها از قرار ذیل است:

    اولاً پوشیده نماند که در تبت زنان بی‌شوهر هر متوسطین قوم نمی‌دانند اخلاق تهذیب و عصمت چیست. با این حال مشکل است بتوان زنی بی‌عصمت در تبت پیدا نمود. با وجود این بی‌تربیتی امور رفتار زنان بهتر از آن قسم است که دربارۀ آنها می‌توان تصور نمود. زنان اینجا مثل زن‌های شوکا خیلی ساده و درست‌اند و منتهای شم و حیا را دارند. جوان تبتی که گرفتار دختری می‌شود، قبل از معاهده ازدواج می‌فهمد که قبول خواهد افتاد ....» (ص 66).

    کتاب دربرگیرندۀ تصاویری است که ضمن آن توضیحاتی مربوط به هر تصویر نیز درج شده است.

    بخش‌های کتاب به هم مرتبط هستند و ماجرایی زنجیروار از نویسنده را حکایت می‌کنند.[۱]

    پانويس


    منابع مقاله

    کتابخانه تخصصی ادبیات

    وابسته‌ها