موسوی اصفهانی، سید محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (عج)' به '(عج)') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'عليه السلام' به 'علیه‌السلام') |
||
| خط ۸۰: | خط ۸۰: | ||
[[نور الابصار فی فضیلة الانتظار]] | [[نور الابصار فی فضیلة الانتظار]] | ||
[[کاميابی هر دو جهان در دعا برای تعجيل فرج صاحب الزمان | [[کاميابی هر دو جهان در دعا برای تعجيل فرج صاحب الزمان علیه‌السلام]] | ||
[[حمایت امام زمان(عج) از شیعه]] | [[حمایت امام زمان(عج) از شیعه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۷
| موسوی اصفهانی، سید محمدتقی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | سید محمدتقی موسوی اصفهانی |
| نام پدر | سید عبدالرزاق |
| ولادت | شب جمعه ۵ جمادی‌الاولی ۱۳۰۱ق |
| محل تولد | اصفهان |
| شهادت | شب سه‌شنبه ۲۵ رمضان المبارک سال ۱۳۴۸ق |
| مدفن | تخت فولاد اصفهان |
| طول عمر | 47سال |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم علیه‌السلام |
سيّد محمّدتقى موسوى اصفهانى (1301-1348ق)، معروف به فقيه احمدآبادى، ادیب، فقیه و خطیب، کتاب مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم علیه‌السلام معروفترین اثر ایشان است.
ولادت
سید محمدتقی فرزند سید عبدالرزاق موسوی اصفهانی در در شب جمعه ۵ جمادی‌الاولی ۱۳۰۱ق. در «اصفهان» در خانوادهاى اهل علم و فضيلت كه نسل اندر نسل از عالمان دين بودند، به دنيا آمد.
اساتید
از جمله اساتید فقیه احمدآبادی، سیّد ابوالقاسم دهکردی، آقا سیّد اسداللَّه (عمه زاده‌اش)، حاج میرزا بدیع درب امامی، آخوند ملّا محمّدحسین فشارکی، حاج میر محمّدصادق خاتون‌آبادی، آقا میرزا عبدالرزّاق (پدرش)، آخوند ملّا عبدالکریم گزی، آخوند ملّا محمّد کاشانی، سیّد محمود کلیشادی و حاج آقا منیرالدّین بروجردی بودند.
شهادت
سرانجام در سن ۴۷ سالگی در شب سه‌شنبه ۲۵ رمضان المبارک سال ۱۳۴۸ق پس از انتقال به بیمارستان مرسلین انگلیسی در اصفهان وفات یافت و یا به قول برخی از بستگان آن مرحوم به دست یکی از افراد فرقه بهائیت که متصدی بیمارستان بود مسموم شد و به شهادت رسید و در تخت فولاد در تکیه‌ای مخصوص مدفون گردید. در سال‌های اخیر بقعه‌ای شکوه‌مند بر سر مزار او و پدرش بنا شده و زیارت‌گاه اهل معرفت است.
آثار
در دوران عمر كوتاه، امّا پربركتش حدود هفده جلد كتاب و رساله نگاشت كه از ميان آنها چهار جلد درباره حضرت مهدى(ع)، غيبت، انتظار و وظايف منتظران می‌باشد. فقيه احمدآبادى در ده سالگى بر «نصاب الصّبيان» شرح نوشت و در پانزده سالگى كتاب «ايضاح الشّبهات» را نگاشت و در بيست و پنج سالگى كتاب «ابواب الجنّات فى آداب الجمعات» را تأليف كرد و سرانجام در سنّ سى سالگى به فرمان امام عصر(ع) اثر ارزشمند خود را درباره آن حضرت(ع) و وظايف منتظران و دعا براى آن وجود شريف، به نام مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم علیه‌السلام آغاز كرد و تا پايان عمر به تحقيق و تأليف و تكميل آن اهتمام و اشتغال داشت.[۱]
پانويس
- ↑ ر.ک: بزرگمهرنیا(ترکی)، عبدالحسن، ص31-33
منابع مقاله
- بزرگمهرنیا، عبدالحسن، مشتاقی و مهجوری، معرفی برترین‌هایی از مؤلفان و آثار مهدوی به انضمام ذکر برخی از تشرفات، تهران، موعود عصر(عج)، 1388
وابسته‌ها
مكيال المكارم في فوائد الدعاء للقائم علیه‌السلام
وظیفة الأنام في زمن غیبة الإمام (علیه‌السلام)
مکیال المکارم: در فوائد دعا برای حضرت قائم (علیه‌السلام)
نور الابصار فی فضیلة الانتظار
کاميابی هر دو جهان در دعا برای تعجيل فرج صاحب الزمان علیه‌السلام
چشم روشنى منتظران: باز نويسى كتاب نورالابصار في فضيلة الإنتظار