یحیی بن معین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = یحیی بن معین | تصویر = NUR11952.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = | شهادت = | مدفن = | طول عمر = | نام ه...» ایجاد کرد)
     
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۱۰: خط ۱۰:
    | نسب =
    | نسب =
    | نام پدر =
    | نام پدر =
    | ولادت =
    | ولادت =158ق
    | محل تولد =
    | محل تولد =بغداد
    | کشور تولد =
    | کشور تولد =
    | محل زندگی =
    | محل زندگی =
    | رحلت =
    | رحلت =233ق
    | شهادت =
    | شهادت =
    | مدفن =
    | مدفن =مدینه
    | طول عمر =
    | طول عمر =
    | نام همسر =
    | نام همسر =

    نسخهٔ ‏۱۰ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۹

    یحیی بن معین
    NUR11952.jpg
    ولادت158ق
    محل تولدبغداد
    رحلت233ق
    مدفنمدینه

    یحیی بن معین بن عون بن زیاد مری غطفانی (158- 233ق)، یکی از محدثان حنفی‌مذهب قرن سوم قمری و از دانشمندان علم حدیث و رجال، از معاصرین امام بخاری و احمد بن حنبل، از اساتید ابومنصور یحیی بن احمد بن زیاد شیبانی و صاحب کتاب «التاريخ».

    ولادت

    وی در سال 158ق، در شهر بغداد به دنیا آمد و در همان شهر، رشد نمود[۱].

    شخصیت علمی

    او از بزرگان حدیث و مورخ رجال حدیث بشمار می‌رفت. ذهبی از او به «سید الحفاظ» یاد می‌کند. او در زمان خود آگاه‌ترین شخص در جرح و تعدیل راویان حدیث بود و در این مورد، محل رجوع همگان بود. وی از فقه ابوحنیفه پیروی می‌کرد. امام بخاری درباره او چنین می‌گوید: «جز در محضر یحیی بن معین، هرگز خود را کوچک نیافتم». امام احمد بن حنبل نیز درباره‌اش اظهار می‌دارد: «هر حدیثی که یحیی بن معین، راوی آن را نشناسد، حدیث نیست»[۲].

    شیوخ و اساتید

    وی محضر اساتید فراوانی را درک نموده است؛ به‌گونه‌ای که احمد سیف در مقدمه «تاريخ الدوري»، در حدود 140 شخص را به‌عنوان شیخ و استاد وی، نام برده است. برخی از این افراد، عبارتند از:

    1. عبدالرزاق بن همام صنعانی؛
    2. هشام بن یوسف صنعانی؛
    3. مروان بن معاویه فزاری؛
    4. عبدالرحمن بن مهدی؛
    5. عبدالواحد بن واصل، ابوعبیده سدوسی؛
    6. اسحاق بن یوسف ازرق[۳].

    شاگردان

    شاگردان و افرادی که از وی، اخذ روایت کرده‌اند نیز بسیار زیاد می‌باشند که از جمله معروف‌ترین آنها، می‌توان از ابومنصور یحیی بن احمد بن زیاد شیبانی، نام برد[۴].

    وفات

    وی در مدینه، در سال 233ق، دار فانی را وداع گفت[۵].

    آثار

    آثار برجای‌مانده از وی، عبارتند از:

    1. حديث يحيی بن معين، برواية أحمد بن الحسن الصوفي؛
    2. حديث يحيی بن معين، برواية أحمد بن علي المروزي؛
    3. حديث يحيی بن معين، برواية يحيی بن أحمد الشيباني؛
    4. التاريخ[۶].

    پانویس

    1. ر.ک: دمفو، عبدالله محمدحسن، ص8
    2. ر.ک: ترمانینی، عبدالسلام، ج1، ص510
    3. ر.ک: دمفو، عبدالله محمدحسن، ص8
    4. ر.ک: همان، ص10
    5. ر.ک: همان، ص8
    6. ر.ک: همان، ص13-14

    منابع مقاله

    1. دمفو، عبدالله محمدحسن، «جزء فيه أحاديث يحيی بن برواية أبي‌منصور يحيی بن أحمد الشيباني»، با تحقیق عبدالله محمدحسن دمفو، مدینه، دارالمآثر، چاپ اول، 1420ق.
    2. ترمانینی، عبدالسلام، «دایرةالمعارف تاریخی رویدادهای تاریخ اسلام»، ترجمه جمعی از پژوهشگران با نظارت و اشراف سید علیرضا واسعی، قم، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، 1387.

    وابسته‌ها