آداب المضيفين و زاد الآكلين: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[رده:اخلاق فردی (خوردن و نوشیدن، آداب جامه پوشیدن، آداب آرایش ...،ورزش ها. سرگرمی ها)]] | [[رده:اخلاق فردی (خوردن و نوشیدن، آداب جامه پوشیدن، آداب آرایش ...،ورزش ها. سرگرمی ها)]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1402]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط فاضل گرنه زاده]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ بهمن 1402 توسط فاضل گرنه زاده]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ بهمن 1402 توسط محسن عزیزی]] |
نسخهٔ ۹ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۵۵
آداب المضيفين و زاد الآکلين | |
---|---|
پدیدآوران | سلطان محمود بن محمد (نويسنده) افشار، ایرج (به کوشش) |
ناشر | مرکز پژوهشی ميراث مکتوب |
مکان نشر | ایران - تهران |
سال نشر | 1388ش |
چاپ | 1 |
شابک | 978-964-8700-78-7 |
موضوع | اخلاق اسلامی - سفره - آداب و رسوم - احادیث - سفره - آداب و رسوم اسلامی |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /س8آ4 252 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
آداب المضيفين و زاد الآكلين، تألیف سلطان محمود بن محمد بن محمود (نیمه دوم قرن نهم) است که به کوشش ایرج افشار منتشر شده است. کتاب، پیرامون اخلاق و آداب خوردن و مهمانی رفتن و مهمانی کردن است. مطالب این کتاب عمدتا بر اساس مبانی و موازین و معیارهای مذکور در آثار حدیثی و کتب احکام و فتاوی و مآخذ و معارف دینی و بخشی نیز مبتنی بر مصادر و متون اصلی متصوفه نوشته شده است[۱].
نویسنده، این رساله را به نام خواجه جمالالدین عطاءالله (که به نظر میرسد صاحب مقام دیوانی بوده و بهمانند مؤلف یکی از سلسلههای متصوفه را پیروی میکرده)، به نگارش درآورده است[۲]. تاریخ کتابت این رساله مورد اختلاف بوده و آن را مربوط به قرن هشتم یا اواخر قرن دهم دانستهاند[۳]. با توجه به سبک و زبان نگارش این رساله و همچنین آثاری که نویسنده از آنها بهره برده و تماما مربوط به پیش از سال 956ق بوده، میتوان زمان میانسالی نویسنده را اواخر قرن دهم دانست و در این صورت نگارش رساله نیز در قرن دهم خواهد بود[۴].
نویسنده در نگارش این اثر عمدتا بر مصادر اهل سنت، مخصوصا آثار مربوط به مذهب حنفی و گاهی نیز مذهب شافعی تکیه کرده است[۵]؛ ازاینرو رساله بیشتر در احکام و آداب بر اساس تعالیم دو مذهب یادشده نوشته شده است[۶].
مطالب این رساله در پنج باب تنظیم شده و در آن بهجز احکامی که درباره حلال و حرام بودن انواع غذاها آمده، تعیین شبههها در مورد غذاهایی ایراد شده است که از راه غصب، ظلمه، سلاطین، هدیه، خراج و... تهیه شده و به دست آمده است. علاوه بر آن، مطالب متنوعی در آداب شستن دستان، خلال کردن و سخن گفتن هنگام غذا خوردن، همکاسه شدن با دیگران، شیوه تعارف نسبت به افراد مختلف، طرز غذا برداشتن و... را شامل شده است[۷].
محقق، ضمن اشاره به اختلاف برخی عبارات متن در پاورقی کتاب، در مواردی نیز توضیحاتی پیرامون برخی کلمات داده است.
پانویس
منابع مقاله
گزارش.