ادبیات انقلاب در شیعه: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - '↵↵|' به ' |') |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[آیینهوند، صادق]] (مؤلف) | [[آیینهوند، صادق]] (مؤلف) | ||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = فارسی | | زبان = فارسی |
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۷:۴۸
ادبیات انقلاب در شیعه | |
---|---|
پرونده:NUR107057J1.jpg | |
پدیدآوران | آیینهوند، صادق (مؤلف) |
ناشر | دفتر نشر فرهنگ اسلامی |
مکان نشر | تهران |
سال نشر | 1362-1359ش. |
موضوع | سرگذشتنامه شاعران شیعی,نقد و تفسیر خوارزمی، محمد بن عباس، ۳۲۳ - ۳۸۳ق,متون قدیمی تا قرن ۱۴ شیعه |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | PJA۲۱۶۴/آ۹الف۴ |
ادبیات انقلاب در شیعه، تألیف صادق آئینهوند، بررسی مختصر زندگی عدهای از شاعران انقلابی شیعه همراه با ذکر نمونههایی از اشعار آنان است. هدف از تألیف کتاب، گام نهادن در حوزه ادبیاتی متعهد و سیاسی بیان شده که مؤلف نام آن را ادبیات انقلاب نامیده است.
نویسنده در مقدمه کوتاه خویش بر این کتاب، به بررسی معنای ادب و ادبیات پرداخته و با برشماری دو مفهوم عام و خاص برای ادب، به معنای خاص آن، یعنی شعر و نثر توجه دارد.
غرض اصلی این اثر به ادعای نویسنده آن شناسایی چهره انقلابی – مکتبی شیعه در تاریخ است که گویای ریشهداری انقلاب اسلامی ایران و پیوند آن با نهضتهای شیعی نیز میباشد. او در این راستا، به مرور زندگانی و اهداف و نگرشهای انقلابی شاعران شیعه میپردازد که با هدف استمرار امامت شیعه، به زبان شعر، پیام انقلابی ائمه شیعه را به مردم میرساندهاند.
در راستای تلاش برای شناخت اسلام، شناخت ادب انقلابی شیعه، به منظور شناسایی زبان انقلاب ضرورتی تام دارد. این هدف با بررسی سابقه فرهنگی انقلابی از زبان شاعرانی که خود عامل انقلاب و با ظلم و ستم در مبارزه بودهاند، امکانپذیر است، تا راهی باشد برای بررسی ابعاد سیاسی و نظامی قیامهای شیعه از ابتدا تا انقلاب 1357 در ایران.
در این کتاب بهطور مختصر زندگی عدهای از شاعران انقلابی شیعه، اعم از زن و مرد، همراه با نمونههایی از اشعار انقلابی آنان بررسی شده، که مهمترین آنان عبارتند از: ابوالاسود دُئلی، کمیت و فرزدق. در پایان، همچنین به سخنان ادیبانه و انقلابی حضرت زینب(ع) در پایان، همچنین به سخنان ادیبانه و انقلابی حضرت زینب(ع) و چند تن از زنان انقلابی شیعه نیز اشاره است.[۱]
پانویس
- ↑ حقیقت، سید صادق، ص34-35
منابع مقاله
حقیقت، سید صادق، اندیشه سیاسی در اسلام: کتابشناسی توصیفی، تهران، انتشارات بینالمللی الهدی، 1377ش.