موحد، صمد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۴۲: خط ۴۲:
    |امضا  =  
    |امضا  =  
    |کد مؤلف =AUTHORCODE05323AUTHORCODE}}
    |کد مؤلف =AUTHORCODE05323AUTHORCODE}}
     
    {{کاربردهای دیگر|موحد (ابهام زدایی)}}
    '''صمد موحد تبریزی''' (1315-1402ش)، نویسنده، پژوهشگر، مصحح، استاد برجسته فلسفه و مطالعات فرهنگی کشور، برادر دکتر [[موحد، محمدعلی|محمدعلی موحد]]
    '''صمد موحد تبریزی''' (1315-1402ش)، نویسنده، پژوهشگر، مصحح، استاد برجسته فلسفه و مطالعات فرهنگی کشور، برادر دکتر [[موحد، محمدعلی|محمدعلی موحد]]



    نسخهٔ ‏۲۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۲۱

    موحد، صمد
    NUR05323.jpg
    نام کاملدکتر صمد موحد
    ولادت24 آذر سال 1315ش
    محل تولدتبریز
    رحلت28 آبان 1402ش
    طول عمر87 سال
    اطلاعات علمی
    درجه علمیدکترا
    دانشگاهخوارزمی
    علایق پژوهشیاستاد دانشگاه، مصحح

    صمد موحد تبریزی (1315-1402ش)، نویسنده، پژوهشگر، مصحح، استاد برجسته فلسفه و مطالعات فرهنگی کشور، برادر دکتر محمدعلی موحد

    ولادت

    در 24 آذر سال 1315ش در تبریز متولد شد.[۱]


    فعالیت‌ها

    1. استاد پیشین دانشگاه خوارزمی
    2. نخستین مدیر بخش فلسفه و عضو شورای عالی علمی مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی (مرکز پژوهش‌های ایرانی و اسلامی)[۲]
    3. عضو هیئت مؤسس مؤسسه فرهنگی هنری صفای امید

    وفات

    در روز یک‌شنبه 28 آبان 1402ش برابر با 5 جمادی‌الأولی 1445ق درگذشت.[۳]

    آثار

    آثار و مقالات استاد صمد موحد جملگی معطوف به مباحث عرفان نظری و شرح احوال بزرگان تصوف بوده است. ایشان در کتاب سیری در  تصوف آذربایجان، به تبیین شرح حال و آراء مشایخ آذربایجان تا قرن هشتم می‌پردازد و رساله‌های فارسی و عربی آنها را مورد بحث و بررسی قرار می‌دهد. دیوان محمد کججانی که میراث مکتوب توفیق نشر آن را داشته، یکی از آن مشاهیر برجستۀ فارسی‌سرای آذربایجان است.

    زنده‌یاد موحد در کتاب کوی طریقت، شرح مبسوطی از احوال شیخ صفی‌الدین اردبیلی را گزارش می‌کند. در  تحفة‌العالم سفرنامه عارف شوشتر میرعبداللطیف شوشتری را معرفی می‌کند. یکی از کارهای تحقیقی مرحوم صمد موحد، کتابی است تحقیقی در شرح احوال و آثار شیخ محمود شبستری که به شیفتگان تصوف هدیه کرده است. در کتاب سرچشمه‌های اشراق، فلسفۀ شیخ شهید سهرودی را به طالبان این اندیشمند بزرگ ایرانی تقدیم می‌کند. کوشش‌های او در ایجاد وفاق بین مباحث عرفان نظری و فلسفه، ستودنی است.[۴]

    پانويس


    منابع مقاله

    1. خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، ۲۸ آبان ۱۴۰۲
    2. پایگاه بین‌المللی همکاری‌های خبری شیعه
    3. پایگاه خبری و اطلاع رسانی رکنا

    وابسته‌ها