ابن منفلوطى، محمد بن احمد: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
}} | }} | ||
''' ابن مَنْفَلوطى، ابوعبدالله ولى‌الدين محمد بن احمد بن ابراهيم ابن يوسف عثمانى ديباجى ملّوی ''' (713-774ق/1313- 1372م)، مفسر، فقيه، صوفى و اصولى. | |||
''' ابن مَنْفَلوطى، ابوعبدالله ولى‌الدين محمد بن احمد بن ابراهيم ابن يوسف عثمانى ديباجى ملّوی ''' (713-774ق/1313- 1372م)، مفسر، فقيه، صوفى و اصولى. | |||
==زادگاه== | ==زادگاه== | ||
درباره زادگاه وی چيزی گفته نشده، اما مى‌دانيم که در دمشق رشد يافته است. | |||
==سفرها، تدریس== | ==سفرها، تدریس== | ||
ابن منفلوطى ابتدا سفری به آسيای صغير کرد، سپس به طور مداوم بين قاهره و شام در سفر بود، تا اينکه در دوران زمامداری سلطان حسن بن محمد بن قلاوون به مصر انتقال يافت و در مدارس قاهره، مثل مدرسة منصوريه و مدرسة سلطان حسن، به تدريس علوم دينى، از جمله تفسير اشتغال ورزيد و تا پايان عمر در آنجا ماند. | ابن منفلوطى ابتدا سفری به آسيای صغير کرد، سپس به طور مداوم بين قاهره و شام در سفر بود، تا اينکه در دوران زمامداری سلطان حسن بن محمد بن قلاوون به مصر انتقال يافت و در مدارس قاهره، مثل مدرسة منصوريه و مدرسة سلطان حسن، به تدريس علوم دينى، از جمله تفسير اشتغال ورزيد و تا پايان عمر در آنجا ماند. | ||
==مشایخ، شاگردان، راویان== | ==مشایخ، شاگردان، راویان== | ||
از مشايخ ابن منفلوطى مى‌توان به پدر وی، حجار، اسماء بنت صصری و نورالدين اردبيلى اشاره کرد و شاگردان و راويان وی خليل بن فرج قلعى، سليمان بن يوسف بن مفلح و اسماعيل ابن احمد بارينى قاضى قدس بوده‌اند | از مشايخ ابن منفلوطى مى‌توان به پدر وی، حجار، اسماء بنت صصری و نورالدين اردبيلى اشاره کرد و شاگردان و راويان وی خليل بن فرج قلعى، سليمان بن يوسف بن مفلح و اسماعيل ابن احمد بارينى قاضى قدس بوده‌اند | ||
==آثار== | ==آثار== | ||
| خط ۷۰: | خط ۶۴: | ||
#تفسير سورة التحريم، که نسخه‌ای از آن در دارالکتب مصر نگهداری؛ | #تفسير سورة التحريم، که نسخه‌ای از آن در دارالکتب مصر نگهداری؛ | ||
#حل الخباء فى الدعاء برفع الوباء، که نسخه‌ای از آن در کتابخانة کوپريلى استانبول وجود دارد. | #حل الخباء فى الدعاء برفع الوباء، که نسخه‌ای از آن در کتابخانة کوپريلى استانبول وجود دارد. | ||
#:حاجى خليفه نيز از اثری با عنوان: | #:[[حاجی خلیفه، مصطفی بن عبدالله|حاجى خليفه]] نيز از اثری با عنوان: | ||
#ارشاد الطائف الى علم اللطائف، ياد کرده است<ref>سلماسى، مهدی، ج4، ص706</ref>. | #ارشاد الطائف الى علم اللطائف، ياد کرده است<ref>سلماسى، مهدی، ج4، ص706</ref>. | ||
| | ||
نسخهٔ ۱۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۰
| ابن منفلوطى، ابوعبدالله ولى‌الدين محمد بن احمد بن ابراهيم ابن يوسف عثمانى ديباجى ملوی | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمد بن احمد بن ابراهيم ابن يوسف عثمانى ديباجى؛ |
| نام‌های دیگر | ابن منفلوطى، ابوعبدالله ولى‌الدين محمد بن احمد بن ابراهيم ابن يوسف عثمانى ديباجى ملوی؛ |
| لقب | ولى‌الدين؛ |
| تخلص | ابن منفلوطى؛ |
| نسب | عثمانی؛ |
| نام پدر | احمد بن ابراهيم ابن يوسف عثمانى ديباجى؛ |
| ولادت | 713ق؛ |
| محل تولد | شام؛ |
| محل زندگی | مصر، شام؛ |
| رحلت | 774ق؛ |
| مدفن | قاهره (محل وفات)؛ |
| طول عمر | 61؛ |
| دین | اسلام؛ |
| مذهب | شافعی؛ |
| پیشه | مفسر، فقيه، صوفى، اصولى؛ |
| اطلاعات علمی | |
| اجازه اجتهاد از | |
| درجه علمی | مفسر، فقيه، صوفى، اصولى؛ |
| مشایخ | احمد بن ابراهيم (پدرش)، اسماء بنت صصری، نورالدين اردبيلى؛ |
| معاصرین | سلطان حسن بن محمد بن قلاوون؛ |
| شاگردان | خليل بن فرج قلعى، سليمان بن يوسف بن مفلح و اسماعيل ابن احمد بارينى؛ |
| برخی آثار | 1- اعراب ام الکتاب؛ |
ابن مَنْفَلوطى، ابوعبدالله ولى‌الدين محمد بن احمد بن ابراهيم ابن يوسف عثمانى ديباجى ملّوی (713-774ق/1313- 1372م)، مفسر، فقيه، صوفى و اصولى.
زادگاه
درباره زادگاه وی چيزی گفته نشده، اما مى‌دانيم که در دمشق رشد يافته است.
سفرها، تدریس
ابن منفلوطى ابتدا سفری به آسيای صغير کرد، سپس به طور مداوم بين قاهره و شام در سفر بود، تا اينکه در دوران زمامداری سلطان حسن بن محمد بن قلاوون به مصر انتقال يافت و در مدارس قاهره، مثل مدرسة منصوريه و مدرسة سلطان حسن، به تدريس علوم دينى، از جمله تفسير اشتغال ورزيد و تا پايان عمر در آنجا ماند.
مشایخ، شاگردان، راویان
از مشايخ ابن منفلوطى مى‌توان به پدر وی، حجار، اسماء بنت صصری و نورالدين اردبيلى اشاره کرد و شاگردان و راويان وی خليل بن فرج قلعى، سليمان بن يوسف بن مفلح و اسماعيل ابن احمد بارينى قاضى قدس بوده‌اند
آثار
از ابن منفلوی چند اثر خطى به دست ما رسيده که عبارت است از:
- اعراب ام الکتاب، که نسخه‌ای از آن در کتابخانة ظاهرية دمشق موجود است؛
- تفسير سورة التحريم، که نسخه‌ای از آن در دارالکتب مصر نگهداری؛
- حل الخباء فى الدعاء برفع الوباء، که نسخه‌ای از آن در کتابخانة کوپريلى استانبول وجود دارد.
- حاجى خليفه نيز از اثری با عنوان:
- ارشاد الطائف الى علم اللطائف، ياد کرده است[۱].
پانویس
- ↑ سلماسى، مهدی، ج4، ص706
منابع مقاله
سلماسى، مهدی، دائر‌ه‌المعارف بزرگ اسلامی زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، تهران، مرکز دائر‌ه‌المعارف بزرگ اسلامی، چاپ دوم، 1377.