۱۱۸٬۷۱۶
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ امیر حاج، محمد بن محمد را بدون برجای‌گذاشتن تغییرمسیر به ابن امیر حاج، محمد بن محمد منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴۵: | خط ۴۵: | ||
=نام‌های دیگر= | =نام‌های دیگر= | ||
از وی به ابن مُوَقِّت و ابوالیمن نیز یاد شده است. سیوطى در سلسله نسب وی، نام على را ذکر نکرده است. ابن امیر حاج در پایان بعضى از نسخ خطى، نسب خود را تا سلیمان بدون ذکر «على» یاد نموده است. سخاوی کنیه وی به ابن امیرحاج را برگرفته از سمت امیرالحاجى یکى از اجداد وی دانسته است. لقب ابن موقت نیز به این سبب است که جدّ وی محمد، وظیفه توقیت زمان نماز را در مسجد جامع حلب بر عهده داشته و به موقت ملقب بوده است. | از وی به ابن مُوَقِّت و ابوالیمن نیز یاد شده است. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطى]] در سلسله نسب وی، نام على را ذکر نکرده است. ابن امیر حاج در پایان بعضى از نسخ خطى، نسب خود را تا سلیمان بدون ذکر «على» یاد نموده است. [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|سخاوی]] کنیه وی به ابن امیرحاج را برگرفته از سمت امیرالحاجى یکى از اجداد وی دانسته است. لقب ابن موقت نیز به این سبب است که جدّ وی محمد، وظیفه توقیت زمان نماز را در مسجد جامع حلب بر عهده داشته و به موقت ملقب بوده است. | ||
=تولد، زادگاه= | =تولد، زادگاه= | ||
ابن امیرحاج در 18 ربیع‌الاول 825ق/11 مارس 1422م در حلب زاده شد. | ابن امیرحاج در 18 ربیع‌الاول 825ق/11 مارس 1422م در حلب زاده شد. | ||
=تحصیلات، اساتید= | =تحصیلات، اساتید= | ||
قرآن را نزد ابراهیم کفرناوی و دیگران فرا گرفت، و دروس رایج آن دوران، چون الأربعون النوویة در حدیث را از یحیى بن شرف نووی، مختار در فروع فقه حنفى و مقدمه ابولیث نصر بن محمد سمرقندی و نیز جرجانیة را نزد اساتیدی از حلب آموخت و به فراگیری فقه از علاءِ ملطى و ادبیات از زین‌الدین عبدالرزاق پرداخت، سپس به حماه رفت و از ابن اشقر حدیث آموخت. بعد به قاهره رفت و نزد ابن حجر عسقلانى حدیث شنید، و علاوه بر این مجملى از شرح ألفیة عراقى در مصطلحات حدیث و غیر آن را از ابن حجر فراگرفت و در فقه، قرآن و سنت، ملازمت کمال‌الدین محمد بن همام‌الدین عبدالواحد اسکندری سیواسى مشهور به ابن همام را اختیار کرد؛ تا این‌که خود، در فنون مختلف استاد شد و ابن همام و جز او به وی اجازه دادند و متصدی اقراء و افتاء گردید. بغدادی و کتانى از وی با عنوان قاضى یاد کرده‌اند، اما در منابع قدیم از این موضوع سخنى نرفته است. | قرآن را نزد ابراهیم کفرناوی و دیگران فرا گرفت، و دروس رایج آن دوران، چون الأربعون النوویة در حدیث را از یحیى بن شرف نووی، مختار در فروع فقه حنفى و مقدمه ابولیث نصر بن محمد سمرقندی و نیز جرجانیة را نزد اساتیدی از حلب آموخت و به فراگیری فقه از علاءِ ملطى و ادبیات از زین‌الدین عبدالرزاق پرداخت، سپس به حماه رفت و از ابن اشقر حدیث آموخت. | ||
بعد به قاهره رفت و نزد [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر عسقلانى]] حدیث شنید، و علاوه بر این مجملى از شرح ألفیة عراقى در مصطلحات حدیث و غیر آن را از [[ابن حجر عسقلانی، احمد بن علی|ابن حجر]] فراگرفت و در فقه، قرآن و سنت، ملازمت کمال‌الدین محمد بن همام‌الدین عبدالواحد اسکندری سیواسى مشهور به ابن همام را اختیار کرد؛ تا این‌که خود، در فنون مختلف استاد شد و ابن همام و جز او به وی اجازه دادند و متصدی اقراء و افتاء گردید. بغدادی و کتانى از وی با عنوان قاضى یاد کرده‌اند، اما در منابع قدیم از این موضوع سخنى نرفته است. | |||
=وفات= | =وفات= | ||
ابن امیر حاج دو سال پیش از وفات به قصد اقامت در مکه یا بیت‌المقدس ابتدا عازم حج شد و در مکه اندک زمانى به اقراء و افتاء پرداخت. سپس به بیت‌المقدس رفت و حدود دو ماه آنجا ماند، اما در هیچ یک از این دو شهر از گزند معاندان آسوده نبود؛ از این رو از تصمیم اقامت خویش منصرف شد و به حلب که در آنجا حرمت او را نگاه مى‌داشتند، بازگشت. اندکى بعد در شب جمعه 29 رجب 879ق/9 دسامبر 1474م، پس از 50 روز بیماری درگذشت و در زادگاهش به خاک سپرده شد. | ابن امیر حاج دو سال پیش از وفات به قصد اقامت در مکه یا بیت‌المقدس ابتدا عازم حج شد و در مکه اندک زمانى به اقراء و افتاء پرداخت. سپس به بیت‌المقدس رفت و حدود دو ماه آنجا ماند، اما در هیچ یک از این دو شهر از گزند معاندان آسوده نبود؛ از این رو از تصمیم اقامت خویش منصرف شد و به حلب که در آنجا حرمت او را نگاه مى‌داشتند، بازگشت. اندکى بعد در شب جمعه 29 رجب 879ق/9 دسامبر 1474م، پس از 50 روز بیماری درگذشت و در زادگاهش به خاک سپرده شد. | ||