دشتی، محمد: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۷ نوامبر ۲۰۱۶، ساعت ۱۸:۴۸

دشتی، محمد

نام	دشتی، محمد
نام های دیگر	دشتی طبرانی، محمد
نام پدر
متولد	1330 هـ.ش
محل تولد
رحلت	1380 هـ.ش یا 1422 هـ.ق
اساتید
برخی آثار
کد مولف	AUTHORCODE923AUTHORCODE

معرفى اجمالى

محمد دشتى، در سال 1330 در روستاى بزرگى به نام «آزادمون» از توابع شهرستان محمودآباد (در كنار درياى خزر) ديده به جهان گشود؛ در سنّ پنج سالگى كه اوّلين دبستان در اين روستا ساخته شد، با اصرار فراوان، وارد كلاس اوّل شد و تحصيلات ابتدايى (تا ششم ابتدايى ) را در همان روستا تكميل كرد.

در سال 1342، به پيشنهاد بزرگان روستا و با توجّه به علاقه شديد ايشان به علوم حوزوى، وارد حوزه علميّه آمل شد و در مسجد امام حسن عسگرى(ع) - «يكى از مساجد قديمى شهر آمل كه به دستور امام حسن عسگرى(ع) ساخته شد و جاذبه معنوى خاصّى دارد» - به فراگيرى علوم ابتدايى حوزه پرداخت. در سال 1343 وارد حوزه علميّه قم شد و در مدرسه حضرت آيةاللّه گلپايگانى به تحصيل مشغول شد؛ و پس از آن، به مدرسه رضويّه و فيضيّه منتقل شد.

دروس خارج فقه را خدمت حضرت آيةاللّه مشكينى (كتاب حدود و ديات) و حضرت آيةاللّه جوادى آملى (متاجر) و حضرت آيةاللّه مكارم شيرازى (صلوة) و يك دوره اصول را خدمت حضرت آيةاللّه ميرزاهاشم آملى فرا گرفت.

در فلسفه، كتاب اشارات را خدمت حضرت آيةاللّه حسن‌زاده آملى، كتاب اسفار اربعه را خدمت حضرت آيةاللّه جوادى آملى و حضرت آيةاللّه محمّدى گيلانى و شرح منظومه را خدمت آيةاللّه حقّى فرا گرفت.

روش تحقيق و نويسندگى را ابتدا در محضر شهيد مفتّح و سپس در نزد حضرت آيةاللّه سبحانى و شهيد محمّد مصطفوى کرمانى، در طول سال‌هاى 50 تا 57 آموخت. استاد دشتى از بنيانگذاران مؤسسه فرهنگى - تحقيقاتى اميرالمؤمنين(ع) بود كه توصيف آن و شرح فعاليت‌هاى آن در همين شماره به تفصيل آمده است.

استاد دشتى در تحقيقات خود، به عقايد اسلامى، فلسفه احكام، و ارزيابى پيرامون حديث و نهج‌البلاغه، اولويّت دادند كه در اين زمينه، «از مجموعه 110 جلدى آثار استاد دشتى، حدود 70 اثر چاپ و منتشر شده و بقيّه درحال نشر است.

مقام معظّم رهبرى (حفظه‌اللّه) در ديدار خانواده استاد با ايشان در «هفتم تيرماه 1380»، ضمن بيان فرمايشات بسيار مهمّ و ارزشمندى پيرامون شخصيت وجودى استاد دشتى و تأليفات ايشان، فرمودند:

آقاى دشتى جزو عناصر مفيد بودند. زحمت‌هايشان باارزش بود. وقتى ايشان پيش ما آمدند، من خيلى خوشحال شدم. قبلاً فهرست ايشان را بر نهج‌البلاغه (معجم‌المفهرس نهج‌البلاغه) ديده بودم. حيف شد! ايشان مى‌توانست سال‌ها خدمت كند. ايشان خيلى پرشور و پرانرژى بودند. خداوند ان‌شاءاللّه اين زحمات را از ايشان قبول كند. احترام به ايشان، احترام به اسلام، اميرالمؤمنين(ع) و نهج‌البلاغه است.