نقوی قائنی، سید محمدتقی: تفاوت میان نسخه‌ها
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
شش كلاس ابتدایى را در قائن گذراند و چهار سال از آن در زمان رضاشاه بود. در شهریور 1320 كه رضاشاه را بردند، كلاس چهارم ابتدایى بود. بعد از تحصیلات ابتدایى، یكى دو سال مشغول تحصیلات قدیمه شد و دید آن جا براى تحصیلات مناسبتى ندارد و عازم مشهد شد. | شش كلاس ابتدایى را در قائن گذراند و چهار سال از آن در زمان رضاشاه بود. در شهریور 1320 كه رضاشاه را بردند، كلاس چهارم ابتدایى بود. بعد از تحصیلات ابتدایى، یكى دو سال مشغول تحصیلات قدیمه شد و دید آن جا براى تحصیلات مناسبتى ندارد و عازم مشهد شد. | ||
در حدود هشت سال مشهد بود و سطح را در مشهد خواند و ادبیات و مطوّل را نزد [[ادیب نیشابورى]] بود و كتب سطح را نزد آقا شیخ [[هاشم قزوینى]] و شیخ هاشم دامغانى گذراند. حدود سال 1330 بود كه به تهران آمد، براىِ رفتن به عراق. پس از فوت پدر به ایران آمد و به قائن رفت و دو سال در قائن توقف كرد تا كارهاى مالیات بر ارث و انحصار وراثت انجام شد و اوضاع سامان گرفت. در آن مدّت ازدواج كرد و براى ادامه تحصیلات همراه با خانواده، به عراق رفت. در آن جا تا سال 1338 یا 1339 ماند و از درس آقایانى؛ مانند [[سیّد محسن حكیم]] و [[حسینی شاهرودی، سید محمود|سیّد محمود شاهرودى]] و اصول [[خویی، ابوالقاسم|مرحوم خویى]] استفاده كرد. درس خارج را در نجف خواند. چند صباحى هم از درس [[زنجانی، محمدباقر|میرزا باقر زنجانى]] استفاده كرد؛ ولى استادان ثابت وى آقایان حكیم و شاهرودى بودند. | در حدود هشت سال مشهد بود و سطح را در مشهد خواند و ادبیات و مطوّل را نزد [[ادیب نیشابورى]] بود و كتب سطح را نزد آقا شیخ [[هاشم قزوینى]] و شیخ هاشم دامغانى گذراند. حدود سال 1330 بود كه به تهران آمد، براىِ رفتن به عراق. پس از فوت پدر به ایران آمد و به قائن رفت و دو سال در قائن توقف كرد تا كارهاى مالیات بر ارث و انحصار وراثت انجام شد و اوضاع سامان گرفت. در آن مدّت ازدواج كرد و براى ادامه تحصیلات همراه با خانواده، به عراق رفت. در آن جا تا سال 1338 یا 1339 ماند و از درس آقایانى؛ مانند [[حکیم، سید محسن|سیّد محسن حكیم]] و [[حسینی شاهرودی، سید محمود|سیّد محمود شاهرودى]] و اصول [[خویی، ابوالقاسم|مرحوم خویى]] استفاده كرد. درس خارج را در نجف خواند. چند صباحى هم از درس [[زنجانی، محمدباقر|میرزا باقر زنجانى]] استفاده كرد؛ ولى استادان ثابت وى آقایان حكیم و شاهرودى بودند. | ||
و دوباره به ایران برگشت. [[بروجردی، حسین|مرحوم بروجردى]] پیغام دادند كه به بمبئى هندوستان برو؛ آن جا كسى را مى‌خواستند. به جهاتى قبول نكرد و نرفت و به قائن رفت تا در محلّ خود خدمتى كند. ده سال در آن جا بود و دید محیط كوچک است و از وى استفاده نمى‌شود. | و دوباره به ایران برگشت. [[بروجردی، حسین|مرحوم بروجردى]] پیغام دادند كه به بمبئى هندوستان برو؛ آن جا كسى را مى‌خواستند. به جهاتى قبول نكرد و نرفت و به قائن رفت تا در محلّ خود خدمتى كند. ده سال در آن جا بود و دید محیط كوچک است و از وى استفاده نمى‌شود. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۸ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۵
| نام | نقوی قائنی، سید محمدتقی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | |
| نام پدر | سید باقر |
| متولد | 1308ش |
| محل تولد | قائن در جنوب خراسان |
| رحلت | یکشنبه ۱۸ خردادماه 1398ش |
| اساتید | ادیب نیشابورى |
| برخی آثار | مفتاح السعادة في شرح نهج‌البلاغة
شرح زيارت جامعه کبيره |
| کد مؤلف | AUTHORCODE04652AUTHORCODE |
سید محمدتقى نقوى قائنى خراسانى (1308-1398ش)، مفسر قرآن کریم و شارح نهج‌البلاغه و از افاضل دانشمندان و اساتید حوزه علمیه
ولادت
در سال 1308ش در شهر قائن در جنوب خراسان، بین بیرجند و گناباد، متولّد شد. پدرش، مرحوم سید باقر، كاسب و ملاک بود. مادرش صبیه یكى از علماى مشهور محل بود.
تحصیلات
شش كلاس ابتدایى را در قائن گذراند و چهار سال از آن در زمان رضاشاه بود. در شهریور 1320 كه رضاشاه را بردند، كلاس چهارم ابتدایى بود. بعد از تحصیلات ابتدایى، یكى دو سال مشغول تحصیلات قدیمه شد و دید آن جا براى تحصیلات مناسبتى ندارد و عازم مشهد شد.
در حدود هشت سال مشهد بود و سطح را در مشهد خواند و ادبیات و مطوّل را نزد ادیب نیشابورى بود و كتب سطح را نزد آقا شیخ هاشم قزوینى و شیخ هاشم دامغانى گذراند. حدود سال 1330 بود كه به تهران آمد، براىِ رفتن به عراق. پس از فوت پدر به ایران آمد و به قائن رفت و دو سال در قائن توقف كرد تا كارهاى مالیات بر ارث و انحصار وراثت انجام شد و اوضاع سامان گرفت. در آن مدّت ازدواج كرد و براى ادامه تحصیلات همراه با خانواده، به عراق رفت. در آن جا تا سال 1338 یا 1339 ماند و از درس آقایانى؛ مانند سیّد محسن حكیم و سیّد محمود شاهرودى و اصول مرحوم خویى استفاده كرد. درس خارج را در نجف خواند. چند صباحى هم از درس میرزا باقر زنجانى استفاده كرد؛ ولى استادان ثابت وى آقایان حكیم و شاهرودى بودند.
و دوباره به ایران برگشت. مرحوم بروجردى پیغام دادند كه به بمبئى هندوستان برو؛ آن جا كسى را مى‌خواستند. به جهاتى قبول نكرد و نرفت و به قائن رفت تا در محلّ خود خدمتى كند. ده سال در آن جا بود و دید محیط كوچک است و از وى استفاده نمى‌شود.
سپس بنابر تقاضاى برخى از بزرگان و نیاز به جایگاه علمى او در حوزه تهران، به این شهر هجرت نموده و به درس و شاگردپرورى در حوزه علمیه تهران و مدارس مختلف آن پرداخت.
مرحوم نقوی در کنار فعالیت حوزوى خود، به خدمات دینى و تبلیغ اسلام و ترویج مذهب و نشر معارف اسلامى از طریق منبر و جلسات مذهبى پرداخت و در کنار تربیت ستارگانى حوزوى و تبلیغ معارف دینی، به تألیف آثاری با موضوعات مذهبی مبادرت ورزید.
وفات
او در روز یکشنبه ۱۸ خردادماه 1398ش در سن ۹۰ سالگی درگذشت.[۱]
آثار
- مفتاح‌السعاده فی شرح نهج‌البلاغه، اين اثر به عربی در 18جلد چاپ شده است.
- تفسیرضیاء‌الفراقان فی تفسیر القران به عربی در 15جلد تأليف شده است.
- شرح رساله حقوق سجادیه به زبان عربی نگارش يافته است.
- شرح دعای کمیل به فارسی چاپ شده و در اکثر کتابخانه‌هاي معتبر موجود مي‌باشد.
- شرح زیارت جامعه کبیره به فارسی چاپ شده است.
- شرح دعای عرفه امام حسین(ع) به فارسی چاپ شده است.
- شرح خطبه حضرت زهرا(س) اين اثر درکتابخانه‌هاي معتبر موجود مي‌باشد.
- شرح و تفسير خطبه پيامبر اکرم(ص) در غدير خم می‌باشد.[۲]