۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - 'امام على(ع)' به 'امام على (ع)'
جز (جایگزینی متن - 'ابن جوزى' به 'ابن جوزى') |
جز (جایگزینی متن - 'امام على(ع)' به 'امام على (ع)') |
||
| خط ۵۱: | خط ۵۱: | ||
==انگيزه نگارش== | ==انگيزه نگارش== | ||
ابن طلحه شافعى انگيزه خويش در نگارش كتاب را چنين بيان كرده كه در زمان جوانى كتابى در فضائل دوازده امام با عنوان «زبدة المقال فى فضائل الآل» نوشته كه اين كتاب انيس و مونس وى بوده و آن را در حالات مختلف مطالعه مى كرده است. كتاب ياد شده در حوادث ايام مفقود مى شود. در همين ايام يكى از صالحان، كه امام على(ع) را در خواب ديده و از آن حضرت پرسشهايى كرده بود به كمال الدين ابن طلحه مراجعه كرده و اظهار مى دارد كه امام على(ع)، توضيح و شرح پاسخها را به وى حواله داده است. كمال الدين مشكل آن مرد را حل مى كند و پس از آن براى اداى حق امام كتاب حاضر را مى نويسد. | ابن طلحه شافعى انگيزه خويش در نگارش كتاب را چنين بيان كرده كه در زمان جوانى كتابى در فضائل دوازده امام با عنوان «زبدة المقال فى فضائل الآل» نوشته كه اين كتاب انيس و مونس وى بوده و آن را در حالات مختلف مطالعه مى كرده است. كتاب ياد شده در حوادث ايام مفقود مى شود. در همين ايام يكى از صالحان، كه [[امام على (ع)]] را در خواب ديده و از آن حضرت پرسشهايى كرده بود به كمال الدين ابن طلحه مراجعه كرده و اظهار مى دارد كه [[امام على (ع)]]، توضيح و شرح پاسخها را به وى حواله داده است. كمال الدين مشكل آن مرد را حل مى كند و پس از آن براى اداى حق امام كتاب حاضر را مى نويسد. | ||
وى در نگارش و جمع آورى مطالب كتاب، راه اعتدال را پيش گرفته و هر مطلبى را نقل ننموده است. به ويژه در نقل فضائل امامان اين شيوه اعتدالى مشهود است . فضائل نقل شده در اين كتاب براى ائمه به گونه اى نيست كه از ايشان چهرهاى فرابشرى بسازد. چنان كه از نقل فضائلى كه مربوط به آفرينش تقدمى ايشان و قدرتشان در تسلط بر تكوين باشد، پرهيز كرده است. همچنين از پى گيرى معجزات و كرامات در زندگى ايشان در اين كتاب خبرى نيست، هر چند در مورد ائمه بعد از حسين(ع) به اين جنبه توجه بيشترى شده است. نويسنده پيش از شرح حال دوازده امام، احاديث و آياتى را در باره شأن و منزلت حضرت فاطمه(س) آورده است. | وى در نگارش و جمع آورى مطالب كتاب، راه اعتدال را پيش گرفته و هر مطلبى را نقل ننموده است. به ويژه در نقل فضائل امامان اين شيوه اعتدالى مشهود است . فضائل نقل شده در اين كتاب براى ائمه به گونه اى نيست كه از ايشان چهرهاى فرابشرى بسازد. چنان كه از نقل فضائلى كه مربوط به آفرينش تقدمى ايشان و قدرتشان در تسلط بر تكوين باشد، پرهيز كرده است. همچنين از پى گيرى معجزات و كرامات در زندگى ايشان در اين كتاب خبرى نيست، هر چند در مورد ائمه بعد از حسين(ع) به اين جنبه توجه بيشترى شده است. نويسنده پيش از شرح حال دوازده امام، احاديث و آياتى را در باره شأن و منزلت حضرت فاطمه(س) آورده است. | ||