دائو رابطه‌ها: تعالیم میان زن و مرد: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
دائو واژه‌ای چینی و به معنی راه و طریقت است. مؤلف در این اثر بر آن است تا آنچه را عاشقان، عشق می‌خوانند با آنچه را فرزانگان چینی دائو می‌خوانند، برابر بگیرد. وی با تکیه بر کتاب دائوده جینگ در پی تغییرهای عاشقانه برای نشان دادن تعادل میان زن و مرد است، چراکه مادینگی و نرینگی مانند یین و یانگ در مکتب دائو، دو ستون واقعی انسانی است. | دائو واژه‌ای چینی و به معنی راه و طریقت است. مؤلف در این اثر بر آن است تا آنچه را عاشقان، عشق می‌خوانند با آنچه را فرزانگان چینی دائو می‌خوانند، برابر بگیرد. وی با تکیه بر کتاب دائوده جینگ در پی تغییرهای عاشقانه برای نشان دادن تعادل میان زن و مرد است، چراکه مادینگی و نرینگی مانند یین و یانگ در مکتب دائو، دو ستون واقعی انسانی است. | ||
در این اثر نه بر شور جنسی عشق بلکه بر ابعاد فلسفی و زیباشناختی این شور تأکید می‌شود. این کتاب هشت فصل دارد و هر فصل دارای قطعاتی درباره دائو، جدا سری / همکناری، سختی / نرمی، متغیر / نامتغیر، پیداکردن / گم کردن، دادن / گرفتن، پُرا / تُهیا است.<ref>بلندنژاد، سیدعلی، ص307</ref> | در این اثر نه بر شور جنسی عشق بلکه بر ابعاد فلسفی و زیباشناختی این شور تأکید می‌شود. این کتاب هشت فصل دارد و هر فصل دارای قطعاتی درباره دائو، جدا سری / همکناری، سختی / نرمی، متغیر / نامتغیر، پیداکردن / گم کردن، دادن / گرفتن، پُرا / تُهیا و وصال است.<ref>بلندنژاد، سیدعلی، ص307</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۶ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۲
| دائو رابطه‌ها: تعالیم میان زن و مرد | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | گریک، ری (مؤلف)، پاشایی، ع. (مترجم) |
| ناشر | فراروان |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1381 |
| چاپ | دوم |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
دائو رابطه‌ها: تعالیم میان زن و مرد، تألیف ری گریک با ترجمه ع. پاشایی، کوششی است در باب عشق. عشق میان تمامی مفردات هستی، اما نه با زبانی عاشقاته و به معنای مرسوم آن، بلکه تفکرات «هواییانه» فلسفی است در فضای مکتب دائو که مکتب کهن عرفان چینی است.
دائو واژه‌ای چینی و به معنی راه و طریقت است. مؤلف در این اثر بر آن است تا آنچه را عاشقان، عشق می‌خوانند با آنچه را فرزانگان چینی دائو می‌خوانند، برابر بگیرد. وی با تکیه بر کتاب دائوده جینگ در پی تغییرهای عاشقانه برای نشان دادن تعادل میان زن و مرد است، چراکه مادینگی و نرینگی مانند یین و یانگ در مکتب دائو، دو ستون واقعی انسانی است.
در این اثر نه بر شور جنسی عشق بلکه بر ابعاد فلسفی و زیباشناختی این شور تأکید می‌شود. این کتاب هشت فصل دارد و هر فصل دارای قطعاتی درباره دائو، جدا سری / همکناری، سختی / نرمی، متغیر / نامتغیر، پیداکردن / گم کردن، دادن / گرفتن، پُرا / تُهیا و وصال است.[۱]
پانویس
- ↑ بلندنژاد، سیدعلی، ص307
منابع مقاله
بلندنژاد، سیدعلی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر سوم: ادیان هند و خاور دور)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1395ش.