منتهى الآمال في شرح حديث إنما الأعمال: تفاوت میان نسخه‌ها
A-esmaeili (بحث | مشارکتها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR116156J1.jpg | عنوان = منتهى الآمال في شرح حديث إنما الأعمال | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده) ع‍طی‍ه، م‍ح‍م‍د (محقق) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = | مو...» ایجاد کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
==هدف و روش== | ==هدف و روش== | ||
* [[جلال‌الدین سیوطی]] می‌گوید: کتاب حاضر، شرحی بر روایت «إنّما الأعمال بالنيات» است که فواید و عوائد بسیاری دارد<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص35</ref>. | * [[جلال‌الدین سیوطی]] می‌گوید: کتاب حاضر، شرحی بر روایت «إنّما الأعمال بالنيات» است که فواید و عوائد بسیاری دارد<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص35</ref>. | ||
* محقق کتاب، [[ابوعبدالرحمن م‍ح‍م‍د | * محقق کتاب، [[ع‍طی‍ه، م‍ح‍م‍د|ابوعبدالرحمن م‍ح‍م‍د ع‍طی‍ه]]، با تأکید بر اینکه شأن نیت، بزرگ است و صحت عبادات به آن بستگی دارد و می‌تواند مباح‌ها را به قربت‌ها تبدیل کند، می‌افزاید: من دروسی را در شرح کتاب «[[عمدة الأحكام]]» نوشته [[مقدسی، عبدالغنی بن عبدالواحد|حافظ عبدالغنی مقدسی]] شروع کرده بودم و در حال شرح روایت نیت بودم، پس به نظرم رسید که شرح مستقل و مفصلی در این زمینه گردآوری کنم؛ زیرا مطالب مرتبط با این بحث در کتاب‌های گوناگون پراکنده است... چنین تصمیمی داشتم که ناگهان به نسخه خطی کتابی از [[سیوطی]] دست یافتم که همین کار را انجام داده و بسیاری از فواید را در آن جمع کرده است؛ پس عزمم جزم شد که به تحقیق همین اثر بپردازم و به آن بسنده کنم<ref>ر.ک: مقدمه تحقیق، ص5-7</ref>. | ||
==ساختار و محتوا== | ==ساختار و محتوا== | ||
| خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
==نمونه مباحث== | ==نمونه مباحث== | ||
[[سیوطی]] بعد از آنکه از [[نووی]] نقل می‌کند که حدیث نیت، بخش اولش، غریب و آخرش، مشهور است، پس حدیث مذکور، متواتر نیست؛ زیرا شرط حدیث متواتر را در بخش اولش ندارد، می‌افزاید: من می‌گویم: دانشوران اصول، متواتر را به دو دسته تقسیم کرده‌اند: لفظی و معنوی و در متواتر معنوی، تواتر در معنای کلی و قدر مشترک است و این روایت، متواتر معنوی است و بسیاری از روایات متواتر در نزد حافظان، چنین است؛ یعنی تواتر معنوی دارد نه لفظی<ref>ر.ک: متن کتاب، ص48</ref>. | [[سیوطی]] بعد از آنکه از [[نووی، یحیی بن شرف|نووی]] نقل می‌کند که حدیث نیت، بخش اولش، غریب و آخرش، مشهور است، پس حدیث مذکور، متواتر نیست؛ زیرا شرط حدیث متواتر را در بخش اولش ندارد، می‌افزاید: من می‌گویم: دانشوران اصول، متواتر را به دو دسته تقسیم کرده‌اند: لفظی و معنوی و در متواتر معنوی، تواتر در معنای کلی و قدر مشترک است و این روایت، متواتر معنوی است و بسیاری از روایات متواتر در نزد حافظان، چنین است؛ یعنی تواتر معنوی دارد نه لفظی<ref>ر.ک: متن کتاب، ص48</ref>. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۲۳ اکتبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۲
| منتهى الآمال في شرح حديث إنما الأعمال | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر (نويسنده) ع‍طی‍ه، م‍ح‍م‍د (محقق) |
| ناشر | دار ابن حزم |
| مکان نشر | لبنان - بیروت |
| سال نشر | 1419ق - 1998م |
| چاپ | 1 |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
منتهى الآمال في شرح حديث إنما الأعمال، نوشته ادیب، مورّخ، مفسّر، فقیه و نویسنده فعال شافعی قرن نهم و دهم قمری، جلال‌الدین عبدالرحمن سیوطی (849-911ق)، شرحی اجتهادی بر حدیث اهمیت نیت و تأکید بر فضیلت قصد قربت به خدای متعال است و نویسنده، تعداد 181 نکته علمی (ادبی، تفسیری، کلامی، فقهی و...) در مورد الفاظ و معانی و اهداف این روایت را بیان می‌کند.
هدف و روش
- جلال‌الدین سیوطی می‌گوید: کتاب حاضر، شرحی بر روایت «إنّما الأعمال بالنيات» است که فواید و عوائد بسیاری دارد[۱].
- محقق کتاب، ابوعبدالرحمن م‍ح‍م‍د ع‍طی‍ه، با تأکید بر اینکه شأن نیت، بزرگ است و صحت عبادات به آن بستگی دارد و می‌تواند مباح‌ها را به قربت‌ها تبدیل کند، می‌افزاید: من دروسی را در شرح کتاب «عمدة الأحكام» نوشته حافظ عبدالغنی مقدسی شروع کرده بودم و در حال شرح روایت نیت بودم، پس به نظرم رسید که شرح مستقل و مفصلی در این زمینه گردآوری کنم؛ زیرا مطالب مرتبط با این بحث در کتاب‌های گوناگون پراکنده است... چنین تصمیمی داشتم که ناگهان به نسخه خطی کتابی از سیوطی دست یافتم که همین کار را انجام داده و بسیاری از فواید را در آن جمع کرده است؛ پس عزمم جزم شد که به تحقیق همین اثر بپردازم و به آن بسنده کنم[۲].
ساختار و محتوا
در کتاب حاضر، وجوه و نکته‌های فراوانی در مورد روایت مذکور بیان شده است، ولی نویسنده به سامان‌دهی آن نپرداخته است و هرچه به نظرش رسیده، نوشته و بعد از نگارش به پردازش آن اهتمام نورزیده است؛ به‌عنوان مثال نکته‌های ادبی در جاهای مختلف کتاب دیده می‌شود و نکته‌های فقهی نیز به همین صورت است و...
نمونه مباحث
سیوطی بعد از آنکه از نووی نقل می‌کند که حدیث نیت، بخش اولش، غریب و آخرش، مشهور است، پس حدیث مذکور، متواتر نیست؛ زیرا شرط حدیث متواتر را در بخش اولش ندارد، می‌افزاید: من می‌گویم: دانشوران اصول، متواتر را به دو دسته تقسیم کرده‌اند: لفظی و معنوی و در متواتر معنوی، تواتر در معنای کلی و قدر مشترک است و این روایت، متواتر معنوی است و بسیاری از روایات متواتر در نزد حافظان، چنین است؛ یعنی تواتر معنوی دارد نه لفظی[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.