موسی و یکتاپرستی: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۰: | خط ۳۰: | ||
}} | }} | ||
'''موسی و یکتاپرستی'''، تألیف زیگموند | '''موسی و یکتاپرستی'''، تألیف [[فرويد، زيگموند|زیگموند فروید]]، ترجمه [[نجفی، صالح|صالح نجفی]]، این کتاب حاصل رهیافت روانشناسانه [[فرويد، زيگموند|فروید]] به دین یهودیت و تعالیم حضرت موسی(ع) است. | ||
او با تحقیق در اعماق ذهن انسان، امیال سرکوفته را بیرون کشیده و از طریق آن در دل تاریخ و تمدن به جستجو میراث کهن نوع بشر میپردازد؛ میراثی که دربردارنده استعدادها، مضامین فکری، حافظه جمعی و تجارب نسلهای پیشین است. سبب تألیف کتاب پرسشهایی بوده که فروید با توجه به نظرات روانشناسانهاش همواره با آنها روبهرو بوده است. وی در انجام پژوهش خود در مورد پیدایش دین و مراحل تکاملی آن و همچنین پذیرش یکتاپرستی از سوی اقوام بدوی - که حاصل آن را در این کتاب و اثر دیگرش توتم و تابو عرضه کرده - از دیدگاههای چارلز داروین، آتکینسون و رابرتسون اسمیت بهره برده است. | او با تحقیق در اعماق ذهن انسان، امیال سرکوفته را بیرون کشیده و از طریق آن در دل تاریخ و تمدن به جستجو میراث کهن نوع بشر میپردازد؛ میراثی که دربردارنده استعدادها، مضامین فکری، حافظه جمعی و تجارب نسلهای پیشین است. | ||
سبب تألیف کتاب پرسشهایی بوده که فروید با توجه به نظرات روانشناسانهاش همواره با آنها روبهرو بوده است. وی در انجام پژوهش خود در مورد پیدایش دین و مراحل تکاملی آن و همچنین پذیرش یکتاپرستی از سوی اقوام بدوی - که حاصل آن را در این کتاب و اثر دیگرش توتم و تابو عرضه کرده - از دیدگاههای چارلز داروین، آتکینسون و رابرتسون اسمیت بهره برده است. | |||
این کتاب دارای سه فصل است. در دو فصل نخست پژوهش روانشناسانه درباره شخصیت حضرت موسی انجام گرفته و در آخرین فصل که خود مشتمل بر دو بخش است، روند شکلگیری یکتاپرستی به تصویر کشیده شده است، که فروید آنها را تجلی نبوغ دینی قوم یهود میداند. از این کتاب دو ترجمه دیگر با مشخصات کتابشناختی زیر در بازار نشر موجود است: | این کتاب دارای سه فصل است. در دو فصل نخست پژوهش روانشناسانه درباره شخصیت حضرت موسی انجام گرفته و در آخرین فصل که خود مشتمل بر دو بخش است، روند شکلگیری یکتاپرستی به تصویر کشیده شده است، که فروید آنها را تجلی نبوغ دینی قوم یهود میداند. از این کتاب دو ترجمه دیگر با مشخصات کتابشناختی زیر در بازار نشر موجود است: | ||
فروید، زیگموند، موسی و یکتاپرستی، ترجمه هورا رهبری، تهران: فرهنگ صبا، چاپ اول، 1387ش | فروید، زیگموند، موسی و یکتاپرستی، ترجمه هورا رهبری، تهران: فرهنگ صبا، چاپ اول، 1387ش<ref> ر.ک: شرفایی، محسن، ص42</ref> | ||
فروید، زیگموند، موسی و یکتاپرستی، ترجمه قاسم خاتمی، تهران: انتشارات جامی، ۱۳۹۶ | فروید، زیگموند، موسی و یکتاپرستی، ترجمه قاسم خاتمی، تهران: انتشارات جامی، ۱۳۹۶ |
نسخهٔ ۴ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۹
موسی و يکتاپرستي | |
---|---|
پدیدآوران | فرويد، زيگموند (نویسنده) نجفی، صالح (مترجم) |
ناشر | نشر نی |
مکان نشر | تهران |
چاپ | 6 |
شابک | 978-964-185-562-0 |
موضوع | يکتا پرستي
يهود و مصر روان شناسي مذهبي پيامبران يهود |
زبان | فارسي |
کد کنگره | |
موسی و یکتاپرستی، تألیف زیگموند فروید، ترجمه صالح نجفی، این کتاب حاصل رهیافت روانشناسانه فروید به دین یهودیت و تعالیم حضرت موسی(ع) است.
او با تحقیق در اعماق ذهن انسان، امیال سرکوفته را بیرون کشیده و از طریق آن در دل تاریخ و تمدن به جستجو میراث کهن نوع بشر میپردازد؛ میراثی که دربردارنده استعدادها، مضامین فکری، حافظه جمعی و تجارب نسلهای پیشین است.
سبب تألیف کتاب پرسشهایی بوده که فروید با توجه به نظرات روانشناسانهاش همواره با آنها روبهرو بوده است. وی در انجام پژوهش خود در مورد پیدایش دین و مراحل تکاملی آن و همچنین پذیرش یکتاپرستی از سوی اقوام بدوی - که حاصل آن را در این کتاب و اثر دیگرش توتم و تابو عرضه کرده - از دیدگاههای چارلز داروین، آتکینسون و رابرتسون اسمیت بهره برده است.
این کتاب دارای سه فصل است. در دو فصل نخست پژوهش روانشناسانه درباره شخصیت حضرت موسی انجام گرفته و در آخرین فصل که خود مشتمل بر دو بخش است، روند شکلگیری یکتاپرستی به تصویر کشیده شده است، که فروید آنها را تجلی نبوغ دینی قوم یهود میداند. از این کتاب دو ترجمه دیگر با مشخصات کتابشناختی زیر در بازار نشر موجود است:
فروید، زیگموند، موسی و یکتاپرستی، ترجمه هورا رهبری، تهران: فرهنگ صبا، چاپ اول، 1387ش[۱]
فروید، زیگموند، موسی و یکتاپرستی، ترجمه قاسم خاتمی، تهران: انتشارات جامی، ۱۳۹۶
پانويس
- ↑ ر.ک: شرفایی، محسن، ص42
منابع مقاله
شرفایی، محسن، رمضانعلی ایزانلو، محمدحسین محمدپور، کتابشناسی توصیفی ادیان، مشهد، بنیاد پژوهشهای اسلامی، 1391ش.