بحث في التوثيق و التضعيف: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
| پدیدآورندگان | | پدیدآورندگان | ||
| پدیدآوران = | | پدیدآوران = | ||
[[طباطبائی | [[طباطبائی حکیم، سید عزالدین]] (نويسنده) | ||
حکیم، سید عزالدین]] (نويسنده) | |||
|زبان | |زبان | ||
| زبان = عربی | | زبان = عربی | ||
نسخهٔ ۱۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۲۵
| بحث في التوثيق و التضعيف | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | طباطبائی حکیم، سید عزالدین (نويسنده) |
| ناشر | دار الهلال |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1441ق - 2020م |
| چاپ | 1 |
| موضوع | حدیث - جرح و تعدیل - حدیث - علم الرجال |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | 3ب2ط 114/2 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
بحثٌ في التوثيق و التضعيف، تألیف پژوهشگر معاصر عراقی، سید عزّالدین طباطبایی حکیم (فرزند آیت‌الله سید محمدسعید طباطبایی حکیم)، به بازنگری در شاخص‌های توثیق یا تضعیف رجال راوی حدیث از دیدگاه رجالیان بزرگ پیشین می‌پردازد و تعداد 97 نفر از راویان را به‌ترتیب الفبایی معرفی می‌کند و در مورد آنان به داوری می‌پردازد.
هدف و روش
سید عزّالدین طباطبایی حکیم با تأکید بر آنکه اثر حاضر بحث‌هایی است که در مجالس مذاکره عرضه شده و با برخی از فاضلان حوزه علمیه تبادل نظر کرده‌ایم، افزوده است: ما می‌خواهیم بعضی از اصول زیربنایی علم رجال و درایه را بازشناسی کنیم و منابع و مفاهیم آن را از نو بشناسیم و از معیارهای جرح و تعدیل در نزد دانشوران سلف بپرسیم که قبول و عدم قبولشان شاخص جرح و تعدیل شده است؛ مانند: سخنانی که در کتاب نجاشی، شیخ طوسی و ابن غضائری آمده است[۱].
ساختار و محتوا
کتاب حاضر، از 2 بخش به‌ترتیب ذیل تشکیل شده است:
- بحث در شاخص‌های توثیق و تضعیف و نتایج آن.
- شرح حال برخی از رجال حدیث و بررسی توثیق یا تضعیف آنان.
نمونه مباحث
- اصطلاح غلوّ گاهی دقیق و به‌جا استفاده نشده و در مورد غیر غالیان گفته شده است؛ مثلا کشی در مورد حسن بن علی بن ابی‌حمزه گفته: «إنه كذابٌ غالٍ»! باآنکه او از سران واقفیه است! و... همان کشی، ابوهاشم داود بن قاسم جعفری را باآنکه مورد تأیید 3 امام معصوم(ع) دانسته، ولی او را متهم به «ارتفاع» کرده است![۲].
- اصطلاح تخلیط که در کتاب‌های رجالی فراوان آمده، معنایش روشن نیست. آیا مرادف غلوّ است یا اعمّ یا مغایر آن؟ در برخی از استعمالات، معنایی متبادر می‌شود و در برخی دیگر، معنایی دگر. گفته می‌شود که «غلوّ، وصفی برای راوی از نظر اعتقاد او است و تخلیط، وصف او از نظر نقل روایت و اضطراب آن. پس این دو، گاهی معنایی یکسان و گاهی معنایی جداگانه دارند»، ولی آیا این تخلیط معنایش به تعمد کذب و افترا بازمی‌گردد یا فقط اضطراب و ناهماهنگی متن است؟ اگر مراد از آن، دروغگویی عمدی نباشد، که ظاهراً همین است، پس معنایش شدت و ضعف دارد و متغیر است و اندیشمندان درباره آن بر طبق اختلاف مبانی‌اشان، آرای گوناگونی دارند[۳].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.