تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    بدون خلاصۀ ویرایش
    بدون خلاصۀ ویرایش
    خط ۲۵: خط ۲۵:
    }}
    }}


    ''' تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی ''' نوشته ناصرالدین شاه‌حسینی، بررسی تقدس سرزمین ایران و سرزمین‌های ایرانی با توجه به نصوص اوستایی و متون پهلوی است. نویسنده با روش توصیفی و با استناد به متون مهم اوستایی و پهلوی و بدون فصل‌بندی خاصی، کتاب خود را به نگارش درآروده است.  
    ''' تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی ''' نوشته [[شاه‌حسینی، ناصرالدین|ناصرالدین شاه‌حسینی]]، بررسی تقدس سرزمین ایران و سرزمین‌های ایرانی با توجه به نصوص اوستایی و متون پهلوی است. نویسنده با روش توصیفی و با استناد به متون مهم اوستایی و پهلوی و بدون فصل‌بندی خاصی، کتاب خود را به نگارش درآروده است.  


    مؤلف در ابتدا به سرزمین ایران به عنوان محل زندگی قوم آریایی و ارتباط نام آریا با ایران پرداخته و در ادامه، ایران را به عنوان زادگاه انسان اسطوره‌ای نخستین، یعنی کیومرث و زرتشت پیامبر دانسته و بدین‌منظور به نصوصی از اوستا و کتاب‌های پهلوی از جمله دینکرد استناد کرده است. سپس از شهرهایی که اهورامزداد آفریده سخن به میان می‌آورد و ازاین‌رو، ایران را به عنوان نیکوترین سرزمینی می‌شناساند که آفریده اهورامزداست. در ادامه، کتاب از ایرانشهر (ایران) به عنوان سرزمینی یاد می‌کند که دریاچه مقدس هامون به سرزمین سیستان و رود هامون، سرزمین آتورپاتکان، آتشکده آذر فرنبغ  و چینود پل در آن قرار دارد. نویسنده بدین‌منظور به جایگاه این مکان‌ها در اسطوره‌ها و آموزه‌های دینی زرتشتی اشاره کرده است. در آخر گفته شده که امشاسپند سپندارمذ نگاهبان سرزمین ایران بوده، و از طرفی، ایران مهد دلیرانی همچون زریر، جمشید، کی‌خسرو، رستم و دیگران است و محل نگه‌داری نطفه موعودهای آخرالزمان زرتشتی به‌شمار می‌رود<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص53</ref>.
    مؤلف در ابتدا به سرزمین ایران به عنوان محل زندگی قوم آریایی و ارتباط نام آریا با ایران پرداخته و در ادامه، ایران را به عنوان زادگاه انسان اسطوره‌ای نخستین، یعنی کیومرث و زرتشت پیامبر دانسته و بدین‌منظور به نصوصی از اوستا و کتاب‌های پهلوی از جمله دینکرد استناد کرده است. سپس از شهرهایی که اهورامزداد آفریده سخن به میان می‌آورد و ازاین‌رو، ایران را به عنوان نیکوترین سرزمینی می‌شناساند که آفریده اهورامزداست. در ادامه، کتاب از ایرانشهر (ایران) به عنوان سرزمینی یاد می‌کند که دریاچه مقدس هامون به سرزمین سیستان و رود هامون، سرزمین آتورپاتکان، آتشکده آذر فرنبغ  و چینود پل در آن قرار دارد. نویسنده بدین‌منظور به جایگاه این مکان‌ها در اسطوره‌ها و آموزه‌های دینی زرتشتی اشاره کرده است. در آخر گفته شده که امشاسپند سپندارمذ نگاهبان سرزمین ایران بوده، و از طرفی، ایران مهد دلیرانی همچون زریر، جمشید، کی‌خسرو، رستم و دیگران است و محل نگه‌داری نطفه موعودهای آخرالزمان زرتشتی به‌شمار می‌رود<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص53</ref>.

    نسخهٔ ‏۲۴ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۵۳

    تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی
    تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی
    پدیدآورانشاه‌حسینی، ناصرالدین
    ناشرچاپخانه سپهر
    مکان نشرایران - تهران
    سال نشربی‌تا
    زبانفارسی
    تعداد جلد1

    تقدس سرزمین ایران در آیین ایرانی نوشته ناصرالدین شاه‌حسینی، بررسی تقدس سرزمین ایران و سرزمین‌های ایرانی با توجه به نصوص اوستایی و متون پهلوی است. نویسنده با روش توصیفی و با استناد به متون مهم اوستایی و پهلوی و بدون فصل‌بندی خاصی، کتاب خود را به نگارش درآروده است.

    مؤلف در ابتدا به سرزمین ایران به عنوان محل زندگی قوم آریایی و ارتباط نام آریا با ایران پرداخته و در ادامه، ایران را به عنوان زادگاه انسان اسطوره‌ای نخستین، یعنی کیومرث و زرتشت پیامبر دانسته و بدین‌منظور به نصوصی از اوستا و کتاب‌های پهلوی از جمله دینکرد استناد کرده است. سپس از شهرهایی که اهورامزداد آفریده سخن به میان می‌آورد و ازاین‌رو، ایران را به عنوان نیکوترین سرزمینی می‌شناساند که آفریده اهورامزداست. در ادامه، کتاب از ایرانشهر (ایران) به عنوان سرزمینی یاد می‌کند که دریاچه مقدس هامون به سرزمین سیستان و رود هامون، سرزمین آتورپاتکان، آتشکده آذر فرنبغ و چینود پل در آن قرار دارد. نویسنده بدین‌منظور به جایگاه این مکان‌ها در اسطوره‌ها و آموزه‌های دینی زرتشتی اشاره کرده است. در آخر گفته شده که امشاسپند سپندارمذ نگاهبان سرزمین ایران بوده، و از طرفی، ایران مهد دلیرانی همچون زریر، جمشید، کی‌خسرو، رستم و دیگران است و محل نگه‌داری نطفه موعودهای آخرالزمان زرتشتی به‌شمار می‌رود[۱].

    پانویس

    1. شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، ص53

    منابع مقاله

    شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی، کتاب‌شناسی توصیفی ادیان (دفتر چهارم: ادیان ایران باستان)، مشهد، بنیاد پژوهش‌های اسلامی، چاپ اول، 1396.

    وابسته‌ها