ابن مردویه، احمد بن موسی: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ته اند' به 'ته‌اند') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'ده اند' به 'ده‌اند') برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
== تحصیلات == | == تحصیلات == | ||
ابن مردویه در اصفهان بزرگ شد و در همان جا به تحصیل پرداخت. سپس، برای فراگیری حدیث به شهرهای بصره، کوفه، بغداد و اهواز رفت. وی در ۳۴۹ ق در بغداد و در ۳۵۱ ق در اهواز بود. ابن مردویه در محضر کسانی چون سلیمان بن احمد طبرانی، ابوالشیخ اصفهانی، [[حمزه اصفهانی، حمزه بن حسن|حمزه اصفهانی]]، عبدالباقی بن قانع، ابوبکر بن کامل، ابوبکر احمد بن سلیمان نجاد، ابو سهل بن زیاد قطان، دعلج بن احمد سجزی، ابو احمد عسال و همچنین پدرش حدیث آموخت و معلومات خود را در این زمینه تکمیل کرد. محدثان بسیار نیز برای فراگیری حدیث نزد او شاگردی کردند؛ از جمله ابونعیم اصفهانی، ابو منصور َمحمد بن احمد بن شکرویه، ابوالخیر محمد بن احمد بن ررا، احمد بن عبدالرحمان ذکوانی، عبدالوهاب و عبیدالله پسران محمد بن اسحاق بن منده و عبدالرزاق بن عمر. وی را در روایت حدیث از حافظان بزرگ | ابن مردویه در اصفهان بزرگ شد و در همان جا به تحصیل پرداخت. سپس، برای فراگیری حدیث به شهرهای بصره، کوفه، بغداد و اهواز رفت. وی در ۳۴۹ ق در بغداد و در ۳۵۱ ق در اهواز بود. ابن مردویه در محضر کسانی چون سلیمان بن احمد طبرانی، ابوالشیخ اصفهانی، [[حمزه اصفهانی، حمزه بن حسن|حمزه اصفهانی]]، عبدالباقی بن قانع، ابوبکر بن کامل، ابوبکر احمد بن سلیمان نجاد، ابو سهل بن زیاد قطان، دعلج بن احمد سجزی، ابو احمد عسال و همچنین پدرش حدیث آموخت و معلومات خود را در این زمینه تکمیل کرد. محدثان بسیار نیز برای فراگیری حدیث نزد او شاگردی کردند؛ از جمله ابونعیم اصفهانی، ابو منصور َمحمد بن احمد بن شکرویه، ابوالخیر محمد بن احمد بن ررا، احمد بن عبدالرحمان ذکوانی، عبدالوهاب و عبیدالله پسران محمد بن اسحاق بن منده و عبدالرزاق بن عمر. وی را در روایت حدیث از حافظان بزرگ شمرده‌اند. به همین علت، او را همانند حاکم نیشابوری و طبرانی پنداشته‌اند. در منابعی حدیث او را «ملک الحفاظ» و «طراز المحدثین» نامیده‌اند. ابوبکر احمد بن محمد بن احمد بن موسی (۴۰۹-۴۹۸ ه.ق) از نوادگان ابن مردویه بود که به «ابن مردویه صغیر» مشهور شد. | ||
مقام او در حديث به اندازه‌اى است كه به حافظ شهرت دارد و آثار متعددى از او بر جاى مانده است. چنانكه تعداد 140 تن از مشايخ و حدود 40 نفر راوى از او در مقدمه مصحح نام برده شده است. برخى اطلاعات درباره ابن مردویه به دليل اشتراك نام او با ديگران يا برخى اعضاى خانواده اش خلط شده و داراى ابهام است. | مقام او در حديث به اندازه‌اى است كه به حافظ شهرت دارد و آثار متعددى از او بر جاى مانده است. چنانكه تعداد 140 تن از مشايخ و حدود 40 نفر راوى از او در مقدمه مصحح نام برده شده است. برخى اطلاعات درباره ابن مردویه به دليل اشتراك نام او با ديگران يا برخى اعضاى خانواده اش خلط شده و داراى ابهام است. | ||
نسخهٔ ۲۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۵۳
| نام | ابن مردویه، احمد بن موسی |
|---|---|
| نام‌های دیگر | ابن مردویه، ابوبکر احمد |
| نام پدر | موسی |
| متولد | 323 ق |
| محل تولد | اصفهان |
| رحلت | 410 ق |
| اساتید | حمزه اصفهانی
عبدالباقی بن قانع ابوبکر بن کامل ابوبکر احمد بن سلیمان نجاد ابو سهل بن زیاد قطان |
| برخی آثار | مناقب علي بن أبي‌طالب عليه‌السلام و ما نزل من القرآن في علي |
| کد مؤلف | AUTHORCODE01420AUTHORCODE |
ابوبكر احمد بن موسى بن مردویه اصفهانى (323-410ق)، محدث، مفسر و مورخ اهل سنت از خانواده‌اى اهل علم در اصفهان است. پدرش، ابوعمران و برادر او، ابوعبدالله محمد از محدثان و عالمان اصفهان بودند.
تحصیلات
ابن مردویه در اصفهان بزرگ شد و در همان جا به تحصیل پرداخت. سپس، برای فراگیری حدیث به شهرهای بصره، کوفه، بغداد و اهواز رفت. وی در ۳۴۹ ق در بغداد و در ۳۵۱ ق در اهواز بود. ابن مردویه در محضر کسانی چون سلیمان بن احمد طبرانی، ابوالشیخ اصفهانی، حمزه اصفهانی، عبدالباقی بن قانع، ابوبکر بن کامل، ابوبکر احمد بن سلیمان نجاد، ابو سهل بن زیاد قطان، دعلج بن احمد سجزی، ابو احمد عسال و همچنین پدرش حدیث آموخت و معلومات خود را در این زمینه تکمیل کرد. محدثان بسیار نیز برای فراگیری حدیث نزد او شاگردی کردند؛ از جمله ابونعیم اصفهانی، ابو منصور َمحمد بن احمد بن شکرویه، ابوالخیر محمد بن احمد بن ررا، احمد بن عبدالرحمان ذکوانی، عبدالوهاب و عبیدالله پسران محمد بن اسحاق بن منده و عبدالرزاق بن عمر. وی را در روایت حدیث از حافظان بزرگ شمرده‌اند. به همین علت، او را همانند حاکم نیشابوری و طبرانی پنداشته‌اند. در منابعی حدیث او را «ملک الحفاظ» و «طراز المحدثین» نامیده‌اند. ابوبکر احمد بن محمد بن احمد بن موسی (۴۰۹-۴۹۸ ه.ق) از نوادگان ابن مردویه بود که به «ابن مردویه صغیر» مشهور شد.
مقام او در حديث به اندازه‌اى است كه به حافظ شهرت دارد و آثار متعددى از او بر جاى مانده است. چنانكه تعداد 140 تن از مشايخ و حدود 40 نفر راوى از او در مقدمه مصحح نام برده شده است. برخى اطلاعات درباره ابن مردویه به دليل اشتراك نام او با ديگران يا برخى اعضاى خانواده اش خلط شده و داراى ابهام است.
وفات
ابن مردویه به در بیست و سوم یا بیست و چهارم رمضان سال 410 از دنيا رفت.
آثار
آثار او فراوان و برخى از آنها عبارتند از: تفسيرالقرآن، الامالى، مسند في الحديث، کتاب العلم، کتاب الدعاء، تاريخ اصبهان، الجامع في الطب، فضائل ابى‌بكر و حدود 20 اثر ديگر.
منابع مقاله
پایگاه اینترنتی دانشنامه اسلامی