العقد المنظوم في الخصوص و العموم: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - 'مولف ' به 'مؤلف ') برچسبها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۵۲: | خط ۵۲: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:اسلام، عرفان، غیره]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده: فقه و اصول]] | ||
[[رده:اصول فقه (مباحث خاص)]] | |||
[[رده:مباحث الفاظ]] | |||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1402]] | |||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط عباس مکرمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط عباس مکرمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اردیبهشت 1402 توسط فریدون سبحانی]] |
نسخهٔ ۲۰ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۱
العقد المنظوم في الخصوص و العموم | |
---|---|
پدیدآوران | قرافی، احمد بن ادریس (نويسنده) عبدالله، احمد ختم (محقق) |
ناشر | المکتبة المکية ** دار الکتبی |
مکان نشر | [بی جا] - [بی جا] |
سال نشر | 1420ق - 1999م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 2 |
کد کنگره | /ق4ع7 164/3 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
العقد المنظوم في الخصوص والعموم اثر علامه اصولی، شهابالدین احمد بن ادریس قرافی (626- 682ق)، به مباحث مربوط به عموم و خصوص در علم اصول، پرداخته شده و با تحقیق احمد ختم عبدالله، منتشر شده است.
مؤلف پیش از این اثر، چند کتاب در علم اصول تدوین کرده است و در خلال آن پرسشهایی در بحث عموم و خصوص داشته و به پاسخهایی رسیده بود که تصمیم به تالیف جدیدی گرفت[۱].
آنچه باعث برجستهشدن اهمیت و ارزش کتاب میشود، آن است که، اولین اثری است که در این موضوع به رشته تحریر درآمده و پیش از آن، چنین کتابی نوشته نشده است و بنابراین در نوع خود تنها و در موضوع خود، بینظیر است[۲]
کتاب با مقدمه مفصلی از محقق آغاز و مطالب در دو جلد، تنظیم شده است. در این مقدمه، ابتدا به شرححال مفصل نویسنده پرداخته شده[۳] و سپس، توضیحاتی پیرامون کتاب و روش نویسنده و مسائلی که نویسنده نظر تحقیقی متفاوتی دارد، ارائه شده است[۴].
مؤلف نیز کتاب خویش را با مقدمهای مختصر آغاز نموده و در آن، به انگیزه خود از نگارش آن، اشاره کرده است. وی مطالب و مباحث کتاب را در بیست و پنج باب تنظیم نموده که هر باب در چندین فصل، متضمن مسائل، قواعد و فواید بسیاری بوده و دربردارنده مسائل و تنبیهات مربوط به مسائل عموم و خصوص است[۵].
مؤلف به مهمترین آثار و کتبی که در موضوع عام و خاص به رشته تحریر درآمده، مراجعه نموده و از آنها، بهره برده است. این منابع، بسیار متنوع و متعدد است. شیوه استناددهی وی به مطالب را میتوان در امور زیر، خلاصه نمود:
- ذکر نام مؤلف به همراه کتاب او، مانند: «قال الشیخ سیفالدین الآمدی في الإحکام، و ابو الحسین البصیری في کتابه المعتمد»؛
- اکتفا به کتاب و ذکر نام آن به دلیل شهرت، مانند: «وقاله صاحب الصحاح»[۶].
یکی از ویژگیهای کتاب، آن است که نویسنده در خلال طرح مباحث و مطالب آن، برای دستیابی و وصول به واقعیت و حقیقتی که باعث اعتماد و اطمینان خاطر خواننده باشد، از هیچ تحقیق و تلاشی دریغ نکرده و در این زمینه، به سایر منابع و مصادر معتبر، مراجعه نموده است[۷].
پانویس
منابع مقاله
مقدمه کتاب.