۱٬۱۲۴
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | {{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | ||
| عنوان = | | عنوان = ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی | ||
| تصویر = NUR00000.jpg | | تصویر = NUR00000.jpg | ||
| اندازه تصویر = | | اندازه تصویر = | ||
| توضیح تصویر = | | توضیح تصویر = | ||
| نام کامل = | | نام کامل = ابن بابِوِیه‌ْ، ابوجعفر، محمد بن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى | ||
| نام‌های دیگر = | | نام‌های دیگر = شیخ صدوق | ||
| لقب = | | لقب = صدوق، عمادالدین | ||
| تخلص = | | تخلص = | ||
| نسب = | | نسب = | ||
| نام پدر = | | نام پدر = [[ابن بابویه، ابوالحسن|على بن بابویه]] | ||
| ولادت = | | ولادت = ح 305ق | ||
| محل تولد = | | محل تولد = | ||
| کشور تولد = | | کشور تولد = ایران | ||
| محل زندگی = | | محل زندگی = | ||
| رحلت = | | رحلت = 381ق | ||
| شهادت = | | شهادت = | ||
| مدفن = | | مدفن = شهر ری | ||
| طول عمر = | | طول عمر = | ||
| نام همسر = | | نام همسر = | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۳: | ||
| خویشاوندان = | | خویشاوندان = | ||
| دین = | | دین = | ||
| مذهب = | | مذهب = شیعه | ||
| پیشه = | | پیشه = | ||
| منصب = | | منصب = | ||
| خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
| اساتید = | | اساتید = | ||
| مشایخ = پدرش [[ابن بابویه، ابوالحسن|على بن بابویه]]، | | مشایخ = پدرش [[ابن بابویه، ابوالحسن|على بن بابویه]]، محمد بن حسن بن احمد بن ولید، محمد بن على ماجیلویه، احمد بن على بن ابراهیم قمى | ||
| معاصرین = | | معاصرین = | ||
| شاگردان = | | شاگردان = [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان]]، هارون بن موسى تلعکبری، [[خزاز رازی، علی بن محمد|على بن محمد خزاز]] و [[ابن غضائری، احمد بن حسین|حسین بن عبیدالله بن غضائری]] | ||
| اجازه اجتهاد از = | | اجازه اجتهاد از = | ||
| درجه علمی = | | درجه علمی = | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۵: | ||
[[فضائل الشيعة]] | [[فضائل الشيعة]] | ||
| وبگاه = | | وبگاه = | ||
| امضا = | | امضا = | ||
| خط ۵۷: | خط ۵۳: | ||
{{کاربردهای دیگر|ابن بابویه (ابهام زدایی)}} | {{کاربردهای دیگر|ابن بابویه (ابهام زدایی)}} | ||
''' ابن بابِوِیه‌ْ، ابوجعفر، محمد بن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى'''، ملقب به '''شیخ صدوق''' (ح 305-381ق/ح917-991م)، محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه. | '''ابن بابِوِیه‌ْ، ابوجعفر، محمد بن على بن حسین بن موسى بن بابویه قمى'''، ملقب به '''شیخ صدوق''' (ح 305-381ق/ح917-991م)، محدث و فقیه بزرگ شیعه امامیه. | ||
شیخ طوسى در أسانید الاستبصار، از وی با لقب «عمادالدین» یاد کرده است. | شیخ طوسى در أسانید الاستبصار، از وی با لقب «عمادالدین» یاد کرده است. | ||
| خط ۷۹: | خط ۷۵: | ||
ملاقات ابن بابویه با شریف محمد بن حسن علوی معروف به نعمة و تألیف کتاب من لایحضره الفقیه برای وی در همین شهر واقع شده است. نظر به این‌که کتاب کمال الدین پس از سفر ماوراءالنهر تألیف شده، از مقدمه آن معلوم مى‌شود که ابن بابویه در بازگشت از ماوراءالنهر برای زیارت، مجدداً وارد مشهد شده، و سپس به نیشابور رفته و مدتى در آن‌جا اقامت گزیده است. وی در این دوره اقامت خود به تبلیغ اعتقاد شیعه در مورد غیبت پرداخته و حداقل بخشى از کمال‌الدین را تألیف کرده است. | ملاقات ابن بابویه با شریف محمد بن حسن علوی معروف به نعمة و تألیف کتاب من لایحضره الفقیه برای وی در همین شهر واقع شده است. نظر به این‌که کتاب کمال الدین پس از سفر ماوراءالنهر تألیف شده، از مقدمه آن معلوم مى‌شود که ابن بابویه در بازگشت از ماوراءالنهر برای زیارت، مجدداً وارد مشهد شده، و سپس به نیشابور رفته و مدتى در آن‌جا اقامت گزیده است. وی در این دوره اقامت خود به تبلیغ اعتقاد شیعه در مورد غیبت پرداخته و حداقل بخشى از کمال‌الدین را تألیف کرده است. | ||
==ابن بابویه و کلام== | ==ابن بابویه و کلام== | ||
ابن بابویه را مى‌بایست از نظر فکری از مکتب اخباریان متقدم قم به شمار آورد. صرف‌نظر از چند شخصیت نه چندان برجسته، او را باید آخرین متفکر این مکتب دانست که آثارش بخش عمده میراث اخباریان را تشکیل مى‌دهد. مشخصه کلى این مکتب که به روشنى در آثار ابن بابویه دیده مى‌شود، تکیه بر اخبار و احادیث در تعریف مفاهیم و اثبات قضایای کلامى است. در واقع کلام ابن بابویه را باید متون احادیث دانست که با کمترین تصرف ممکن در قالب یک نظام کلامى ریخته شده و تدوین گشته است. اگر چه کلام اخباری ابن بابویه در کلیات با کلام سایر مکاتب امامیه همخوانى دارد، اما در مقایسه‌ای بین رساله اعتقادات ابن بابویه و رساله تصحیح الاعتقاد شیخ مفید که در نقد آن نوشته شده، آشکار مى‌شود که اختلافات قابل ملاحظه‌ای در مسائل فرعى وجود دارد. یکى از مهم‌ترین موارد اختلاف مسأله جواز سهو در نماز بر پیامبر(ص) است. ابن بابویه چون برخى دیگر از بزرگان مکتب اخباری قم، نه تنها سهو در نماز را بر پیامبر(ص) جایز مى‌شمارد، بلکه مخالف این نظر را به اهل‌غلو نسبت مى‌دهد. | ابن بابویه را مى‌بایست از نظر فکری از مکتب اخباریان متقدم قم به شمار آورد. صرف‌نظر از چند شخصیت نه چندان برجسته، او را باید آخرین متفکر این مکتب دانست که آثارش بخش عمده میراث اخباریان را تشکیل مى‌دهد. مشخصه کلى این مکتب که به روشنى در آثار ابن بابویه دیده مى‌شود، تکیه بر اخبار و احادیث در تعریف مفاهیم و اثبات قضایای کلامى است. در واقع کلام ابن بابویه را باید متون احادیث دانست که با کمترین تصرف ممکن در قالب یک نظام کلامى ریخته شده و تدوین گشته است. اگر چه کلام اخباری ابن بابویه در کلیات با کلام سایر مکاتب امامیه همخوانى دارد، اما در مقایسه‌ای بین رساله اعتقادات ابن بابویه و رساله تصحیح الاعتقاد شیخ مفید که در نقد آن نوشته شده، آشکار مى‌شود که اختلافات قابل ملاحظه‌ای در مسائل فرعى وجود دارد. یکى از مهم‌ترین موارد اختلاف مسأله جواز سهو در نماز بر پیامبر(ص) است. ابن بابویه چون برخى دیگر از بزرگان مکتب اخباری قم، نه تنها سهو در نماز را بر پیامبر(ص) جایز مى‌شمارد، بلکه مخالف این نظر را به اهل‌غلو نسبت مى‌دهد. | ||
| خط ۱۰۵: | خط ۹۷: | ||
==شاگردان== | ==شاگردان== | ||
در مورد روایت و شاگردان وی فهرست ناقصى در دست است که از میان ایشان مى‌توان شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان، هارون بن موسى تلعکبری، على بن محمد خزاز و حسین بن عبیدالله بن غضائری را ذکر کرد. | در مورد روایت و شاگردان وی فهرست ناقصى در دست است که از میان ایشان مى‌توان شیخ مفید محمد بن محمد بن نعمان، هارون بن موسى تلعکبری، على بن محمد خزاز و حسین بن عبیدالله بن غضائری را ذکر کرد. | ||
==وفات== | |||
معلوم نیست ابن بابویه که در نیشابور آرزوی بازگشت به وطنش ری را داشته، چه زمانى به ری بازگشته است، اما مى‌دانیم که تا پایان عمر در ری بوده، و در همان‌جا | |||
در سال 381ق درگذشت و مقبره وی در ری، امروزه معروف و زیارتگاه است. [[پرونده:NUR00822.jpg|بندانگشتی|مرقد شیخ صدوق|250px]] | |||
==آثار== | ==آثار== | ||
ابن بابویه کثیر التألیف بوده، چنان‌که مثلاً هنگام حضور در ایلاق، حدود سال 368ق به گفته خودش بالغ بر 245 تألیف داشته است. | ابن بابویه کثیر التألیف بوده، چنان‌که مثلاً هنگام حضور در ایلاق، حدود سال 368ق به گفته خودش بالغ بر 245 تألیف داشته است. | ||