انورى ابیوردى، اوحدالدین: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات زندگی‌نامه | عنوان = اوحدالدین انوری ابیوردی | تصویر = NUR00000.jpg | اندازه تصویر = | توضیح تصویر = | نام کامل = علی بن اسحاق ابیوردی | نام‌های دیگر = | لقب = | تخلص = | نسب = | نام پدر = | ولادت = | محل تولد = | کشور تولد = | محل زندگی = | رحلت = 547ق...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - 'ده‏اند' به 'ده‌‏اند')
    خط ۴۵: خط ۴۵:
    '''على بن اسحاق ابیوردى'''(؟- 547هـ ق‏) از جمله فلاسفه و علماى فلک و نجوم و در عداد مشاهیر، و از علماى عروض و یکى از شعراى معروف ایران بود.
    '''على بن اسحاق ابیوردى'''(؟- 547هـ ق‏) از جمله فلاسفه و علماى فلک و نجوم و در عداد مشاهیر، و از علماى عروض و یکى از شعراى معروف ایران بود.


    قمى او را چنین ستوده است: حکیمى است ماهر در علم نجوم و شعر، از شعراى سلطان سنجر و صاحب الریاض مى‏گوید:  «حکیمى از افاضل حکماى مشهور است . . . و جمعى به تشیع او تصریح کرده‏اند. انورى شعرى دارد که دلالت بر تشیع او مى‏کند و مى‏رساند که به تشیع متمایل بوده است. »  
    قمى او را چنین ستوده است: حکیمى است ماهر در علم نجوم و شعر، از شعراى سلطان سنجر و صاحب الریاض مى‏گوید:  «حکیمى از افاضل حکماى مشهور است . . . و جمعى به تشیع او تصریح کرده‌‏اند. انورى شعرى دارد که دلالت بر تشیع او مى‏کند و مى‏رساند که به تشیع متمایل بوده است. »  


    ==آثار==
    ==آثار==

    نسخهٔ ‏۲۳ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۰۶

    اوحدالدین انوری ابیوردی
    NUR00000.jpg
    نام کاملعلی بن اسحاق ابیوردی
    رحلت547ق

    على بن اسحاق ابیوردى(؟- 547هـ ق‏) از جمله فلاسفه و علماى فلک و نجوم و در عداد مشاهیر، و از علماى عروض و یکى از شعراى معروف ایران بود.

    قمى او را چنین ستوده است: حکیمى است ماهر در علم نجوم و شعر، از شعراى سلطان سنجر و صاحب الریاض مى‏گوید: «حکیمى از افاضل حکماى مشهور است . . . و جمعى به تشیع او تصریح کرده‌‏اند. انورى شعرى دارد که دلالت بر تشیع او مى‏کند و مى‏رساند که به تشیع متمایل بوده است. »

    آثار

    از آثار او رساله‌ایست در عروض و قافیه و البشارات فى شرح الاشارات، و نیز زیج شاهى که آن را به سال 525 با شرکت و همکارى عبد الرحمن خازنى و حسام الدّین وضع کرده است.

    خازنى صاحب زیج سنجرى است که به نقل کشف الظنون، آن را به سلطان سنجر پسر ملکشاه سلجوقى متوفى به سال 552 هجرى اهدا کرد[۱].

    پانویس

    1. نعمه، عبدالله، ص193

    منابع مقاله

    نعمه، عبدالله، فلاسفه شیعه، ترجمه جعفر غضبان، تهران، سازمان انتشارات و آموزش انقلاب اسلامى‏، جاپ یکم، 1367ش.

    وابسته‌ها