تقریرات اصول: تفاوت میان نسخه‌ها

۳۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳ نوامبر ۲۰۱۶
جز
جایگزینی متن - 'شيخ طوسى' به 'شيخ طوسى'
جز (جایگزینی متن - 'شيخ مفيد' به 'شيخ مفيد')
جز (جایگزینی متن - 'شيخ طوسى' به 'شيخ طوسى')
خط ۵۳: خط ۵۳:
در ابتداى كتاب تاريخچه‌اى از علم اصول فقه در ميان علماى شيعه اماميه و پيدايش مباحث اين علم در تاريخ اسلام ارايه شده و فراز و نشيب‌هايى كه اين علم از صدر اسلام تاكنون به خود ديده است به صورت مبسوط مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. نويسنده به معرفى نخستين علماى علم اصول از شيعه و اهل‌سنت به ويژه در دوران عباسيان مانند ابوحنيفه، ابن حمزه كسايى، يعقوب بن ابراهيم، محمدبن حسن شيبانى، مصطفى بن عبدالله معروف به حاجى خليفه و...پرداخته و روشهاى آنان در تبيين مباحث اصول فقه را بيان كرده است.
در ابتداى كتاب تاريخچه‌اى از علم اصول فقه در ميان علماى شيعه اماميه و پيدايش مباحث اين علم در تاريخ اسلام ارايه شده و فراز و نشيب‌هايى كه اين علم از صدر اسلام تاكنون به خود ديده است به صورت مبسوط مورد بحث و بررسى قرار گرفته است. نويسنده به معرفى نخستين علماى علم اصول از شيعه و اهل‌سنت به ويژه در دوران عباسيان مانند ابوحنيفه، ابن حمزه كسايى، يعقوب بن ابراهيم، محمدبن حسن شيبانى، مصطفى بن عبدالله معروف به حاجى خليفه و...پرداخته و روشهاى آنان در تبيين مباحث اصول فقه را بيان كرده است.


آنگاه به دوره‌اى ديگر از تطور علم اصول فقه در ابتداى غيبت كبرى اشاره كرده و ظهور علماى بزرگ شيعه مانند [[شيخ مفيد]]، شيخ طوسى، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] و... و ابتكارات اصولى و فقهى آنان را مورد تجزيه و تحليل قرار داده است. در اين راستا نگارنده به ظهور دو طيف عمده از علماى شيعه به نامهاى اخباريان كه اعتقاد چندانى به علم اصول و مبانى عقلى براى استنباط حكم شرعى نداشتند و تنها قرآن و روايات را منبع اصلى براى استخراج حكم شرعى مى‌دانستند و اصوليان كه معتقد به استخراج حكم شرعى از ادله عقلى و نقلى بودند اشاره كرده و تقابل هميشگى اين دو طيف از علما را در طول تاريخ اسلام تا عصر كنونى به تصوير كشيده است.
آنگاه به دوره‌اى ديگر از تطور علم اصول فقه در ابتداى غيبت كبرى اشاره كرده و ظهور علماى بزرگ شيعه مانند [[شيخ مفيد]]، [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]]، [[علم‌الهدی، علی بن حسین|سيد مرتضى]]، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]] و... و ابتكارات اصولى و فقهى آنان را مورد تجزيه و تحليل قرار داده است. در اين راستا نگارنده به ظهور دو طيف عمده از علماى شيعه به نامهاى اخباريان كه اعتقاد چندانى به علم اصول و مبانى عقلى براى استنباط حكم شرعى نداشتند و تنها قرآن و روايات را منبع اصلى براى استخراج حكم شرعى مى‌دانستند و اصوليان كه معتقد به استخراج حكم شرعى از ادله عقلى و نقلى بودند اشاره كرده و تقابل هميشگى اين دو طيف از علما را در طول تاريخ اسلام تا عصر كنونى به تصوير كشيده است.


وى سپس به تعريف علم اصول فقه و موضوع و فايده اين علم پرداخته و نقش اين علم در گسترش احكام شرعى و تبيين آن را بيان نموده است. در ادامه نويسنده به بحث در مورد امتياز علوم از يكديگر و جايگاه مهم علم اصول فقه در استنباط حكم شرعى اشاره كرده و اقوال مختلف در مورد موضوع علم اصول فقه و غرض از اين علم را بررسى نموده است. آنگاه نويسنده به بررسى مباحث الفاظ در علم اصول فقه پرداخته و در ابتداى اين مباحث حقيقت و وضع و اقسام آن را بيان كرده است.
وى سپس به تعريف علم اصول فقه و موضوع و فايده اين علم پرداخته و نقش اين علم در گسترش احكام شرعى و تبيين آن را بيان نموده است. در ادامه نويسنده به بحث در مورد امتياز علوم از يكديگر و جايگاه مهم علم اصول فقه در استنباط حكم شرعى اشاره كرده و اقوال مختلف در مورد موضوع علم اصول فقه و غرض از اين علم را بررسى نموده است. آنگاه نويسنده به بررسى مباحث الفاظ در علم اصول فقه پرداخته و در ابتداى اين مباحث حقيقت و وضع و اقسام آن را بيان كرده است.
۴۲۵٬۲۲۵

ویرایش