خزینة الجواهر في زینت المنابر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'سید حمید رضا حسینی هاشمی' به 'سید حمیدرضا حسینی هاشمی') |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
| پیش از = | | پیش از = | ||
}} | }} | ||
{{کاربردهای دیگر|الجواهر (ابهام زدایی)}} | |||
'''خزینة الجواهر في زینت المنابر'''، نوشته [[نهاوندی، علی‌اکبر|علی‌اکبر نهاوندی]] (1369-1278ق) است. مؤلف در این اثر تجربه‌های منبری خود را که طی ده‌ها سال فراهم آورده است، دسته‌بندی کرده و در اختیار اهل منبر و مردم گذاشته است. خزینة الجواهر ضمن گستردگی مطالب، از نثر روانی برخوردار است. | '''خزینة الجواهر في زینت المنابر'''، نوشته [[نهاوندی، علی‌اکبر|علی‌اکبر نهاوندی]] (1369-1278ق) است. مؤلف در این اثر تجربه‌های منبری خود را که طی ده‌ها سال فراهم آورده است، دسته‌بندی کرده و در اختیار اهل منبر و مردم گذاشته است. خزینة الجواهر ضمن گستردگی مطالب، از نثر روانی برخوردار است. | ||
نسخهٔ ۸ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۵
| خزینة الجواهر في زینت المنابر | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نهاوندی، علی‌اکبر (نويسنده) |
| عنوان‌های دیگر | خزینة الجواهر ** هو کتاب خزینة الجواهر في زینت المنابر |
| ناشر | اسلامیه |
| مکان نشر | ایران - تهران |
| سال نشر | 1389ش |
| چاپ | 9 |
| شابک | 978-964-481-139-5 |
| موضوع | وعظ - مجموعهها - اسلام - مجموعهها |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ن9خ4 10/5 BP |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
خزینة الجواهر في زینت المنابر، نوشته علی‌اکبر نهاوندی (1369-1278ق) است. مؤلف در این اثر تجربه‌های منبری خود را که طی ده‌ها سال فراهم آورده است، دسته‌بندی کرده و در اختیار اهل منبر و مردم گذاشته است. خزینة الجواهر ضمن گستردگی مطالب، از نثر روانی برخوردار است.
این اثر مشتمل بر شرح و تفسیر ۴۰ آیه، ۷۷ روایت، ۸۰ موعظه و ۲۰۰ حکایت است. نهاوندی چهار باب را برای هر یک از مبحث‌های آیات، روایات، مواعظ و حکایات باز کرده است و موضوع‌های سه‌گانۀ اصول دین، فروع دین و اخلاق را با نام «عنوان» زیر هر باب نهاده است.[۱]همچنین، او از عنوان‌هایی مانند «فایده، معجزه، لطیفه و...» برای توجه خواننده به مطالب بهره گرفته است.[۲]
در این اثر، آیه‌ها، روایت‌ها، موعظه‌ها و حکایت‌های مندرج به یکدیگر مربوط‌‌اند. نهاوندی برای نشان‌دادن این موارد مربوطه، از شیوه‌های مرسوم پاورقینویسی بهره نگرفته است و برای این منظور، هر یک از آیه‌ها یا روایت‌ها یا موعظه‌ها و یا حکایت‌هایی را که می‌خواهد به آن‌ها ارجاع دهد، ابتدا، عنوان و بابش را ذکر کرده، سپس، شماره هر یک از این موارد چهارگانه را در پرانتز آورده است؛[۳]مثلاً، هنگامی که از آیه «لن تنالوا البر...» در عنوان دوم از باب دوم بحث می‌کند، می‌گوید: ما آیه مبارکه را در عنوان دوم از باب اول (3) ... نقل نموده‌ایم.[۴] همچنین چنانچه در جایی، از کسی مطلبی را نقل کرده، به نام کتاب نویسنده بسنده کرده است.[۵]
پانویس
منابع مقاله
- مقىمه مؤلف و متن کتاب.