ولايت: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'سید حمید رضا حسینی هاشمی' به 'سید حمیدرضا حسینی هاشمی') |
||
خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
[[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]] | [[رده:مقالات بازبینی شده2 اسفند 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1401 توسط سید | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ اسفند 1401 توسط سید حمیدرضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ اسفند 1401 توسط فریدون سبحانی]] |
نسخهٔ ۲۶ مارس ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۷
ولايت | |
---|---|
پدیدآوران | دستغیب، عبدالحسین (نويسنده) |
ناشر | جامعه مدرسین حوزه علمیه قم. دفتر انتشارات اسلامی |
مکان نشر | ایران - قم |
سال نشر | 1392ش |
چاپ | 1 |
شابک | - |
زبان | فارسی |
تعداد جلد | 1 |
کد کنگره | /د5و8 223/6 BP |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
ولایت، نوشته سید عبدالحسین دستغیب(۱۲۹۲ـ۱۳۶۰ش)، معروف به شهید دستغیب، امامجمعه شیراز و سومین شهید محراب است. این اثر، نوشتاری تألیفی نیست و از سخنانی که شهید دستغیب بر فراز منبر برای مردم میگفته است و حالت خطابی دارد، گردآوری شده است. نامگذاری کتاب به «ولایت» از دادههایی که بیشتر بر گِرد موضوع ولایت شیعی و پیروی از معصومان (ع) میچرخد، تأثیر پذیرفته است.
این مجموعه گفتار، بازتابی از گفتمان انقلاب اسلامی ایران است که در بازۀ زمانی سال 1357 و در سالهای شکلگیری و پیروزی آن جای دارد؛ دستغیب در خطاب به مردم تلاش میکرده است که میان ولایت پیشوایان معصوم شیعه و لزوم پیروی از آنان با اصل ولایتفقیه و لزوم اطاعت از امام خمینی(ره) در زندگی مردم مسلمان ایران بهویژه زیست سیاسی آنان در چهارچوب نظام سیاسی جمهوری اسلامی ایران پل بزند. این گفتارها در نمونۀ عنوانهایی همچون «علی با حق و حق با علی است، حدیث سلسلةالذهب، اطاعت امام، ولایت برای پیشگیری از جداییها، حقیقت ولایت در اطاعت است، رسالههای عملیه فرمایشات اولیالامر است، قانون اساسی اسلامی به تأیید رهبر، مقابلگی با فرمان امام خمینی در حد شرک است و ضلالتها نتیجه انحراف از رهبری است» برجسته شدهاند.[۱]
البته، همان گونه که اقتضای منبرهای خطابی است، شهید دستغیب باتوجهبه سلوک اخلاقی خود و رسالتی که در بارۀ تزکیه نفوس مخاطب داشته است، در جایجای این اثر به این امر اهتمام داشته است.[۲]
فهرست منابع و مأخذهای برگرفته از متون شیعی، در پایان کتاب درج شدهاند. در پاورقیها نیز این منابع بهتناسب هر بحث آورده شدهاند.[۳]
پانویس
منابع مقاله
- متن کتاب