ابن عباد رندی، محمد بن ابراهیم: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۰: | خط ۵۰: | ||
==تحصیلات== | ==تحصیلات== | ||
قرائت را نزد پدرش که مردی خطیب و دانشمند بود فراگرفت و علم لغت را نزد دایی خود قاضی عبدالله فریسی آموخت و در هفت‌سالگی قرآن را حفظ کرد. | قرائت را نزد پدرش که مردی خطیب و دانشمند بود فراگرفت و علم لغت را نزد دایی خود قاضی عبدالله فریسی آموخت و در هفت‌سالگی قرآن را حفظ کرد. | ||
در رنده در مجلس درس علی بن ابی‌الحسن رندی نیز حاضر می‌شد. سپس برای تکمیل تحصیلات خود به مغرب رفت<ref>ر.ک: Encyclopædia Britannica Online </ref> | در رنده در مجلس درس علی بن ابی‌الحسن رندی نیز حاضر می‌شد. سپس برای تکمیل تحصیلات خود به مغرب رفت<ref>ر.ک: Encyclopædia Britannica Online </ref> | ||
و در تلمسان و فاس نزد استادانی چون ابوعبدالله تلمسانی، ابوعبدالله مقری، ابوعبدالله آبلی و ابوعمران موسی عبدوسی و دیگران، علم لغت، فقه، اصول، کلام و فلسفه را فراگرفت. | و در تلمسان و فاس نزد استادانی چون ابوعبدالله تلمسانی، ابوعبدالله مقری، ابوعبدالله آبلی و ابوعمران موسی عبدوسی و دیگران، علم لغت، فقه، اصول، کلام و فلسفه را فراگرفت. | ||
او پس از تحصیل علوم ظاهری به علوم باطنی روی آورد و برای ملاقات صوفی مشهور ابن عاشر، ابوالعباس به سلا مهاجرت کرد و چندین سال در خدمت او به سر برد. | او پس از تحصیل علوم ظاهری به علوم باطنی روی آورد و برای ملاقات صوفی مشهور ابن عاشر، ابوالعباس به سلا مهاجرت کرد و چندین سال در خدمت او به سر برد. | ||
ابن عباد پس از وفات ابن عاشر، برای ملاقات ابومروان عبدالملک صوفی به طنجه رفت و از مصاحبت او بهره فراوان برد و از او اجازه عام دریافت کرد. | ابن عباد پس از وفات ابن عاشر، برای ملاقات ابومروان عبدالملک صوفی به طنجه رفت و از مصاحبت او بهره فراوان برد و از او اجازه عام دریافت کرد. | ||
در میان شاگردان برجسته ابن عباد می‌توان یحیی سرّاج، ابوعبدالله بن سکاک، لسان‌الدین بن خطیب و خطیب بن قنفذ را نام برد. | در میان شاگردان برجسته ابن عباد می‌توان یحیی سرّاج، ابوعبدالله بن سکاک، لسان‌الدین بن خطیب و خطیب بن قنفذ را نام برد. | ||
ابن عباد پس از ملاقات با ابومروان عبدالملک صوفی به فاس رفت و در آنجا امام و خطیب مسجد قرویین شد<ref>ر.ک: لاشیء، حسین، ج4، ص180 </ref>. | ابن عباد پس از ملاقات با ابومروان عبدالملک صوفی به فاس رفت و در آنجا امام و خطیب مسجد قرویین شد<ref>ر.ک: لاشیء، حسین، ج4، ص180 </ref>. | ||
نسخهٔ ۲۶ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۷:۵۰
| ابن عباد رندی، محمد بن ابراهیم | |
|---|---|
 | |
| نام کامل | محمد بن ابراهیم نفزی حمیری رندی |
| نام‌های دیگر | ابن عباد رندی |
| نام پدر | ابراهیم |
| ولادت | 733ق |
| محل تولد | رنده (شهری در جنوب اندلس) |
| رحلت | صر روز جمعه، 4 رجب سال 792ق |
| اطلاعات علمی | |
| برخی آثار | |
محمد بن ابراهیم نفزی حمیری رندی (733-792ق)، معروف به ابن عباد رندی، فقیه، خطیب و از مشاهیر صوفیه اندلس.
ولادت
وی در سال 733ق در شهر رنده (شهری در جنوب اندلس) به دنیا آمد[۱].
تحصیلات
قرائت را نزد پدرش که مردی خطیب و دانشمند بود فراگرفت و علم لغت را نزد دایی خود قاضی عبدالله فریسی آموخت و در هفت‌سالگی قرآن را حفظ کرد.
در رنده در مجلس درس علی بن ابی‌الحسن رندی نیز حاضر می‌شد. سپس برای تکمیل تحصیلات خود به مغرب رفت[۲]
و در تلمسان و فاس نزد استادانی چون ابوعبدالله تلمسانی، ابوعبدالله مقری، ابوعبدالله آبلی و ابوعمران موسی عبدوسی و دیگران، علم لغت، فقه، اصول، کلام و فلسفه را فراگرفت.
او پس از تحصیل علوم ظاهری به علوم باطنی روی آورد و برای ملاقات صوفی مشهور ابن عاشر، ابوالعباس به سلا مهاجرت کرد و چندین سال در خدمت او به سر برد.
ابن عباد پس از وفات ابن عاشر، برای ملاقات ابومروان عبدالملک صوفی به طنجه رفت و از مصاحبت او بهره فراوان برد و از او اجازه عام دریافت کرد.
در میان شاگردان برجسته ابن عباد می‌توان یحیی سرّاج، ابوعبدالله بن سکاک، لسان‌الدین بن خطیب و خطیب بن قنفذ را نام برد.
ابن عباد پس از ملاقات با ابومروان عبدالملک صوفی به فاس رفت و در آنجا امام و خطیب مسجد قرویین شد[۳].
وفات
او سرانجام بعد از نماز عصر روز جمعه، 4 رجب سال 792ق در فاس وفات یافت و در محلی به نام کدیة البراطل در باب الفتوح به خاک سپرده شد[۴].
آثار
- الرسائل الكبرى؛
- غيث المواهب العلية بشرح الحكم العطائية؛
- الرسائل الصغری؛
- أدعية مرتبة علی أسماء الله الحسنی؛
و...
پانویس
منابع مقاله
- لاشیء، حسین، «دایرةالمعارف بزرگ اسلامی»، زیر نظر کاظم موسوی بجنوردی، ج4، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی، چاپ اول، 1388.
- ابن قاضی، احمد بن محمد، «دُرّة الحجال في أسماء الرجال»، دارالتراث – تونس.
- زرکلی، خیرالدین، «الأعلام»، ج5، ص299، لبنان - بیروت، دارالعلم للملایین، 1989م
- Encyclopædia Britannica Online