۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'امام صادق' به 'امام صادق') |
جز (جایگزینی متن - 'ابن ادريس حلى' به 'ابن ادريس حلى') |
||
خط ۷۳: | خط ۷۳: | ||
نويسنده، دوره پنجم از ادوار اصول فقه را دوره ركود و توقف اين علم ناميده، زيرا پس از رحلت علماى بزرگى، مانند [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در اين دوره، شاهد تحرك خاصى در اين عرصه نبوديم. | نويسنده، دوره پنجم از ادوار اصول فقه را دوره ركود و توقف اين علم ناميده، زيرا پس از رحلت علماى بزرگى، مانند [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]] در اين دوره، شاهد تحرك خاصى در اين عرصه نبوديم. | ||
وى، دوره ششم را دوره نهضت مجدد علم اصول فقه نامگذارى كرده، زيرا با ورود علمايى، مانند ابن ادريس | وى، دوره ششم را دوره نهضت مجدد علم اصول فقه نامگذارى كرده، زيرا با ورود علمايى، مانند [[ابن ادریس، محمد بن احمد|ابن ادريس حلى]]، دوباره اين علم رونق گرفت و آثار ماندگارى در اين زمينه تأليف گرديد. نويسنده، از جمله امتيازات مهم اين دوره را دميدن روح اجتهاد در كالبد جهان تشيع دانسته است. | ||
وى، دوره هفتم از ادوار اصول فقه را دوره ضعف و فتور اين علم ارزيابى كرده و ظهور اخبارىگرى و مقابله آنان با اصوليان را عامل اين فترت و رخوت در اين علم دانسته است. وى، برخى از تأليفات مهم اصولى در اين دوره را نيز معرفى كرده است. | وى، دوره هفتم از ادوار اصول فقه را دوره ضعف و فتور اين علم ارزيابى كرده و ظهور اخبارىگرى و مقابله آنان با اصوليان را عامل اين فترت و رخوت در اين علم دانسته است. وى، برخى از تأليفات مهم اصولى در اين دوره را نيز معرفى كرده است. |
ویرایش