الانتصار و الرد علی ابن الراوندی الملحد: تفاوت میان نسخه‌ها

    از ویکی‌نور
    (صفحه‌ای تازه حاوی «{{جعبه اطلاعات کتاب | تصویر =NUR20961J1.jpg | عنوان = الانتصار و الرد علی ابن الراوندی الملحد | عنوان‌های دیگر = | پدیدآورندگان | پدیدآوران = خیاط، عبد الرحیم بن محمد (نويسنده) حجازی، محمد (مقدمهنويس) |زبان | زبان = عربی | کد کنگره = ‎‏/‎‏الف‎...» ایجاد کرد)
     
    جز (جایگزینی متن - 'مقدمهنويس' به 'مقدمه‌نويس')
    خط ۶: خط ۶:
    | پدیدآوران =  
    | پدیدآوران =  
    [[خیاط، عبد الرحیم بن محمد]] (نويسنده)
    [[خیاط، عبد الرحیم بن محمد]] (نويسنده)
    [[حجازی، محمد]] (مقدمهنويس)
    [[حجازی، محمد]] (مقدمه‌نويس)
    |زبان
    |زبان
    | زبان = عربی
    | زبان = عربی

    نسخهٔ ‏۱۴ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۰۱

    الانتصار و الرد علی ابن الراوندی الملحد
    الانتصار و الرد علی ابن الراوندی الملحد
    پدیدآورانخیاط، عبد الرحیم بن محمد (نويسنده) حجازی، محمد (مقدمه‌نويس)
    ناشرمکتبة الثقافة الدينية
    مکان نشرمصر - قاهره
    سال نشر1988م
    چاپ1
    شابک-
    موضوعابن راوندی، احمد بن یحیی - 245؟ق. فضیحه المعتزله - نقد و تفسیر - معتزله - دفاعیه‎ها و ردیه‎ها
    زبانعربی
    تعداد جلد1
    کد کنگره
    ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏ ‎‏ف‎‏6083‎‏ ‎‏1300 203/3 BP
    نورلایبمطالعه و دانلود pdf

    الانتصار و الرد علی ابن الراوندی الملحد نوشته ابوالحسین عبدالرحیم بن محمد بن عثمان معتزلی، مشهور به خیاط (حدود 215-300ق)، در نقد «فضیحة المعتزله» اثر ابن راوندی (متوفای 243 تا 300ق) است که ابن راوندی آن را در نقد کتاب جاحظ «فضیلة المعتزله» نوشته بود. این اثر با مقدمه و پژوهش محمد حجازی عرضه شده است.

    الانتصار، اثر مشهور خیاط و از کهن‌ترین آثار برجای مانده از معتزلیان است که به‌طور کامل باقی مانده است؛ شاید به‌ این ‌سبب که مخالفان معتزله نیز در آن مطالب بسیاری یافتند که می‌توانستند از آن‌ها در جهت مقاصد خود بهره‌ گیرند.[۱]‏ در این اثر -که احتمالاً اندکی پس از ۲۶۹ق تألیف شده است- از باورهای بسیاری از بزرگان معتزله در مسائلی چون «علم، قدرت و عدالت خداوند»، «عصمت»، «امامت» و «کفر یا ایمان صحابۀ پیامبر» دفاع شده است[۲]‏؛ معیار معتزلی بودن پذیرش پنج اصل ‌است: توحید، عدل، وعد و وعید، منزلت بین المنزلتین، امربه معروف و نهی از منکر.[۳]

    خیاط در این کتاب نه نظام‌یافته، بلکه به‌طور جدلی پیش می‌رود. چارچوب کار او براساس شیوۀ ابن‌راوندی است. به نظر او تنها معتزله قادر بودند به مسائل دشوار کلامی بپردازند.[۴]

    محقق برای تصحیح کتاب، از دو نسخه بهره جسته است: یکی، نسخۀ لجنة التألیف و الترجمة و النشر در قاهره (1344ق) با پژوهش دکتر نیبرگ از سوئد و نسخۀ دیگری که آن را معهد الآداب الشرقیة در بیروت (1957م) و در ضمن سلسلۀ «بحوث و دراسات» ارائه داده است. همچنین، او فهرستی از آیه‌های قرآنی، شعرها، کسان، فرقه‌ها، کتاب‌های آمده در انتصار، جای‌ها، مصدرها و مرجع‌ها را درج کرده است.[۵]

    پانویس

    1. ر.ک: یوزف فان اس، ص289
    2. ر.ک: مقدمه محقق، ص208،156،147،128،42
    3. ر.ک: همان، ص13-12
    4. ر.ک: یوزف فان اس، ص289
    5. ر.ک: مقدمه محقق، ص6-5

    منابع مقاله

    1. مقدمه محقق.
    2. یوزف فان اس، «خیاط، ابوالحسین»، مرکز دائرة المعارف بزرگ اسلامی، جلد 23، چاپ سوم، تهران، 1399ش.

    https://www.cgie.org.ir/fa/article/245203

    وابسته‌ها