شیوه‌ای نو در آموزش عروض و قافیه: تفاوت میان نسخه‌ها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (Hbaghizadeh صفحهٔ شیوه ای نو در آموزش عروض و قافیه را به شیوه‌ای نو در آموزش عروض و قافیه منتقل کرد) |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۵: | خط ۲۵: | ||
}} | }} | ||
'''شیوه‌ای نو در آموزش عَروض و قافیه'''، نوشته پژوهشگر معاصر؛ محمدرضا | '''شیوه‌ای نو در آموزش عَروض و قافیه'''، نوشته پژوهشگر معاصر؛ [[نیکزاد، محمدرضا|محمدرضا نیکزاد]]، متنی درسی ویژه دوره کارشناسی رشته زبان، فرهنگ و ادبیات فارسی در جامعةالمصطفی العالمية با موضوع شناسایی وزن‌های شعری و چگونگی قافیه‌پردازی است. | ||
==نوآوری آموزشی== | ==نوآوری آموزشی== | ||
نسخهٔ ۲۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۵
| شیوه ای نو در آموزش عروض و قافیه | |
|---|---|
 | |
| پدیدآوران | نیکزاد، محمدرضا (نويسنده) |
| ناشر | مرکز بين‌المللی ترجمه و نشر المصطفی (ص) |
| مکان نشر | ایران - قم |
| سال نشر | 1390ش - 1433ق |
| چاپ | 1 |
| شابک | 978-964-195-486-6 |
| موضوع | عروض فارسی - قافیه |
| زبان | فارسی |
| تعداد جلد | 1 |
| کد کنگره | /ن9ش9 3559 PIR |
| نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
شیوه‌ای نو در آموزش عَروض و قافیه، نوشته پژوهشگر معاصر؛ محمدرضا نیکزاد، متنی درسی ویژه دوره کارشناسی رشته زبان، فرهنگ و ادبیات فارسی در جامعةالمصطفی العالمية با موضوع شناسایی وزن‌های شعری و چگونگی قافیه‌پردازی است.
نوآوری آموزشی
ابتکار نویسنده در این اثر، بهره‌گیری فراوان از جدول‌ها، نمودارها و مثال‌ها برای آسان‌شدن آموزش کیفیت استخراج و رده‌بندی اوزان شعری و قافیه‌شناسی متناسب با مخاطبان خاصّ این اثر(دانش‌پژوهان غیرایرانی و غیرفارسی‌زبان) است. [۱]
محدوده مباحث
کتاب تمام مباحث عروض و قافیه را شامل نمی‌شود. مسائل دقیق و غیرضروری عروض (مانند دوایر عروضی و استخراج وزن و بحر از آن دوایر، فاصله و حروف و تقطیع حرفی) و مباحث دشوار عروض قدیم مناسب استادان و نقّادان است و در اینجا مطرح نشده است. [۲]
ساختار
کتاب دارای 2 بخش اصلی است:
- عروض [۳] نویسنده، عَروض را علم اوزان شعر و سنجیدن ابیات از نظر وزن، با افاعیل عروضى دانسته است. [۴]
- قافیه[۹] نویسنده می‌گوید: قافیه، به کلمه‌های نامکرّر آخر ابیات گفته می‌شود که آخرین حرف اصلی آن‌ها یکی است. [۱۰]
اصطلاحات عروض و قافیه
نویسنده 36 مورد از اصطلاحات عروضی را با اقتباس از فرهنگ‌نامه ادبی فارسی انوشه و گاه از لغت‌نامه دهخدا [۲۰] و 21 مورد از اصطلاحات قافیه را با استفاده از لغت‌نامه دهخدا بر اساس حروف الفبا فهرست کرده و معنای آن را توضیح داده است. [۲۱]
منابع نویسنده
وی برای نگارش کتاب در قسمت عروض از 66 کتاب فارسی و عربی و 2 نرم‌افزار و یک پایگاه اینترنتی [۲۲] و در قسمت قافیه از 27 کتاب فارسی و عربی و 2 نرم‌افزار استفاده کرده است. [۲۳]
پانویس
- ↑ مقدمه کتاب، ص20- 21.
- ↑ همان، ص19.
- ↑ همان، ص25-171
- ↑ همان، ص31.
- ↑ همان، ص35.
- ↑ همان، ص55.
- ↑ همان، ص115.
- ↑ همان، ص151.
- ↑ همان، ص171.
- ↑ همان، ص180.
- ↑ همان، ص179.
- ↑ همان، ص185.
- ↑ همان، ص195.
- ↑ همان، ص251.
- ↑ همان، ص263.
- ↑ همان، ص283.
- ↑ همان، ص273.
- ↑ همان، ص293.
- ↑ همان، ص299.
- ↑ همان، ص159- 164.
- ↑ همان، ص307- 310.
- ↑ همان، ص165- 169.
- ↑ همان، ص311- 312.
منابع مقاله
مقدمه و متن کتاب.