فرح الأسماع برخص السماع: تفاوت میان نسخهها
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۴۹: | خط ۴۹: | ||
[[رده:کتابشناسی]] | [[رده:کتابشناسی]] | ||
[[رده:مقالات بازبینی | [[رده:مقالات بازبینی شده2 بهمن 1401]] | ||
[[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | [[رده:مقاله نوشته شده در تاریخ دی 1401 توسط سید حمید رضا حسینی هاشمی]] | ||
[[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]] | [[رده:مقاله بازبینی شده در تاریخ دی 1401 توسط فریدون سبحانی]] |
نسخهٔ ۲۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۲۳
فرح الأسماع برخص السماع | |
---|---|
پدیدآوران | تونسی، محمد شاذلی (نويسنده) رحمونی، محمد شریف (محقق) |
ناشر | الدار العربية للکتاب |
مکان نشر | لیبی - طرابلس |
سال نشر | 1985م |
چاپ | 1 |
زبان | عربی |
تعداد جلد | 1 |
نورلایب | مطالعه و دانلود pdf |
فرح الأسماع برخص السماع، نوشته محمد بن أحمد بن محمد بن داود بن سلامة التونسي المالكي، الشاذلي، مشهور به ابن زغدان(882ق – 820ق) با تحقيق و مقدمۀ محمد الشريف الرحمونی چاپ شده است.
این کتاب از یک مقدمه، سه فصل و خاتمه شکل گرفته است. مصنف در همان مقدمه به مباح بودن سماع و غناء تصریح کرده است.
وی در نخستین فصل –که مهمترین فصلهای کتاب است- دلیلها و مستندهایش را آورده است. در این فصل گونههای غناء را توضیح میدهد: غنای بدون ابزار موسیقی؛ غنای همراه با دف و فلوت و غنای همراه با آنها. قسم نخست را بیشتر فقیهان با شرایطی جایز میدانند. دومی را برخی از علما جایز، برخی حرام و برخی نسبت به اینکه کاربرد دف در عروسی و ختنهسوران باشد و اینکه فلوت را چوپان به کار ببرد، قائل به تفصیل شدهاند. قسم سوم را قول مشهور از مذاهب چهارگانۀ اهل سنت حرام دانستهاند. البته، برخی نیز آن را جایز شمردهاند.[۱]
فصل دوم به موضوع رقص و کسانی که اینگونه مجلسهای سماع همراه با دف و فلوت را درمییابند، ویژه شده و آرای فقیهان در رد و اثباتشان آمده است.[۲] فصل دیگر به جایگاه سماع و نقش آن در زندگی صوفیان برجسته ویژگی یافته است.[۳]
مصنف در پایان کتابش به این پرسش پاسخ داده است که آیا عذاب الهی برای کسی که علمای اسلام در کار او -مانند سماع و موسیقی- احکام گوناگونی از جواز و حرمت دارند، روا است یا نه؟[۴] این کتاب دارای پیوست هایی نیز در همان موضوع سماع و رقص است.[۵] فهرست محتوا، آیات، احادیث، اعلام، جایها، اصطلاحات صوفیه، آلات موسیقی و کتابنامه در پایان کتاب آمده است.
پانویس
منابع مقاله
- مقدمه کتاب
- پیوست کتاب.